بایگانی برچسب برای: حاشیه

حقوق_ورزشی , لباسی_قطر_بر_تن_مسی , جاک+جهانی022 , حاشیه , امید+نوید , موسسه_حقوقی_امید_نوید , لیونل+مسی , ورزش+فوتبال , omid_navid

لباسی که بر تن مسی پوشاندند

فینال جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر شامگاه یکشنبه با پیروزی تیم ملی آرژانتین بر فرانسه به پایان رسید. فارغ از نتیجه‌ی بازی، آنچه توجه تماشاگران را به خود جلب کرد، حاشیه‌هایی بود که در مراسم اهدای جام به وجود آمد. در این مراسم امیر قطر قبل از اهدای کاپ جام جهانی به لیونل مسی، به پوشاندنِ لباس سنتی این کشور بر تن کاپیتان آرژانتین اقدام کرد. اینگونه، تصاویری که قرار بود از موفقیت تیم ملی آرژانتین پیش چشم میلیاردها تماشاگر و بیننده علاقمند به فوتبال قرار گیرد، با تبلیغ یکی از المان‌های فرهنگی کشور قطر همراه شد.

یکی از بارزترین ویژگی‌های فرهنگی یک کشور لباس مخصوص آن منطقه محسوب می‌شود. برای مثال در برشمردنِ ویژگی‌های فرهنگ متنوع ایرانی همواره به گوناگونی پوشش اقوام در نقاط مختلف کشورمان اشاره می‌شود.
درباره‌ی کشور قطر نیز چنین است. «عبا» پوششی سنتی است که پوشیدن آن میان مردم قطر و چندین کشور اسلامی دیگر در خاورمیانه رواج دارد. لباسی بلند و روان که معمولا گشاد است و تقریبا کلِ بدن را می‌پوشاند. این لباس اغلب با رنگِ مشکی پوشیده می‌شود اما پیش می‌آید که در طول سال زنان ترجیح دهند که از عباهای رنگی استفاده کنند.

در قطر و در برخی کشورهای خاورمیانه زنان، مردان و همچنین بسیاری از مهاجران عبا به تن دارند؛ چراکه این نوعِ پوشش را راحت‌ترین و پوشیده‌ترین لباس می‌دانند.

ویژگی‌های لباس سنتی قطری‌ها را که کنار بگذاریم، به منظور بررسیِ اقدام امیر قطر برای پوشاندن این لباس بر تن لیونل مسی ـ بهترین بازیکن جام جهانی امسال ـ باید به اقدامات تبلیغاتی قطر در طول جام‌جهانی ۲۰۲۲ گذری بزنیم؛ اقداماتی که در مراسم اهدای جام، پررنگ‌تر جلوه کرد.

اقدامات و قوانینی که قطر برای حضور تماشاگران در جام‌جهانی در نظر گرفته بود و عملی کرد، از نگاه برخی منتقدان «سختگیرانه» بود. اما این کشور چقدر از ابزارهای مناسبی برای تبلیغ سنتها و آداب خود بهره‌ برد؟

آقای مسی هم جلویِ قطری‌ها سر خم کرد! 

برای رسیدن به پاسخِ پرسش‌ بالا، به گفت‌وگو با بردیا عطاران، پژوهشگر حوزه‌ی فرهنگ پرداختیم.

این پژوهشگر در ابتدا به کلیشه‌هایی که قطر در میزبانی خود زیر سوال برد، اشاره می‌کند و به ایسنا می گوید: «تمامی ملت‌ها بر اساس تاریخ، قدرت مادی، قدرت ژئوپلیتیک و موقعیت جغرافیایی‌شان کلیشه می سازند اما کشور قطر این معادله را بهم زد. به این صورت که گفت آیا ممکن است کشوری اسرائیل را به رسمیت نشناسد ولی عضو و شریک استراتژیک خارج از ناتویِ آمریکا باشد؟ بله. کلیشه دیگری را هم قطر بهم زد و آن هم این بود که آیا می‌شود حامی مالی گروه‌های فلسطینی و شریک گازی چین بود اما با این حال با کشورهای دنیا یک ارتباط مسالمت‌آمیزی داشت؟ قطر دوباره آمد و پاسخ داد که بله. آیا می‌شود میانجی طالبان و کشورهای منطقه بود و بزرگترین بنگاه خبررسانی منطقه را هم داشت؟ باز هم پاسخ بله بود. می‌خواهم بگویم که قطر می‌خواست بگوید که من روایتی جدید از کشورم دارم. کشوری که تاریخ قدیمی‌ای ندارد. از لحاظ جغرافیایی وسعتی بزرگ و پهنای بین‌المللی ندارد. از نظر جمعیتی هم قدرتمند نیست اما با بهینه کردن اقدامات و رفتار، نه تنها توانست خودش را به دنیا و جهان بشناساند بلکه فرهنگ و هویتش را به دیگران حتی به برترین بازیکن جام جهانی تحمیل کرد.»

