بایگانی برچسب برای: حقوق_ورزشی

حقوق_ورزشی

پایان نگرانی ادغام بودجه کمیته ملی المپیک با وزارت ورزش

نگرانی که کمیته ملی المپیک از ادغام بودجه خود با وزارت ورزش داشت، مرتفع شده است و به نظر می رسد کمیته به صورت مستقل بودجه خود را دریافت می‌کند.

زمانی که لایحه بودجه ۱۴۰۱ اعلام شد، برخلاف سال های گذشته در بخش اعلام بودجه ورزش، کمیته ملی المپیک و پارالمپیک زیر مجموعه وزارت ورزش قرار گرفته بودند و این نگرانی به وجود آمد که بودجه کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش ادغام شده است اما اکنون به نظر می رسد این نگرانی تا حدودی برطرف شده است.

کیکاووس سعیدی دبیرکل کمیته ملی المپیک در گفت وگو با ایسنا درباره ی این مسئله بیان کرد: بودجه ادغام نشده است. هر سال برای بودجه کمیته ملی المپیک ردیف های اصلی و متفرقه پیش بینی می شد الان نیز در بودجه کل کشور همان ردیف ها به نام کمیته ملی المپیک است.

او در پاسخ به این پرسش که یعنی بودجه کمیته ملی المپیک به حساب وزارت ورزش واریز نمی شود؟ تصریح کرد: به وزارت ورزش واریز نمی شود. فقط در سرجمع اعتبارات بودجه ورزش، وزارت ورزش به عنوان دستگاه اصلی و کمیته ملی المپیک به عنوان بخش دیده شده است اما در ردیف های مستقل، بودجه کمیته ملی المپیک لحاظ شده است و بودجه به حساب خود کمیته ملی المپیک واریز می شود.

منبع: ایسنا ۱۴۰۱۰۱۲۳۱۲۸۹۷

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی حوزه حقوق ورزشی آگاه می نماید

حقوق_ورزشی

۶ ورزشی که محرومیت روسیه در آن، کار را برای رقبا آسان‌تر می‌کند

ستاره‌های روسی از مسابقات بین‌المللی منع شده‌اند و به راحتی راه را برای موفقیت رقبای خود هموار می‌کنند.

 اگر می خواهید در هر ورزشی قهرمان جهان شوید، باید بهترین ها را شکست دهید اما پس از محرومیت روس‌ها توسط تعدادی از فدراسیون های ورزشی به دلیل درگیری در اوکراین، به نظر می رسد صعود به اوج در برخی مسابقات برای برخی از رقبای ورزشکاران روسی بسیار آسان‌تر شده است.

در اینجا، نگاهی به شش ورزش می اندازیم که قهرمان شدن در آنها اکنون بدون نیاز به غلبه بر  ورزشکاران مدعی روسی امکان پذیر است.

کشتی

اتحادیه جهانی کشتی در ماه مارس تأیید کرد که از توصیه کمیته بین المللی المپیک (IOC) پیروی می کند تا از شرکت ورزشکاران روس برای تورنمنت‌های آتی خودداری کند. بنابراین این ورزش از یکی از موفق ترین منابع استعداد خود محروم شد. اتحادیه جهانی کشتی به نظارت بر وضعیت اوکراین ادامه خواهد داد و هر گونه تصمیمات فوری را با پیشرفت اوضاع اتخاذ خواهد کرد.

درست قبل از اعلام این ممنوعیت، روسیه اعلام کرد که ورزشکاران خود را به مسابقات قهرمانی اروپا زیر ۲۳ سال یا مسابقات مشابه بزرگسالان که اخیرا در بوداپست به پایان رسیده است، اعزام نخواهد کرد.

به‌ویژه در کشتی آزاد، روسیه ستارگان بزرگی مانند عبدالرشید سعدالله‌یف و حاجی مراد گاتسالوف در سال‌های اخیر داشته است.

در مسابقات جهانی کشتی سال گذشته در نروژ، کشتی گیر آزاد مردان روسیه در مجموع سه طلا و ۸ مدال کسب کرد. آنها در رنکینگ تیمی در آن رشته و همچنین کشتی فرنگی در صدر قرار گرفتند. به نظر می رسد روسیه در بلگراد در ماه سپتامبر غایب باشد و مسیری آسان تر برای رسیدن به قله برای برخی از رقبا خواهد بود.

اسکیت 

اتحادیه بین‌المللی اسکیت (ISU) اسکیت‌بازان روسی و بلاروسی را در اول مارس تا اطلاع ثانوی از رقابت محروم کرد. غیبت روس ها در مسابقات جهانی مون‌پلیه بسیار چشمگیر بود. جایی که بازیکنانی مانند آنا شچرباکووا قهرمان المپیک، کامیلا والیوا دارنده امتیاز ارشد جهانی و الکساندرا تروسوا غایب بودند.

