صلاحیت کمیته های انضباطی

ورزش و حقوق

بخش حقوقی- امروز ورزش به عنوان یک نهاد با خصوصیات بین المللی توسعه فراوانی پیدا کرده است به طوری که حتی مراجعی را برای رسیدگی به دعاوی که در این خصوص وجود دارد به خود اختصاص داده است. در دعاوی غیر ورزشی مراجع را به دو دسته دادگاه های عمومی و استثنایی تقسیم می کنیم این تقسیم بندی در مورد دعاوی ورزشی هم صادق است و اگر در خصوص ورزش جرمی اتفاق بیفتد یا شاهد دعاوی ورزشی باشیم دادسرا و محاکم عمومی صلاحیت رسیدگی دارند و مراجع تجدید نظر نیز رسیدگی به اعتراضات بعدی را بر عهده دارند.

رئیس قوه قضاییه در مهر ماه سال ۱۳۸۲ طی بخشنامه ای به کلیه روسای دادگستری های سراسر کشور دستور تاسیس محاکم خاص ورزشی و امور تربیت بدنی را صادر و ابلاغ کرد و برای اولین بار در تاریخ دادرسی ایران به نقش و جایگاه ورزشی و ورزشکاران اهمیت ویژه ای داده شد.

همچنین  کمیته های انضباطی که نهاد مستقل رسیدگی کننده به تخلفات ورزشی هستند تشکیل شدند.

شورای سازمان تربیت بدنی ایران با اختیارات حاصل از قانون تاسیس سازمان تربیت بدنی، آیین نامه انضباطی را در اردیبهشت ۱۳۷۴ به تصویب رسانده است این آیین نامه زیربنای تاسیس کمیته های انضباطی و اساسنامه شورای عالی انضباطی محسوب می شود. بنابراین کمیته های انضباطی در ورزش کشور، مراجع غیر قضایی رسیدگی کننده به اختلافات و رفع تنازع و صادر کننده احکام قطعی در مورد تخلفات ورزشی هستند..

داوری امری مستقل است و به عنوان واحد عدالت در صحنه ورزشی شناخته می شود دخالت هر ورزشکار یا مسئول و یا تماشاگر ممکن است باعث نزول شأن داوری و زائل شدن حقوق ورزشکاران شود.

از دیگر مراجع رسیدگی کننده نهادهای داوری هستند که دعاوی حقوقی همچون نقل و انتقال بازیکنان، دعاوی راجع به حق پخش حامیان مالی و تبلیغات و دعاوی خسارت و مسئولیت مدنی را می توان از طریق آنها حل و فصل کرد. ارجاع این امور به داوری دو حسن دارد یکی اینکه به دعوا سریع تر رسیدگی می شود دوم اینکه با هزینه کمتری فیصله داده می شود.

در عرصه بین المللی نیز، دادگاه بین المللی ورزش (CAS) در سال ۱۹۸۴ زیر نظر شورای بین المللی حکمیت ورزش تشکیل شد که مقرآن در شهر لوزان سوئیس قرار دارد و می توان گفت حقوق ورزش نخستین بار در برنامه گروه آزمایشی تربیت بدنی و ورزش دانشگاه آریستولیان تسالونیکی یونان در سال ۱۹۸۴ استفاده شد و ازهمان سال این شاخه از حقوق در گروه آموزشی تربیت بدنی در دانشگاه آتن تدریس شد و تا به امروز ادامه دارد.

حقوق

اگر در ورزش و در بین ورزشکاران تخلفی انجام شود کمیته انضباطی به آن رسیدگی می کند اما در کمیته های انضباطی تعریفی از تخلفات ورزشی بیان نشده و تفاوت تخلف ورزشی با جرم ورزشی به روشنی ارائه نشده است اما از مجموعه اوضاع و احوال، تخلفات ورزشی که رسیدگی به آنها در صلاحیت کمیته های انضباطی است را می توان به عنوان عمل خارج از ضوابط و مقررات ورزشی و عمومی شخص ورزشکار یا مربی یا داوران یا سایر اصحاب ورزش در محیط ورزشی یا حتی خارج از محیط ورزش، که به عنوان ورزشکار مرتکب می شوند بیان کرد.

