چرا کارگزار آری و اسپانسر نه؟
باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس سال‌هاست به جای انعقاد قرارداد با اسپانسرها، فضاهای تبلیغاتی خود را در اختیار کارگزارهایی قرار می‌دهند که صرفا به فکر منافع خود هستند. سال‌های سال است که پرسپولیس و استقلال برای تامین منابع مالی خود قراردادهایی با شرکت‌های مختلف به عنوان کارگزار منعقد می‌کنند و بر اساس همین قراردادها فضاهای تبلیغاتی خود را در اختیار این شرکت‌ها قرار می‌دهند و در ادامه پس از کسب درآمد، درصدی از این پول را دریافت می‌کنند. شاید در عمل انعقاد قرارداد با کارگزار نوعی برونسپاری باشد تا مدیران باشگاه عملا همه تمرکز خود را روی فعالیتهای ورزشی بگذارند و دیگر نگران فعالیتهای اقتصادی نباشند اما این موضوع ایراداتی دارد که سال‌های سال است گریبان باشگاه‌ها را گرفته است.
برای درک بهتر این موضوع باید ابتدا به تفاوت کارگزار و اسپانسر پرداخت.
کارگزار در حقیقت شریک تجاری باشگاه محسوب میشود که با در اختیار گرفتنن تمام فضاهای درآمدزایی باشگاه، فعالیتهای اقتصادی انجام می‌دهد و سود حاصل شده را میان خود و باشگاه تقسیم می‌کند.
اما اسپانسر صرفا بابت استفاده از یک فضای مشخص تبلیغاتی از سوی باشگاه، مبلغی مشخص را پرداخت می‌کند و عملا شریک تجاری باشگاه نیست.
بررسی قرادادهای سال‌های اخیر کارگزارها و سرخ‌آبی‌ها نشان می‌دهد همیشه ایراداتی حقوقی به این قراردادها وارد بوده که در نهایت باعث تضعیف منافع باشگاه‌ها شده است. استقلال و پرسپولیس که از سرمایه هواداری بی نظیری برخوردار هستند، تمام منابع درآمدی خود را انحصاری در اختیاری یک شرکت قرار می‌دهند و در مقابل حتی در قرارداد، مبلغی به عنوان کف پرداخت تعیین نمی‌شود. این جریان آنقدر شور شده که حالا حسین قربانزاده این قراردادها را ترکمنچای می‌نامد. او در گفت‌وگوی تفصیلی خود با ایسنا به قرارداد پرسپولیس و کارگزارش اشاره کرد و گفت: “قرارداد پرسپولیس روی ترکمنچای را سفید کرده است! گفته‌اند اسپانسر در خانه بنشیند، خود مدیرعامل می‌رود و ایرانسل را می‌آورد، ۱۵درصد را به شما که در خانه نشسته‌اید می‌دهم. به این معنا که شما اساسا چه دولتی باشید و چه نباشید، آدم بی فکری بوده‌ای که این قرارداد را امضا کرده‌ای! در حالی که باید بگوئید آقای کارگزار شما آنچه می‌آورید ۱۵ درصد باشد و آن کف را نیز دارید. منظور از کف این است که باید در سال میلیارد۹۰ تومان پرداخت شود، ولی این قرارداد کف هم نداشته است به این معنا که می‌گفتند ما نتوانسته‌ایم آگهی بیاوریم، پرسپولیس که نمی‌توانسته بدون آگهی بماند. دوباره می‌رفتند و آگهی می‌گرفتند بعد می‌گفتند آگهی که گرفتید ۱۵ درصد به ما بدهید چون من با شما قرارداد دارم! این قرارداد فعلی فاجعه است.”
سال‌ها پیش وقتی از مدیران استقلال و پرسپولیس سوال می‌شد که چرا باید شرکتی واسطه میان این باشگاه‌ها و اسپانسرها حضور داشته باشد و درصدی از درآمد را بگیرد، گفته می‌شد که سرخ‌آبی‌ها دولتی هستند و به خاطر شرایط سخت برگزاری مزایده جهت انعقاد قرارداد با اسپانسرها، فضاهای تبلیغاتی به کارگزار واگذار میشود. حالا رئیس سازمان خصوصی‌سازی درباره این موضوع نظر دیگری دارد: ” مطابق بند یک ماده ۱۸ قانون اجرای سیاست اصل ۴۴ شرکتی که در لیست واگذاری است می‌تواند از مزایای شرکت غیردولتی بهره‌مند شود. شرکتی که می‌خواهد واگذار شود باید اصلاح ساختار انجام دهد ولی قواعد دولتی دست و پای آن را بسته است، با یک رأی گیری در هیات واگذاری از مزایای شرکت‌های غیردولتی بهره‌مند میشود. ما این رای را برای استقلال و پرسپولیس گرفتیم. به این معنا که به هیات واگذاری بردیم، مشمول بند یک ماده ١٨ قانون اجرا شدند و مناسبات مالی خود را به این ترتیب تغییر دادند، مانعی برای این حوزه ندارند. من معتقد هستم حتی در قبل هم اگر کسی می‌خواست درست کار کند مانعی از این جهت نداشت، قرارداد با اسپانسر نیاز به این که شرکتی دولتی یا غیردولتی باشد، ندارد”.
اظهارات قربانزاده رئیس سازمان خصوصی‌سازی نشان می‌دهد علاوه بر مشکلات فراروان در قراردادهای کارگزارها و سرخ‌آبی‌ها، منع قانونی برای انعقاد قرارداد مستقیم این باشگاه‌ها و اسپانسرها وجود ندارد. این یعنی اگر باشگاه‌ها بخواهند واسطه‌ها را حذف کنند و مستقیما فضاهای تبلیغاتی خود را به فروش برسانند، منعی وجود ندارد مگر اینکه منافع افرادی خاص در خطر باشد و عزمی برای این کار نباشد. مطلب فوق بازنشر از ایسنا می باشد.
موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران
با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید
و شما را با اساتید برجسته و تخصصی حوزه حقوق ورزشی آگاه می نماید