برای نشان دادن تسلط روسیه بر اسکیت بازی، باید دانست که هر سه جایگاه روی سکوی انفرادی زنان در مسابقات جهانی سال گذشته توسط روس ها کسب شد و شچرباکووا در صدر جدول قرار گرفت. کائوری ساکاموتوی ژاپنی عنوان قهرمانی بانوان سال را به خود اختصاص داد ولی رکورد او فاصله زیادی با ورزشکاران روس داشت.

اسکی کراس کانتری

در بازی‌های المپیک زمستانی پکن ۲۰۲۲ بیش از یک سوم از ۳۲ مدال کسب شده توسط تیم روسیه در مسابقات اسکی کراس کانتری به دست آمد. ستارگان روس در مجموع ۱۱ مدال کسب کردند حتی بیشتر از نروژ، اگرچه نروژی ها چین را با ۵ مدال طلا در مقایسه با ۴ مدال روسیه ترک کردند.

۶ ورزش که در آن محرومیت روسیه کار را برای رقبا آسان‌تر می‌کند

ژیمناستیک

ژیمناستیک را می توان  ورزش دیگری معرفی کرد که در آن روسیه یک قدرت سنتی است اما ورزشکاران آن در حال حاضر تعلیق هستند. تیم روسیه در جدول مدال‌های ژیمناستیک ۲۰۲۰ توکیو تنها پس از چین دوم شد و در مجموع ۱۰ مدال به دست آورد. پیروزی تیم زنان به ویژه برای پایان دادن به سلطه آمریکا در این بخش قابل توجه بود. آنها همچنین قرار است مسابقات قهرمانی اروپا در ژیمناستیک ریتمیک  را از دست بدهند. همچنین مسابقات جهانی ژیمناستیک هنری در ماه های آتی در لیورپول برگزار می شود.

۶ ورزش که در آن محرومیت روسیه کار را برای رقبا آسان‌تر می‌کند

شنا 

پس از اینکه در ابتدا اعلام شد ورزشکاران روس و بلاروس اجازه دارند به عنوان بی طرف در مسابقات جهانی شنای امسال در بوداپست شرکت کنند، فدراسیون جهانی شنا (فینا) این تصمیم را لغو کرد و حضور این دو کشور را در رقابت ها ممنوع اعلام کرد.

نتیجه به این معنی است که افرادی مانند اوگنی رایلوف، قهرمان دوگانه المپیک روسیه در رقابت های جهانی غایب خواهد بود، اگرچه این شناگر ۲۵ ساله هنوز سال‌های زیادی پیش روی خود دارد.

حقوق_ورزشی

حقوق_ورزشی
امید_نوید

هاکی روی یخ

در سال‌های اخیر پیشرفت روسیه در این رشته نسبت به دوران  شوروی کمتر بوده ولی هاکی در روسیه همچنان محبوبیت زیادی دارد. بزرگترین افتخار اخیر، طلای مردان در بازی های المپیک زمستانی ۲۰۱۸ بود. روسیه از سال ۲۰۱۴ تاکنون موفق به کسب سه مدال برنز و دو مدال نقره در مسابقات جهانی شده است.

حقوق_ورزشی

 

منبع: ایسنا ۱۴۰۱۰۱۲۳۱۲۸۰۷

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی حوزه حقوق ورزشی آگاه می نماید

حقوق_ورزشی

مرگ دلخراش قایقران المپیکی تونس در ۱۷ سالگی

قایقران تونسی که سال گذشته در المپیک توکیو شرکت کرده بود، در سن ۱۷ سالگی غرق شد و جان باخت.

 به نقل از رویترز، کمیته بین المللی المپیک روز دوشنبه اعلام کرد، ایا گوئزگز، قایقران تونسی که سال گذشته در المپیک توکیو شرکت کرده بود، در سن ۱۷ سالگی پس از واژگونی قایقش هنگام تمرین در دریا درگذشت. در این حادثه سارا خواهر دوقلوی او نیز همراه این ورزشکار در قایق بود ولی توانست از این حادثه جان سالم به در ببرد.

IOC اعلام کرد که کشتی این دو روز یکشنبه در اثر وزش باد شدید هنگام تمرین با تیم ملی تونس واژگون شد. کمیته بین المللی المپیک مشخص نکرد که این حادثه کجا رخ داده است. گوئزگز در کنار خواهر دوقلوی خود در المپیک توکیو در رویداد ۴۹er FX شرکت کرد.

توماس باخ، رئیس کمیته بین المللی المپیک در بیانیه ای گوئزگز را “استعداد و الگوی الهام بخش برای نسل ورزشکاران” خواند. باخ گفت که حضور او در توکیو در کنار خواهرش به دختران در همه جا انگیزه داد. فکر ما با خانواده، دوستان و جامعه المپیک تونس است.