تخلفات ورزشی به سه دسته تقسیم می شوند که عبارتند از: خطای فنی، خطای اخلاقی، خطای عمومی. خطای فنی که کاملاً مشخص است و نیازی به توضیح ندارد اما خطای اخلاقی عبارت است از حرکات ناشایست و خلاف عرف جامعه ورزشی.

خطای عمومی عبارت است از فعل یا ترک فعلی که در سطح جامعه نیز مورد نکوهش قرار دارد.

با توجه به اینکه داوری امری مستقل است و به عنوان واحد عدالت در صحنه ورزشی شناخته می شود دخالت هر ورزشکار یا مسئول و یا تماشاگر ممکن است باعث نزول شأن داوری و زائل شدن حقوق ورزشکاران شود. همچنین مسائلی نظیردوپینگ ،  تخلف در کلاس های آموزشی، امتناع از حضور در تمرینات و تخلفات مالی و تحریک تماشاگران از اموری هستند که در صلاحیت کمیته های انضباطی قرار دارند.

اگر چنین تخلفاتی از سوی ورزشکاران انجام شود، تنبیهاتی از قبیل تذکر (کتبی، شفاهی)، جریمه نقدی، محرومیت دائم یا موقت، کسر امتیاز از تیم یا ورزشکار، توبیخ (کتبی یا شفاهی)، باخت فنی یا اخراج و سایر تنبیهاتی که براساس شرایط خاص هر ورزش منظور گردیده است در نظر گرفته می شود.

تنظیم :امید نوید

مسئولیت کیفری ناشی از حوادث ورزشی

طرح یک سوال: اگر یک فرد در زمان انجام یک مسئولیت،‌ از قبیل راهنمایی تیم یا تهیه تدارکات برنامه، تصمیم اشتباهی اتخاذ کند یا عمل اشتباهی مرتکب شود و عامل بروز یک حادثه منجر به صدمات جانی باشد چه مسئولیتی از لحاظ قانونی متوجه او می‌شود؟

قبل از وارد شدن به بحث، لازم می‌دانم یادآوری کنم که اصولا وقتی از مسئولیت‌ها صحبت می‌کنیم و به‌ویژه مسئولیت‌های کیفری، ممکن است این مقوله موجب ترسانده شدن افراد از قبول مسئولیت‌ در تیم گردد در حالی‌که باید یادآوری کنیم که در انجام کارهایی مثل رانندگی هم هر آن احتمال بروز حادثه و در‌نتیجه ایجاد مسئولیت کیفری وجود دارد و این امر مانع از رغبت افراد به انجام آن کارها نمی‌شود، بر‌عکس آگاهی از قوانین به ما اعتماد به‌نفس بیشتری برای حرکت می‌دهد.

و اصولا ما دوست داریم و نیازمند آن هستیم که بدانیم با قبول یک سمت در یک برنامه کوه‌نوردی، دامنه مسئولیت ما تا کجا کشیده می‌شود؟

اما برای رسیدن به پاسخ این سوال قادر به ارایه یک جواب کلی و قطعی نیستیم. چرا که بررسی مسئولیت کیفری افراد در یک حادثه نیاز به بررسی میزان تاثیر او در شکل‌گیری آن حادثه دارد.

طبق قانون مجازات اسلامی خسارات ناشی از یک حادثه ورزشی جرم محسوب نمی‌شود به شرط این‌که این حادثه ناشی از تخلف از مقررات آن ورزش نباشد. (بند سوم ماده ۵۹)

در این‌جا یک مساله مهم مطرح می‌شود. این که چگونه می‌توانیم عملکرد یک عضو تیم را خارج از مقررات ورزش کوه‌نوردی تلقی کنیم در حالی‌که در این ورزش نسبت به ورزش‌های دیگر کمتر امکان تدوین مقررات معین و خاص وجود دارد.

برای حل این مساله ابتدا حوادث کوه‌نوردی را به دو گروه عمده تقسیم می‌کنیم:

۱- حوادثی که با دخالت مستقیم یک فرد در لحظه وقوع آن حادثه، اتفاق افتاده باشد. به‌نحوی که اگر آن فرد آن عمل را به‌طور مستقیم و در آن لحظه مرتکب نمی‌شد آن حادثه نیز به وقوع نمی‌پیوست.

این دسته از حوادث از لحاظ میزان مسئولیت افراد در ارتکاب عمل، خود به دو گروه تقسیم می‌شوند:

الف- حوادثی که با دخالت مستقیم فرد در لحظه حادثه و در اثر قصور و تخلف او از مقررات ورزشی به وقوع پیوسته‌اند.

