طبق آیین‌نامه کمیسیون ورزشکاران حداقل هر سه ماه یک بار باید به صورت حضوری، تل‌کنفرانس و یا ویدئوکنفرانس تشکیل جلسه بدهد اما ماه‌ها بود که هیچ خبری از کمیسیون ورزشکاران به گوش نمی‌رسید. این کمیسیون از ابتدای سال تاکنون تنها یک جلسه، آن هم روز گذشته برگزار کرد که شش نفر به صورت حضوری و پنج نفر هم به صورت آنلاین حضور داشتند! مشخص نیست مصوباتی که سال گذشته قرار پیگیر شود، به کجا رسید؟

در این میان سجاد گنج زاده، رییس کمیسیون هم استعفا داده است و کمیسیون بدون رییس اداره می‌شود. همچنین تکلیف نفراتی مانند حسن یزدانی، محمدرضا گرایی و ندا شهسواری که در هیچ یک از جلسات نبوده‌اند، نامشخص است. از طرفی تست دوپینگ حسین ساوه‌شمشکی هم مثبت اعلام شد که براساس آیین‌نامه دیگر نمی‌تواند  عضو کمیسیون باشد و جایگزینی هم برای او معرفی نشده است. همچنین برخی نفرات مانند عباسعلی، بوداغی و عابدینی ساکن ایران نیستند و اگر مسئله‌ای نیاز به پیگیری حضوری داشته باشد، چگونه قرار است این کار را انجام دهند؟

کمیسیون ورزشگاران از زمان برگزاری انتخابات و مشخص شدن ترکیب اعضا، فقط با حاشیه درگیر بوده و از ابتدای سال ۱۴۰۱ نیز تنها یک جلسه برگزار کرده است. نکته مهم این است که هیچ وقت تمام اعضای کمیسیون به صورت حضوری در جلسات نبودند تا به طور جدی انتظارهای قشر ورزشکار را پیگیر کنند. در واقع در ۱۴ ماه گذشته بیشتر شاهد دودستگی و اختلاف در این کمیسیون بودیم تا به نتیجه رسیدن وعده ها!

وعده‌هایی که رها شدند

در زمان انتخابات کمیسیون، برخی از منتخب‌ها وعده‌های عجیب و غریبی مانند ساخت مسکن برای ورزشکاران را ارائه کردند! از این وعده‌های نه چندان عملی که بگذریم، حتی مواردی که در جلسات رسمی تصویب شده بود هم به هیچ جایی نرسید.

آخرین جلسه ی کمیسیون ورزشکاران در دی ۱۴۰۰ برگزار شد و قرار بود بیمه ورزشکاران پیگیری شود. هم‌چنین کارگروهی تشکیل شود تا افراد علاقه‌مند در حوزه مدیریت ورزش از طریق این کارگروه بتوانند در دوره‌های کمیته ملی المپیک شرکت کنند و با ارائه برنامه‌ای به کمیته بین‌المللی المپیک، بودجه‌ای برای کمیسیون ورزشکاران اخذ شود.

همچنین قرار بود برای پیگیری امورات پیشکسوتان و ورزشکاران در صندوق حمایت از ورزشکاران و قهرمانان، نشستی با رییس صندوق برگزار شود. از دیگر وعده‌های این کمیسیون برگزاری نشست با وزیر ورزش بود که آن هم محقق نشد.

اکنون این سوال وجود دارد که این کمیسیون در ۱۴ ماهی که از عمرش می گذرد، کدام مورد را به سرانجام رسانده است و چه گزارش عملکردی داشته است؟ از طرفی چرا باید ماه‌ها در تعطیلی به سر ببرد و اگر قرار باشد باز هم این تعطیلی‌ها یا اختلاف‌ها ادامه داشته باشد، این  کمیسیون چه منفعتی برای قشر ورزشکار دارد؟

در ادامه نگاهی به وضعیت جلسات برگزار شده توسط کمیسیون ورزشکاران از ابتدای تشکیل تاکنون داریم:

انتخابات کمیسیون ۲۱ آبان ۱۴۰۰ برگزار شد و سجاد گنج‌زاده، حسن یزدانی، ذبیح‌الله پورشیب، احسان حدادی، بهداد سلیمی، امین بوداغی، شهربانو منصوریان، مجتبی عابدینی، زهرا نعمتی، فرزانه فصیحی، حمیده عباسعلی، مصطفی نودهی، محمدرضا گرایی، نجمه خدمتی و حسین ساوه‌شمشکی در انتخابات رای آوردند.

محمد بیداریان، ندا شهسواری، ثریا آقایی و محمد باقری‌معتمد طبق آیین نامه، انتصاب شدند و هادی ساعی نیز با توجه به حضور در کمیسیون ورزشکاران شورای المپیک آسیا، عضو کمیسیون ورزشکاران شد. با توجه به حضور چهره‌های شاخص در این کمیسیون، تصور می‌شد که قرار است اتفاقات ویژه‌ای رخ دهد اما تاکنون حرکت خاصی مشاهده نشده است.