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی حوزه حقوق ورزشی آگاه می نماید

حقوق_ورزشی

چالش «اول و اصلی» ورزش ایران چیست؟

بر اساس «سند تحول دولت مردمی» چالش اول و اصلی ورزش ایران ضعف نظام ورزشی حرفه‌ای و ملی است که دارای عوامل چهارگانه بوده و به منظور رفع این چالش بزرگ باید اقدامات مختلفی در دستورکار قرار گیرد.

 «سند تحول دولت مردمی» از سوی حجت‌الاسلام و المسلمین ابراهیم رئیسی رییس جمهوری ایران در ۸ اسفندماه سال جاری به اعضای هیات دولت ابلاغ شد. در این سند آمده است: “در اجرای وعده داده شده در ابتدای تشکیل دولت سیزدهم و در راستای تحقق اهداف مندرج در قانون اساسی، سند جشم انداز جمهوری اسلامی ایران در افق ۱۴۰۴، سیاست های کلی نظام و با اتکا و بهره مندی از بیانات امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری، رفع نیازهای مردم، حل مسائل اساسی کشور و در اجرای اصل ۱۳۴ قانون اساسی «سند تحول دولت مردمی» به عنوان برنامه و خط مشی دولت و مبنای عمل قوه مجریه، وزرا و دستگاه های اجرایی ابلاغ می شود».

بر اساس این سند چالش اول ورزش ایران، ضعف نظام ورزشی حرفه‌ای و ملی است که دارای عوامل چهارگانه تصدی گری دولت در ورزش، چرخه ناقص نظام مدیریت به ویژه در ورزش قهرمانی، ضعف نظارتی در ورزش و ضعف دیپلماسی ورزشی است.

تصدی‌گری دولت در ورزش

در «سند تحول دولت مردمی»، مردمی‌سازی نظام مدیریت ورزش به عنوان اولین راهبرد تعریف شده و ۶ اقدام مهم در این راستا باید انجام شود.

اولین اقدام استقرار نظام جامع باشگاهداری حرفه‌ای مشتمل بر نظام حرف و مشاغل ورزشی، نظام بیمه‌ای ورزش (بیمه اجتماعی و سلامت ورزشکاران، مسئولیت مدنی مجموعه‌های ورزشی و مربیان، تضمین کیفیت خدمات و کالاهای ورزشی و بازاریابی ورزشی)، نظام حقوق ورزشی (حق پخش رسانه‌ای مسابقات ورزشی، حق مالکیت معنوی در ورزش، حق رشد ورزشکاران، حق بهره‌مندی از درآمدهای روز مسابقه برای باشگاه‌ها) از طریق جهت‌دهی تسهیلات بانکی، کمک‌ها و تخفیفات و ترجیحات مالیاتی برای باشگاه‌های حرفه‌ای به سمت فعالیت در چهار رده سنی و چهار گروه و رشته ورزشی (پرطرفدار، پایه، پرمدال، ملی و واجد ارزش) در دو گروه بانوان و آقایان (میان مدت – وزارت ورزش و جوانان، وزارت امور اقتصادی و دارایی، بانک مرکزی) است.

دومین اقدام به خروج دولت از باشگاه‌داری و واگذاری شرکت‌های فرهنگی _ ورزشی در قالب پیمان مدیریت از طریق آگهی مزایده عمومی برای دوره چهارساله، بررسی اهلیت و انجام تعهدات فنی و مالی خریدار مانند کسب عنوان یا رتبه در بازی‌های داخلی و آسیایی، ایجاد آکادمی‌های وابسته در مناطق مختلف کشور، ایجاد زیرساخت‌های ورزشی خاص بانوان و معلولان، فعالیت در رشته‌های ورزشی پایه و پرمدال، ملی و واجد ارزش، عدم فعالیت‌های سیاسی، امکان فسخ پیمان در صورت عدم انجام تعهدات یا عدول از شرایط اهلیت، اخذ ضمانت از خریدار جهت عدم ایجاد دین و تعهد برای ادوار بعد، شفافیت در عملکرد مالی طی دوره پیمان و ارائه صورت مالی حسابررسی شده سالانه به وزارت ورزش و جوانان (کوتاه مدت – وزارت ورزش و جوانان، وزارت امور اقتصادی و دارایی، دفتر بازرسی ویژه ریاست جمهوری) مربوط می‌شود.