ب- حوادثی که با دخالت مستقیم فرد در لحظه حادثه و بدون قصور و تخلف او از مقررات ورزشی به وقوع پیوسته‌اند.

به عنوان مثال یک نفر حمایت‌کننده با بی‌دقتی خود موجب سقوط نفر صعود‌کننده خود می‌شود. یعنی سقوط نفر ارتباط مستقیم با عمل حمایت‌کننده دارد.

از آن‌جایی که وی با تخطی از مقررات ورزش کوه‌نوردی که دقت در حمایت و رعایت اصول آن است و به‌طور مستقیم موجب حادثه شده، مجرم شناخته می‌شود.

در مقابل اگر حمایت‌کننده در اثر سقوط سنگ یا هر عامل بیرونی دیگر، حمایت را بدون اراده خود رها کند به علت بی‌تقصیری در وقوع حادثه، مسئولیتی هم متوجه او نیست.

با اندک بررسی حوادثی که ناشی از عملکرد مستقیم افراد در لحظه وقوع حادثه است پی می‌بریم که در اکثر آنها قصور از مقررات ورزشی موجب حادثه می‌شود.

۲-حوادثی که با دخالت غیر‌مستقیم یک فرد اتفاق افتاده باشد.

که این دسته از حوادث نیز مثل دسته اول خود به دو گروه تقسیم می‌شوند:

الف- حوادثی که با دخالت غیر‌مستقیم یک فرد و در اثر تخلف او از مقررات اتفاق افتاده باشد.

ب- حوادثی که با دخالت غیر‌مستقیم یک فرد و بدون تخلف او از مقررات اتفاق افتاده باشد.

به عنوان مثال، راهنمای یک تیم، مسیر مشکلی را برای حرکت انتخاب کند که در حد توان نفرات آن تیم نباشد و موجب سقوط و حادثه‌دیدگی آنها گردد.

این تصمیم راهنما در انتخاب مسیر، هر‌چند عامل مستقیم در لحظه سقوط افراد تیم نیست اما به علت ارتباط سببیتی که با حادثه دارد و به علت تاثیر آن در وقوع حادثه، مورد بررسی قرار گرفته و با احراز این امر که راهنما از مقررات ورزش کوه‌نوردی در رابطه با مسئولیت محوله تخطی کرده مجرم شناخته می‌شود.

اما در حوادثی که با دخالت غیر‌مستقیم یک فرد و بدون قصور او اتفاق افتاده باشد مسئولیتی متوجه آن فرد نخواهد بود.

یعنی در مثال بالا، اگر راهنما، تیم را از مسیری عبور دهد که نسبت به توان ضعیف‌ترین عضو گروه راحت و قابل عبور باشد، اما فردی از افراد تیم در اثر سهل‌انگاری خودش، سقوط کند مسئولیتی متوجه راهنما نخواهد بود.

لازم به یادآوری است که چون در این نوع از حوادث، رابطه مستقیمی بین فرد و آن حادثه در لحظه وقوع آنها وجود ندارد نسبت دادن مسئولیت به او و اثبات تقصیر به بررسی بیشتری نیازمند است.

برای نمونه، در مثالی که زده شد حادثه‌دیدگان یا بازماندگان آنها، باید ثابت کنند که مسیر به‌قدری صعب‌العبور بوده که موجب سقوط شود یا نفر یا نفرات تیم به نحو آشکاری ضعیف بوده‌اند و راهنما علم کافی به این ضعف آشکار آنها داشته و می‌دانسته که علیرغم قابل عبور بودن مسیر آنها توان کافی برای صعود آن را ندارند. اگر آنها نتوانند چنین موضوعی را اثبات کنند نمی‌توان تقصیر را متوجه راهنما – که در این حادثه دخالت غیر‌مستقیمی هم دارد- کرد.

شاید بتوان گفت که در سال‌های اخیر اکثر اتهاماتی که به افراد پس از حوادث کوه‌نوردی وارد شده، در این دسته اخیر یعنی دخالت غیر‌مستقیم قابل تقسیم‌بندی هستند. از این لحاظ می‌بینم اثبات مجرمیت یا برائت آنها از اتهام وارده امری بسیار پیچیده بوده است.