پس از انتخابات، اولین جنجال در این کمیسیون را کشتی رقم رد و علیرضا دبیر رییس فدراسیون نسبت به اینکه هیچ کشتی‌گیری در بین نفرات انتصابی نبود، اعتراض کرد و اجازه نداد حسن یزدانی و محمدرضا گرایی هم در جلسات کمیسیون شرکت کنند.

۷ آذر ۱۴۰۰: جلسه معارفه و دعوا بر سر انتخاب رییس و نایب‌رییس

در جلسه اول کیسیون ورزشکاران، اعضا برای نخستین مرتبه دور یک میز کنار هم جمع شدند که ابتدا با متلک و کنایه از خجالت هم در آمدند و سپس بر سر انتخاب رییس و نایب رییس کمیسیون دعوا شد. پس از اینکه سجاد گنج زاده  و نجمه خدمتی به عنوان رییس  و نایب رییس انتخاب شدند، حدادی و منصوریان عنوان کردند که قرار  نبوده در این جلسه انتخابات انجام شود و نسبت به برگزاری انتخابات داخلی معترض شدند. در اولین نشست ندا شهسواری، حسن یزدانی و محمدرضا گرایی شرکت نکردند.

۱۴ آذر ۱۴۰۰: از غیبت ۹ عضو در دومین نشست تا نشست خبری مخالفان

دومین نشست کمیسیون ورزشکاران کمیته ملی المپیک نیز با غیبت ۹ نفر از اعضا برگزار شد. در آن نشست، نماینده کمیسیون در هیات اجرایی کمیته ملی المپیک و شش ورزشکار حاضر در مجمع کمیته ملی المپیک انتخاب شدند.

سجاد گنج زاده، محمد باقری‌معتمد، بهداد سلیمی، حسین ساوه‌شمشکی، مصطفی نودهی، نجمه خدمتی، مجتبی عابدینی، محمد بیداریان، ثریا آقایی، زهرا نعمتی و حمیده عباسعلی در جلسه شرکت کردند و حسن یزدانی، ذبیح‌الله پورشیب، احسان حدادی، امین بوداغی، شهربانو منصوریان، هادی ساعی، فرزانه فصیحی، محمدرضا گرایی و  ندا شهسواری غیبت داشتند.

پس از آن هم برخی نفراتی که کمیسیون ورزشکاران را تحریم کرده بودند، نشستی خبری در فدراسیون کشتی برگزار کردند و معتقد بودند که کارهای غیرقانونی انجام می‌شود. در این نشست خبری حسن یزدانی، احسان حدادی، هادی ساعی، محمدرضا گرایی و شهربانو منصوریان حضور داشتند.

۱۸ دی ۱۴۰۰: دو نفر از معترضان به کمیسیون برگشتند

در سومین جلسه کمیسیون ورزشکاران ورق کمی برگشت هادی ساعی و شهربانو منصوریان که قبل‌تر جزو معترضان بودند، در جلسه شرکت کردند. سومین جلسه هم غایبان زیادی داشت و احسان حدادی، فرزانه فصیحی، ندا شهسواری، حسن یزدانی، محمدرضا گرایی، حسین ساوه شمشکی، نجمه خدمتی، ذبیح پورشیب و محمد باقری معتمد حضور نداشتند. در این جلسه هم تنها چند مورد عنوان شد که قرار است پیگیری شود اما در حد همان وعده باقی ماند.

کمیسیون ورزشکاران پیش از این سه جلسه برگزار کرد اما در هیچ جلسه‌ای تمام اعضا به طور کامل حضور نداشتند و مشخص نیست که اگر قرار بود اعضا در جلسات نباشند، پس چرا در زمان انتخابات، تلاش کردند رای بیاوند!

جنجال دوباره در آستانه انتخابات کمیته ملی المپیک

این کمیسیون از دی سال ۱۴۰۰ به حالت تعطیلی درآمد تا اینکه در تابستان ۱۴۰۱ و در آستانه انتخابات کمیته ملی المپیک، برای معرفی شش ورزشکار حاضر در مجمع انتخاباتی دوباره شاهد زبانه کشیدن اختلاف‌ها بودیم.