اقدامِ پوشاندن لباس سنتی قطری‌ها بر تن لیونل مسی را چنین تحلیل می‌کند: «روایت خود قطر از این کار تبلیغ بوده اما می‌خواهد بگوید که من انقدر قدرتمند هستم که تویِ آقای مسی هم نمی‌توانی از دست من فرار کنی و تو هم آخر سر، کاری که من می‌خواهم را انجام می‌دهی. این کار را به نوعی مدیریت کرده است که هم برای شخص بازیکن برتر و بیننده بازی ها مشروع جلوه می کند.»
او با اشاره به این نکته که تبلیغات فرهنگی در کشور قطر در هنگام برگزاری جام جهانی جنبه‌ی رادیکال نداشته‌ است، می‌گوید: «تمامی کشورها به نوع برخورد قطر با جام‌جهانی واکنش منفی نداشته‌اند. به عبارت دیگر وقتی کفه‌ی کارآمدی و برنامه‌ریزی جام‌جهانی سنگین شود، کفه‌ی دیگر ترازو که اعمال محدودیت‌هایی از منظر مشروبات الکلی یا برخی از روابط جنسی و نوع پوشش است، قانونی تلقی می‌شود. در این شرایط وقتی این موارد تحمیل می‌شوند، مخاطب ما، این را یک اقدام رادیکال فهم نمی‌کند بلکه آن‌را به عنوان شرایط میزبانی می‌پذیرد.»
این پژهشگر فرهنگ اضافه می‌کند: «در این شرایط به نظر من حتی پوشاندن لباس سنتی قطر بر تن مسی، از قبل با او هماهنگ شده بود تا واکنش منفی به این عمل نداشته باشد؛ یعنی حتی اقدامی مثل این کار که من می‌خواهم فرهنگ خودم را با جام جهانی معرفی کنم، نیاز به یک اقدام و رفتار حرفه‌ای دارد.»

منبع: ایسنا ۱۴۰۱۰۹۲۹۱۹۳۵۵

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی حوزه حقوق ورزشی آگاه می نماید

حقوق_ورزشی

 دنبال حقم بودم اما گفتند وارد حاشیه نشو

دختر وزنه‌بردار ایران در مورد مشکلات و مسائلی که برایش به وجود آمد صحبت کرد و گفت: انتقادهایم به جا و عین واقعیت بود.

پوپک بسامی، به کنار گذاشته شدنش از تیم ملی وزنه برداری زنان اشاره و بیان کرد: بعد از اینکه در مسابقات آسیایی نتیجه خوبی کسب نکردم، کنارم گذاشتند. اصلا کسی کاری به کارم نداشت که چه وضعیتی دارم و چه به سرم آمده است. این در شرایطی بود که حال روحی و روانی بدی داشتم چون زحمت کشیده بودم و نتیجه نگرفتم. اگر تلاش نکرده بودم آنقدر حالم بد نمی‌شد.

یک سال قبل از مسابقات آسیایی ۲۰۲۱ تمام سالن‌ها به دلیل کرونا تعطیل شد. به همین دلیل خانه‌ام را بخاطر تمرینات تغییر دادم، خانه بزرگتری گرفتم و یک گوشه آن را تجهیز کردم تا تمرین کنم. یکسال شبانه روز تمرین کردم، رکوردهای خیلی خوبی به ثبت رساندم و با رکوردهای خوب به اردوی تیم ملی وارد شدم اما متاسفانه به هزاران دلیل در مسابقات آسیایی نتیجه خوبی نگرفتم و بعد از آن رهایم کردند. در ادامه هم کارم را از دست دادم، دچار افسردگی شدم، زخم معده گرفتم و یک عمل جراحی انجام دادم اما کسی از این مسائل خبردار نشد و برای کسی هم مهم نبود. انگیزه‌ام را هم کاملا از دست دادم اما به خودم کمک کردم و تمریناتم را از سر گرفتم.