به همین دلیل از این شماره به بعد سعی خواهیم کرد که راجع به این‌گونه از حوادث و عاملان آنها بیشتر بحث کنیم.

و هم‌چنین، مقوله حد و حدود مسئولیت کیفری و میزان مجازات افراد خاطی در یک حادثه ورزشی، بحثی است که در شماره‌‌های آتی مورد بررسی قرار خواهیم داد.

آئین‌نامه انضباطی هیئت ژیمناستیک استان

آئین‌نامه انضباطی هیئت ژیمناستیک استان تهران در تاریخ   /    /    لازم‌الاجرا شد:

این آیین نامه، مطابق با مقررات جاری کشور و آیین نامه انضباطی  اف آی جی و به استناد(حقوق ورزشی)، با هدف رعایت قوانین و مقررات و مبانی اخلاقی ژیمناستیک، از سوی کمیته انضباطی هیئت ژیمناستیک استان تهران تدوین شده و با رعایت‌ همه پیشنهادها و نظریات اصلاحی اعضای کمیته فنی، ریاست محترم هیئت و دبیر هیأت‌ و اعضای کمیته‌های انضباطی استان‌ در آن اعمال شده است و پس از طرح و تصویب در جلسه عمومی، حسب موافقت هیئت ژیمناستیک استان تهران ، در تمام سطوح استان تهرران، از تاریخ  /   /   فعالیت‌های مرتبط با ژیمناستیک استان تهران که تحت نظرهیئت ژیمناستیک انجام می‌پذیرد، لازم الاجرا میباشد.

فصل اول: کلیات

    ماده ۱ تعاریف

آیین‌نامه انضباطی هیئت ژیمناستیک استان تهران : که از این پس آیین‌نامه انضباطی خوانده می‌شود، مجموعه مقرراتی است که هماهنگ با قوانین ژیمناستیک و بر اساس مقررات انضباطی اف آی جی  و منطبق با قوانین موضوعه و قراردادهای ثبت شده در راستای مشخص‌سازی تکالیف، تخلفات، اعمال تنبیه وتشویق بازیکنان، مربیان، سرپرستان تیمها، داوران، تماشاگران و مقامات رسمی و دست‌اندرکاران برگزاری مسابقات و روابط بین باشگاه‌ها و فدراسیون تدوین گردیده تا در محدوده اختیارات و در تمام سطوح ورزش ژیمناستیک و زیر مجموعه های آن اعم از آقایان و بانوان، برای موارد مذکور تعیین تکلیف نماید.

زمان قبل از مسابقه:

به فاصله زمانی از هنگام ورود به محل برگذاری مسابقه  تا لحظه شروع مسابقه گفته می‌شود. (با رعایت جدول زمان بندی اعلام شده توسط کمیته مسابقات).

مسابقه رسمی:

مسابقه‌ای است که تحت نظارت تشکیلات رسمی مرتبط با ژیمناستیک، برای تمام یا برخی تیم ها  ویا رده های سنی متفاوت ویا نوع سطح اجرا می‌شود و امتیازات آن برای شرکت در سایر مسابقات رسمی یا همان مجموعه مسابقات خاص تأثیر دارد.

مسابقه بین‌المللی:

به مسابقه ای گفته می‌شود که بین دو تیم(ملی یا باشگاهی) از دو فدراسیون ملی متفاوت برگزار می‌شودکه  می شود گاهی نیز به صورت انفرادی هم انجام شود چون ژیمناستیک در اصل ورزش انفرادی میباشد.

مسابقه دوستانه:

به مسابقه ملی یا باشگاهی گفته می شود که توسط افراد حقیقی و حقوقی با اهداف یا مناسبت‌های مختلف برگزار می‌شود و نتیجه آن در سایر مسابقات تأثیری ندارد، مگر مسابقات دوستانه ملی که فقط در جدول رده‌بندی اف آی جی  مؤثر خواهد بود.

مقامات رسمی:

به اشخاصی(غیر از بازیکنان) که در هیئت‌ها، فدراسیون و باشگاه‌ها دارای سمت اجرائی، اداری، ورزشی و غیره هستند، بدون توجه به مسؤولیت‌شان، مقام رسمی اطلاق می‌شود. همچنین مدیران، مربیان و عوامل تدارکات و پزشکی و همراهان قانونی هر تیم نیز مقام رسمی آن تیم محسوب می‌گردند.