شش نماینده منتخب کمیسیون برای حضور در مجمع کمیته ملی المپیک در آذر ۱۴۰۰ انتخاب شده بودند و آنها در مجمع عمومی و فوق‌العاده کمیته ملی المپیک در اسفند و خرداد شرکت کردند. قرار بود این شش نفر در مجمع انتخاباتی ششم شهریور هم حاضر شوند و حتی دعوت‌نامه هم از سوی کمیته ملی المپیک دریافت کرده بودند اما ناگهان تعدادی از اعضای کمیسیون با ارسال نامه‌ای به کمیته ملی المپیک اعلام کرده‌اند که می‌خواهند جلسه‌ای برگزار کنند و تغییراتی در اسامی داشته باشند که در نهایت پس از چند هفته کش‌مکش، اسامی تغییر نکرد.

با توجه به اینکه در سال کسب سهمیه المپیک و بازی‌های آسیایی هستیم، کمیسیون ورزشکاران باید فعال‌تر ظاهر شود و مهمتر از همه خروجی داشته باشد؛ در غیر این صورت ورزشکاران نسبت به این کمیسیون بی‌اعتمادتر می‌شوند.

منبع: ایسنا ۱۴۰۱۱۱۰۳۰۱۹۱۵

مصطفی نودهی دبیر کمیسیون در ابتدا گزارشی در خصوص عملکرد و برنامه های پیش رو و همچنین مصوباتی که نیاز به تایید مجدد مسئولان کمیته ملی المپیک و هیات اجرایی دارد، ارائه و در ادامه اعضای کمیسیون دغدغه ها و پیشنهادات خود را مطرح کردند.

سخنگوی کمیسیون ورزشکاران در ادامه گفت: در این نشست رییس و دبیر کل محترم کمیته مباحثی را مطرح و اعلام کردند که با تصویب هیات اجرایی از ابتدای سال آینده کمک هزینه المپین ها افزایش سه برابری خواهد داشت و همچنین هر کدام از اعضای کمیسیون ورزشکاران با توجه به علاقه شان می‌توانند در سایر کمیسیون های کمیته ملی المپیک حضور داشته باشند.

در این نشست مصطفی نودهی، بهداد سلیمی، ذبیح الله پورشیب ، محمد بیداریان، شهربانو منصوریان و ثریا آقایی بصورت حضوری و مجتبی عابدینی، احسان حدادی، امین بداغی، نجمه خدمتی و فرزانه فصیحی بصورت آنلاین حضور داشتند.

منبع: ایسنا ۱۴۰۱۱۱۰۲۰۱۴۴۳

سرمایه‌گذاری هنگفت دولت‌های عربی برای جا انداختن یک نام جعلی به جای نام اصیل و تاریخی “خلیج فارس” و برگزاری مسابقات کشورهای عربی با همین عنوان جعلی که قدمتش به چند ده سال‌ قبل بازنمی‌گردد، روی اعصاب مردم ایران و حتی فوتبال‌دوستان است. این که چند کشور به واسطه خرج دلارهای زیاد و لابی با مسئولان بلند پایه فیفا در حال دزدیدن تاریخ و قدمت بلندبالای “خلیج فارس” هستند، چیزی نیست که بتوان به سادگی از آن عبور کرد!

البته سال‌هاست که دولت‌ها و سیاستمداران کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس – که توانسته‌اند ظرف چند دهه اخیر زیرساخت‌های خود را دست‌خوش تحولات بسیاری کنند – با خود اندیشیده‌اند که حالا که با پول، همه چیز ممکن می‌شود، چرا تاریخ را دست‌کاری نکنند؟

اما سوال این‌جاست که آیا تا زمانی که کشورهای عربی پول داشته باشند، کسی نمی‌تواند سد راه آن‌ها شود؟ وقتی فردی مانند اینفانتینو بر سر قدرت باشد، قانع کردن فیفا برای برگزاری مسابقاتی که نام و اساس آن بر تحریف تاریخ است، کار چندان سختی نیست. برای رئیس سوییسی فیفا فرقی ندارد پول‌هایی که به جیب فیفا سرازیر می‌شود، از چه راهی به دست می‌آید و همین وضعیت، ایستادن جلوی برگزاری یک مسابقات جعلی را سخت‌تر می‌کند.

تا قبل از این و برای حدود دو دهه کشورهای عربی مسابقات فوتبال کشورهای عرب را با نام «خلیج» برگزار می‌کردند و نام جعلی “خلیج ع ر ب ی” را به کار نمی‌بردند. نهادها و مسئولان سازمان‌های جهانی هم برای جلوگیری از جنجال، حد وسط را در این زمینه می‌گرفتند اما حالا که فیفا دست بیعت با کشورهای شیخ‌نشین عربی داده است، برگزاری این رویداد با نام مجعول، سخت نیست.

فدراسیون فوتبال ایران چند هفته قبل نسبت به اقدام اینفانتینو برای به کار بردن این نام مجعول اعتراض کرد و بعد نام جام حذفی را به جام خلیج فارس تغییر داد اما بیانیه فدراسیون آنقدرها که باید تند و تیز نبود و اقدامی نبود که بتواند به فیفا برای جلوگیری از به کار بردن این نام جعلی و به رسمیت شناختن آن نهیب بزند.