بسامی با بیان اینکه بدترین روزهای زندگی‌ام را بعد از مسابقات آسیایی تجربه کردم، خاطر نشان کرد: از کودکی مستقل بودم و روی پای خودم ایستادم اما روزهای بدی را پشت سر گذاشتم. کارم را از دست دادم، باید ماهیانه پنج میلیون تومان اجاره بدهم تا بتوانم تمرین کنم. هزینه‌های سرسام‌آور مربی و سایر موارد هم بماند. در این شرایط حتی اسم من را برای بازی‌های کشورهای اسلامی و بازی‌های آسیایی رد نکرده بودند و این را از طریق دوستانم فهمیدم چون از آنها یکسری مدارک خواسته بودند اما سراغی از من نگرفتند که با پیگیری‌های شخصی موفق شدم اسمم را در لیست قرار بدهم.

او در واکنش به اینکه از زمانی که به عدم دریافت کامل عیدی‌ها انتقاد کرد، فدراسیون مقابلش موضع گرفته، گفت: عید ۱۴۰۰ در اردو بودیم که آقای صالحی امیری از تمرینات ما بازدید و همانجا اعلام کرد مبلغی به عنوان عیدی برای ورزشکاران در نظر گرفته‌اند. عیدی بعد از مسابقات آسیایی پرداخت شد اما تنها ۳۰ درصد مبلغی که آقای صالحی امیری گفته بود، به حسابم واریز شد. به نایب رئیس وقت انتقاد و حقم را مطالبه کردم. جواب داد که میزان عیدی به عملکرد ورزشکاران در مسابقات آسیایی بستگی دارد و از آنجایی که عملکرد تو بد بوده این مقدار واریز شده است، اکنون هم دنبال حاشیه نرو.

گفتم دنبال حقم هستم نه حاشیه. نزدیک به سه سال در اردوهای تیم ملی بودم، به خاطر تمرینات و اهدافم از کار، زندگی و خانواده‌ام گذشتم اما در این مدت فقط یک بار از فدراسیون حقوق گرفتم که مبلغ آن هم یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان بود. دوستان و نزدیکانم بارها به من گفتند انتقاد نکن چون از تیم ملی خط میخوری اما من کرد هستم و یک رگ حق‌طلبی دارم که نمی‌توانم حریف‌هایم را نزنم. انتقادهایم به جا و عین واقعیت بود، دروغی نداشتم که از کسی بترسم.

ملی‌پوش وزنه برداری به اقدام هیات وزنه‌برداری تهران بعد از مسابقات آسیایی اشاره کرد و گفت: بعد از اینکه برگشتیم، از هیات تهران گفتند، می‌خواهیم مراسمی بگیریم و از شما و آقای داودی تقدیر کنیم. گفتم آقای داودی مدال گرفته اما من عملکرد خوبی نداشتم. جواب دادند که شما  نماینده تهران و برای ما ارزشمند هستید، در این تاریخ به مراسم بیاید. روز بعد از طریق پیامک به من گفتند مراسم‌ به دلیل کرونا کنسل شده‌ است اما چند روز بعد از طریق اخبار و رسانه متوجه شدم که مراسم برگزار شده است. نمی‌دانم چرا آنگونه رفتار کردند و نخواستند در مراسم باشم.

شرایطم خیلی بهم ریخته بود و بارها خواستم فکری به حالم بکنند اما کاری نکردند. استان تهران تعدادی ورزشکار در سطح تیم ملی دارد اما اصلا اهمیت نمی‌دهد که کجا تمرین می‌کند، مربی‌شان کیست و چه رکوردهایی می‌زنند. عجیب‌تر اینکه استان تهران بعد از گذشت چهار سال از وزنه‌برداری زنان هنوز میله ۱۵ زنان ندارد. محروم‌ترین شهرها هم حداقل ۴، ۵ میله ۱۵ دارند. من هم با بدترین شرایط دو میله ۱۵ ایرانی در خانه دارم اما هیات تهران هنوز ندارد. میله ایرانی سه میلیون یا نهایت پنج  تومان است. مگر می‌شود استانی به این بزرگی یک میله در سالن‌هایش نداشته باشد. این تاسف آور است و فقط وزنه براران زن را دلسرد می‌کند.

بسامی گفت: از وزنه برداری مردان حداقل لیگ دارند و از این طریق درآمد کسب می‌کنند اما زنان از همه چیز محروم هستند. از طرفی مردان رکودرها و بدن‌هایشان را در لیگ حفظ می‌کنند، در سال چند مسابقه رسمی می‌دهند و با شرایط بهتری به مسابقات برون مرزی اعزام می‌شوند اما مسابقات کشوری زنان دو سال است که تعطیل شده است.

منبع: ایسنا ۱۴۰۰۱۲۲۴۱۸۸۴۵

 

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی حوزه حقوق ورزشی آگاه می نماید