مقامات رسمی مسابقه:

به داوران(ژوری ا و ای۱-ای۲-ای۳-ای۴-ای۵-ای۶ )،سرداور، ژوری، نماینده فدراسیون، نماینده ویژه ناظر داوری، نماینده هیأت و یا انجمن محلی و سایر افرادی که از سوی ارکان رسمی‌ هیئت ژیمناستیک و برای کنترل و نظارت بر مسابقه دارای اختیار شده‌اند، مقام رسمی مسابقه اطلاق می‌شود.

مقامات هیئت ژیمناستیک استان تهران:

شامل رئیس و دبیر کل، معاونین و اعضای کمیته‌ها می‌باشند.

قوانین و مقررات :

به اساسنامه، مقررات، بخشنامه‌ها و کنفدراسیون ژیمناستیک آسیا (fig) دستورالعمل‌ها و دستوراتی که از ناحیه   هیئت ژیمناستیک و فدراسیون ایران تدوین یافته است، گفته می‌شود. و

    ماده ۲ هدف

این آیین نامه با هدف حمایت از اجرای صحیح قوانین و مقررات داخلی و بین المللی ژیمناستیک  و رعایت اصول انضباطی و مبانی منشور اخلاقی ومسابقات جوانمردانه در ورزش ژیمناستیک ، تهیه و تدوین شده تا علاوه بر حفظ نظم و انضباط لازم در انجام مسابقات ژیمناستیک ، وحدت رویه‌ انضباطی نیز در سراسر استان تهران را  ایجاد نماید.

    ماده ۳ دامنه شمول آیین نامه

این آیین نامه در خصوص کلیه اشخاص حقوقی و حقیقی اعم از آقایان و بانوان و در کلیه رده‌های سنّی، که با سمت و تکالیف مختلف در رشته ژیمناستیک  و زیرمجموعه های آن تحت مدیریت یا نظارت فدراسیون‌ها و هیئت‌ها و سایر تشکیلات رسمی ژیمناستیک فعالیت می‌نمایند، به شرح ذیل اعمال میشود:

الف) باشگاه های ورشی و انجمن‌های عضو در مجمع عمومی و کمیته‌های زیر مجموعه هیئت ژیمناستیک استان تهران

ب) مقامات رسمی  ژیمناستیک و مقامات رسمی مسابقات در چارچوب مقررات خاص

پ) بازیکنان، مربیان و کادر سرپرستی و مقامات رسمی تیم‌ها

ت) دارندگان گواهی رسمی از هیئت ژیمناستیک استان تهران در امر نقل و انتقال بازیکنان و یا برگزاری مسابقات یا کارگزاران داخلی

ث) داوران در حدود مقررات آیین‌نامه

ج) تماشاگران در حدود ورزشگاه‌ها و اماکن

د) خبرنگاران و اهالی مطبوعات تحت نظارت هیئت ژیمناستیک استان تهران و فدراسیون

تبصره: در موارد اجمال یا ابهام یا سکوت این آیین نامه، مقررات اعمال خواهد شد.

فصل دوم : ارکان قضایی

    ماده ۴ ساختار قضایی هیئت ژیمناستیک استان تهران

ساختار قضایی هیئت ژیمناستیک به شرح ذیل است:

الف) کمیته انضباطی هیئت

ب) کمیته استیناف

    ماده ۵ ساختار کمیته‌های انضباطی

کمیته‌های انضباطی از یک رئیس و یک معاون (که هر دو باید دارای تحصیلات حقوقی باشند) و سه عضو دیگر که الزاما از قوانین و مقررات ژیمناستیک  مطلع‌اند، تشکیل می‌شود.

اعضای کمیته انضباطی هیئت ژیمناستیک  استان تهران از بین افراد صلاحیت‌دار، به پیشنهاد رئیس  و دبیرهیئت ژیمناستیک استان  تهران و تصویب اعضای هیأت رئیسهژیمناستیک استان تهران  منصوب می‌شوند.

تبصره: اعضای کمیته‌های انضباطی و انجمن‌های عضو مجمع هیئت ژیمناستیک استان تهران از بین افراد ذیصلاح و بر مبنای این آیین‌نامه و در چارچوب مقررات اساسنامه مربوطه تعیین و معرفی می‌شوند.

