گوش دادن به موسیقی و تاثیر آن در بهبود گرم کردن و آمادگی ذهنی غیرقابل انکار است و از آن می توان به منظور انگیختگی، آرام سازی و نظم ذهنی بهره برد.
موسیقی قبل از مسابقه و رکوردگیری می تواند به منظور انگیختگی، آرام سازی و نظم ذهنی به کار گرفته شود. و میزان رضایتمندی ورزشکار از خود درک برد و باخت را به حالت توازن می رساند و این مهم علاوه بر حفظ مقدمات اخلاق ورزشی پایان عادلانه را نیز می تواند در پی داشته باشد که برد و باخت را ورزشکار منطقی بپذیرد.
در ورزش، می توان از موسیقی در چهار جنبه بهره گرفت. یکی از این موارد “غیرهمزمان” بوده و منظور زمان هایی است که ورزشکار درگیر تمرین یا مسابقه نیست و در این بخش، شنیدن موسیقی هایی با کلام قوی و امیدوار کننده در تصویر سازی کمک خواهد کرد.
مورد دوم در “زمان تمرین” است و در مطالعات متعددی تاثیر موسیقی قبل از تمرین بر پاسخ بدن به تمرین مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعات نشان داده اند پاسخ به تمرین، حداکثر ارتفاع پرش، متوسط ارتفاع پرش ها و وضعیت احساسی ورزشکار در گروه با موزیک (ملایم و شدید) از گروه بدون موزیک در هر دو نوبت روز بیشتر بوده و در گروه با موزیک تمپوی بیشتر (سریع تر) بهتر از ملایم است و تاثیر موزیک بر تمرینات ساعات صبح بیشتر از ساعات عصر بود.
اما گوش دادن به موسیقی در گرم کردن “قبل از مسابقه”، قدری متفاوت است. در سال ۲۰۰۱ بررسی هایی روی تاثیر موسیقی قبل از مسابقه بر اضطراب رقابتی و اعتماد به نفس در بین ورزشکاران کالج در رشته های مختلف ورزشی بررسی هایی انجام شد و گروه آزمودنی به مدت سه دقیقه پیش از مسابقه به موسیقی مورد علاقه خود گوش دادند و گروه کنترل در این مدت موسیقی گوش نکردند.
یافته ها نشان داد گروه آزمودنی به نسبت گروه کنترل اعتماد به نفس بالاتری پیدا کردند. در مطالعه دیگری نیز که در سال ۲۰۰۹ انجام شد، نمونه ای از بازیکنان تنیس در مورد سرعت و بلندی موسیقی و تاثیر آن روی پاسخ عاطفی و پاسخ عملکردی مورد آزمون قرار گرفتند و سه سرعت و دو شدت موسیقی در برابر نویز سفید و سکوت مقایسه شدند. یافته اصلی این بود که موسیقی با سرعت بالا و صدای بلند، موجب بروز حس لذت بخش تر در مقایسه با همان موسیقی با صدای پایین و موجب برانگیختگی بیشتر و سرعت عمل بالاتر شد.
در سال ۲۰۱۲ نیز روی تاثیر موسیقی بر گرم کردن دونده های سرعت جوان و حداکثر عملکرد آن ها در تست وینگیت تحقیق شد. گرچه اندکس بورگ و شاخص خستگی تحت تاثیر قرار نگرفتند، برون ده توان در طی تست وینگیت در گروه موسیقی به شکل قابل توجهی بالاتر از گروه بدون موسیقی بود.
استفاده از موسیقی در رقابت ها موضوع دیگری است که باید به آن اشاره کرد و برای بهره گیری موثر از موسیقی در روز مسابقه، به آمادگی دقیق نیاز دارید. ابتدا خیلی مهم است که بدانیم بهترین سطح برانگیختگی چقدر است تا متوجه شویم نیاز داریم از موسیقی به منظور بیشتر شدن انگیختگی استفاده کنیم یا می خواهیم روان خود را آرام سازیم.
موسیقی ملایم با کلام قوی برای آرام بخشی ایده آل است. Kelly Holmes قهرمان دوی ۸۰۰ متر که دو مدال طلای المپیک را در المپیک ۲۰۰۴ آتن از آن خود کرد با گوش دادن به موسیقی آرام با شعر “همه چیز درست خواهد شد، مردم به صحبت کردن ادامه می دهند و آن ها هر چه می خواهند بگویند، اما همه آن چه من می دانم این است که همه چیز درست خواهد شد” هیجانات خود را کنترل و توجه خود را به سمت هدف خود متمرکز می کرد.
از سوی دیگر، ریتم های سریع و شعرهای حرکت محور برای افزایش سطح انگیختگی مناسب هستند. James Cracknell قهرمان روئینگ، گوش دادن به موسیقی را برای ارتقای عملکرد و جنگندگی خود در مسابقات، بسیار موثر می دانست. Iwan Thomas برنده مدال طلای دوی ۴۰۰ متر رقابت های اروپایی نیز به این نتیجه رسیده بود که شنیدن موسیقی محرک، نقش مهمی در افزایش سطح انگیختگی و رسیدن به آمادگی جسمی و روانی دارد. توماس چند دقیقه قبل از حضور در نقطه شروع مسابقه، به موسیقی گوش می کرد و به خط مسابقه خیره می شد و در همان زمان پیروزی را تصور می کرد.
برای انتخاب موسیقی پیش از مسابقه یا رکوردگیری دقت کنید. موسیقی را انتخاب کنید که موقع زدن کلید خاموش برای رفتن به مسابقه در بالاترین وضعیت عملکردی قرار گرفته باشید و به احتمال زیاد، آخرین موسیقی در ذهن شما می ماند؛ بنابراین موثرترین موسیقی را آخر از همه گوش کنید. بعضی از ورزشکاران ترجیح می دهند موسیقی بی کلام بشنوند یا در سکوت تمرکز کنند. بدیهی است قهرمانان بر اساس نوع شخصیت، سلایق، سطح رقابت ها و نوع ورزش (با درگیری با حریف یا بدون درگیری) با یکدیگر متفاوت هستند و هر کس باید بهترین روش خود را مشخص و اجرا کند. و مورد آخر نیز به زمان ریکاوری باز می گردد و در این بخش معمولا شنیدن موسیقی های آرام بدون کلام تاثیر فراوان دارند.
به قلم لاله حاکمی