حالا بعد از چند هفته و اتمام مسابقات، باز هم اینفانتینو در حال خوش‌رقصی برای کشورهای عربی است و نام مجعول را در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نشر داده است تا نشان دهد برای او پول‌های نفتی سران عرب خلیج فارس جذاب‌تر است.

البته این خاصیت نظام سرمایه‌داری است که هر چیزی را می‌توان معامله کرد. در دنیایی که “مدافعان صلح،” به طور هم‌زمان به طرف‌های جنگ، سلاح و مهمات می‌فروشند، معامله بر سر تغییر تاریخ سایر ملت‌ها کار چندان سختی نیست. پول و قدرت عامل اصلی در نفوذ نمایندگان کشورها در نهادهای بین‌المللی است. برای عرب‌ها که بازوهای مالی نهادهای بزرگ دنیا هستند و سهم بزرگی از قراردادهای تبلیغاتی را برای فیفا و یوفا در اختیار دارند، پیروزی در میدان دیپلماسی کم‌دردسرتر خواهد بود.

تنها راه موجود برای ایران درباره برگزاری این رویداد با این نام جعلی و حداقل جلوگیری از به رسمیت شناختن این نام، پیگیری پرونده در نهادهای قضایی بین‌المللی مانند دیوان بین‌المللی دادگستری است که در لاهه هلند قرار دارد.

البته نمی‌توان سرمایه‌گذاری کشورهای عربی برای تحریف تاریخ و سند زدن نام “خلیج‌فارس” با یک عنوان جعلی را در حد و اندازه‌های جهان فوتبال تقلیل داد چرا که اکنون با سیاستمداران و شاهزادگان عربی مواجه هستیم که با رییسان دولت‌های ابر قدرت برای کمک به تحریف تاریخ، لابی کرده‌اند. با این حال، با وجود این که فقط فدراسیون فوتبال نیست که باید حق تاریخی و قانونی ایران را دنبال کند و نگاه‌ها به وزارت ورزش، وزارت امور خارجه و دولت جمهوری اسلامی ایران هم معطوف است – که به هر نحو ممکن و از طریق دیپلماسی و نهادهای قضایی، جلوی یک تحریف تاریخی بزرگ را بگیرند – فدراسیون فوتبال ایران نخستین سنگر دفاع از هویت “خلیج فارس” و نام تاریخی‌اش در برابر تحریف آشکار نهادهای بین‌المللی فوتبال از جمله فیفاست و باید با جدیت بیشتری در این زمینه اقدام کند.

منبع: ایسنا ۱۴۰۱۱۱۰۱۰۰۵۱۸

آرمین هادی‌پور، نماینده ایران در المپیک توکیو و دارنده مدال‌های نقره و برنز جهان و طلای آسیا پس از بروز برخی مشکلات و حواشی ضمن کناره‌گیری ناگهانی از تیم ملی تکواندو، شدیدا از هادی ساعی و خواهرش انتقاد کرد.

بعد از مصاحبه هادی و مهروز ساعی علیه آرمین هادی‌پور، این تکواندوکار المپیکی ایران شدیدا از آن‌ها انتقاد کرد.

هادی‌پور با انتشار مطلبی در فضای مجازی شدیدا به هادی ساعی، رییس فدراسیون تکواندو تاخت و نوشت: “به جای مصاحبه کردن و من را کوبیدن به فکر این باشید که بیش‌تر از این ورزشکاران را فراری ندهید. من که خودم بیرون آمدم و به کسی هم کاری ندارم ولی با همه مربیانی که کار کردم برید ببینید راجع به من چه میگن و راجع به شماها چه می‌گویند. اگه تا الان ساکت موندم به احترام این بود که فکر می‌کردم بعضی از آدما به اندازه اسمشون بزرگ هستند.”

هادی‌پور هم‌چنین در واکنش به مصاحبه مهروز ساعی، مربی تیم ملی بانوان که در اقدامی عجیب راجع به تیم مردان و آرمین هادی‌پور مصاحبه کرده بود، نوشت: “جایگاه یه سریا فقط در حد خانواده است اگر میارنش توی کادر دلیل بر بزرگ شدن‌تون نیست، فقط لطف برادر هست…لطفا صندلی و محکم‌تر بگیرین.”

آرمین هادی‌پور هم‌چنین در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: ما هم می‌توانیم مصاحبه کنیم و حرف بزنیم اما به‌خاطر ادبی که داریم حرمت نگه می‌داریم و حرف نمی‌زنیم.

او هم‌چنین تاکید کرد با این شرایط هیچ قصدی برای بازگشت به تیم ملی ندارد.

منبع: ایسنا ۱۴۰۱۱۱۰۱۰۰۲۹۹