مسؤول حقوقی هیئت ژیمناستیک ، دبیر کمیته‌های انضباطی و استیناف هیئت خواهد بود که بدون حق رأی در جلسات شرکت نموده و تنظیم صورتجلسات وقضاوت نهایی این کمیته ها را بر عهده دارد.(انتخاب دبیر در کمیته‌های انضباطی استان با پیشنهاد رئیس کمیته انضباطی و تصویب رئیس  و دبیر هیئت ژیمناستیک  خواهد بود که بدون حق رأی در جلسات حضورمیابد).

تبصره:منظور از حق رأی عدم جانب داری از خواهان و خوانده میباشد.

کمیته می‌تواند با حضور سه نفر از اعضا که حداقل یکی از آنها رئیس یا معاون کمیته باشد، تشکیل و تصمیمات لازم را در موارد مطروحه اتخاذ نماید. در برخی از موارد خاص(در صورتی که در آئین نامه انضباطی تصریح شده باشد)، رئیس کمیته می‌تواند شخصاً تصمیمات لازم را اخذ نماید.

    ماده ۶ صلاحیت کمیته انضباطی

کمیته انضباطی در رابطه با نقض کلیه مقررات و نیز تخلفات صورت گرفته و نیز اختلافات ناشی از عدم ایفای تعهدات مالی و قراردادی در صورت ارجاع و یا تا هنگامی که رسیدگی به اختلافات مذکور در اختیار کمیته تعیین وضعیت و یا هیأت منصفه قرار نگرفته است، به شرح ذیل دارای صلاحیت است:

رسیدگی به کلیه تخلفات انضباطی ناشی از نقض مقررات الف)

ب )رسیدگی به درخواست تجدید نظرخواهی نسبت به آرای صادر شده از ناحیه کمیته‌ انضباطی نسبت به حومه  یا مرکز استان‌

اتخاذ تصمیم درباره درخواست اعاده رسیدگی از آرایی که در این کمیته قطعی شده است ج)

در خصوص نحوه قضاوت داوران و انجام مسؤولیت مقامات رسمی مسابقات هیچ شکایتی از اشخاص حقیقی و حقوقی در رکن قضایی  هیئت ژیمناستیک پذیرفته نمی‌شود، اما در خصوص تخلفات اخلاقی و انضباطی از قبیل اهانت، ایراد صدمه به بازیکنان یا اعضای کادر فنی، گرفتن رشوه و نظایر آن، کمیته انضباطی رسیدگی و اتخاذ تصمیم می نماید. رسیدگی به تخلفات انضباطی و رفتاری داوران (مقامات رسمی مسابقه) حسب مورد فقط در صلاحیت کمیته انضباطی هیئت ژیمناستیک استان تهران می‌باشد.

تبصره: صلاحیت محلی کمیته‌های انضباطی سه گانه (فدراسیون – استان -شهرستان)، محدوده ژیمناستیکی  هر مجموعه است

    ماده ۷ جهات قانونی برای شروع به رسیدگی

اعلام کتبی یا گزارش هیئت ر ئیسه یا مقامات رسمی هیئت ژیمناستیک استان تهران الف)

اعلام کتبی گزارش داور مسابقه یا ناظر هیئت یا ناظر فدراسیون. (مقامات رسمی مسابقه) ب)

ج )شکایت مربیان، بازیکنان، کادر پزشکی، سرپرست و دیگر عوامل باشگاه و نیز کارگزاران رسمی اف آی جی و کارگزاران داخلی منحصراً در مواردی که خودشان در دعوی ذینفع باشند.

در تخلفات مشهود، کمیته  انضباطی رأساً می تواند وارد رسیدگی شوند. د)

    ماده ۸ گزارش‌ها و شکایت‌های قابل رسیدگی

گزارش و شکایت و اعلام کتبی به رکن قضایی  هیئت ژیمناستیک، بایستی مستند و مستدل باشد.

در صورت وجود اختلاف بین گزارش‌های رسیده، گزارش مدیر  برای وقایع داخل سالن و گزارش نماینده هیئت در مسابقات برای وقایع خارج، مبنای رسیدگی خواهد بود.

در تورنمنت‌ها و مسابقات مجتمع، شکایاتی قابل استماع است که ظرف ۲۴ ساعت پس از انجام مسابقه، تسلیم نماینده فدراسیون، هیئت‌ استان و یا کمیته‌های انضباطی شود ولی برای مسابقات لیگ، %B