اقدام سوم شامل واگذاری اماکن، زیرساخت‌های ورزشی دولتی و طرح‌های نیمه تمام با ثبت اطلاعات کلیه اماکن و فضاهای ورزشی شامل مالک، بهره بردار، مدیر مجموعه، زمان و بهای پیمان، رشته‌های مشمول فعالیت، رتبه و سطح مربی و باشگاه در سامانه الکترونیکی یکپارچه شفافیت اطلاعات ورزشی با پیش‌بینی شناسه مکان ورزشی، به منظور ارزشیابی و نظارت عمومی مردم از طریق سامانه برخط نظارتی و اولویت‌دهی واگذاری مدیریت اماکن ورزشی به فدراسیون‌ها و هیات‌های ورزشی، شهرداری‌ها، دهیاری‌ها و نهادهای مردمی (میان مدت – وزارت ورزش و جوانان، دفتر بازرسی ویژه ریاست جمهوری) است.

چهارمین موردی که باید مدنظر قرار گیرد شامل توسعه بازار ملی و منطقه‌ای محصولات و اقلام ورزشی تولید داخلی، تجمیع تقاضای داخلی به ویژه تقاضای نهادهای ورزشی و پیش‌بینی مکان‌هایی برای استقرار کارگاه‌های تولیدی و عرضه و فروش محصولات ورزشی در مجموعه‌های بزرگ ورزشی کشور (بلندمدت _ وزارت ورزش و جوانان، وزارت صنعت، معدن و تجارت) است.

پنجمین اقدام ترغیب و تسهیل مدیریت و سرمایه گذاری خیرین در ورزش به ویژه در ورزش‌های پرمدال، مدال‌آور، ملی و واجد ارزش، با ترویج فرهنگ وقف و جذب مشارکت خیرین و شکل‌دهی و تقویت‌ مجمع ملی خیرین و واقفان ورزش (کوتاه مدت – وزارت ورزش و جوانان، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) تعریف شده است.

مورد ششم نیز شامل ترغیب و تسهیل مدیریت و سرمایه گذاری بخش غیردولتی در ورزش به ویژه در ورزش‌های پرمدال، مدال‌آور، ملی و واجد ارزش‌ با اصلاح ضوابط صدور مجوز تاسیس باشگاه‌ها، انجمن‌ها، هیات‌ها و اتحادیه‌های ورزشی، تسهیلات مالی و کمک‌های فنی و اعتباری (کوتاه مدت – وزارت ورزش و جوانان) می‌شود.

چرخه ناقص نظام مدیریت به ویژه در ورزش قهرمانی

چرخه ناقص نظام مدیریت به ویژه در ورزش قهرمانی به عنوان دومین عامل چالش اصلی ورزش ایران یعنی ضعف نظام ورزش حرفه‌ای و ملی مطرح شده است و راهبرد آن بهینه‌سازی و ارتقای نظام‌های یکپارچه و زنجیره مدیریت ورزش قهرمانی اعلام شده و در این راستا باید ۴ اقدام مهم در دستورکار قرار گیرد.

اولین اقدام شناسایی و تربیت استعدادهای ورزشی با استقرار مراکز استعدادیابی در فدراسیون‌های ورزشی، نقش‌آفرینی مدارس به عنوان رکن شناسایی استعدادها، فعال‌سازی ظرفیت آکادمی باشگاه‌های حرفه‌ای و پایگاه‌های ورزش قهرمانی و اولویت ورزش‌های پایه و پرمدال، مدال‌آور، ورزش‌های ملی و واجد ارزش، از طریق اجرایی سازی نظام حق رشد ورزشکاران (میان مدت – وزارت ورزش و جوانان، وزارت آموزش و پرورش) است.

توسعه و تجهیز پایگاه‌های قهرمانی در کشور با استقرار نظام آمایش سرزمینی و تمرکز بر رشته‌های پایه، مدال‌آور و پرمدال و ورزش بانوان، معلولان و ناشنوایان و امکان واگذاری مدیریت این پایگاه‌ها به فدارسیون‌های ورزشی (میان مدت – وزارت ورزش و جوانان) به عنوان دومین اقدام تعریف شده است.

توسعه نظام ملی مسابقات ورزشی آقایان و بانوان از سطح روستا تا ملی و استقرار لیگ‌های حرفه‌ای در رشته‌های حائز اهمیت (بلندمدت _ وزارت ورزش و جوانان، وزارت آموزش و پرورش) سومین موردی است که باید مدنظر قرار گیرد.

چهارمین مورد نیز استقرار مرجع حکمیت، داوری و حل اختلاف در ورزش برای رسیدگی به اعتراضات و تظلمات ورزشی و احقاق حقوق جامعه ورزشی کشور به ویژه ورزشکاران، قهرمانان و مربیان ورزشی، به عنوان بالاترین مرجع حقوقی ورزش حرفه‌ای و قهرمانی در کشور، با امکان تجدیدنظر احکام مراجع داخلی باشگاه‌ها و فدراسیون‌ها (کوتاه مدت – وزارت ورزش و جوانان) است.

ضعف نظارتی در ورزش

ضعف نظارتی در ورزش به عنوان سومین عامل در ایجاد چالش اول ورزش کشور یعنی ضعف نظام ورزشی حرفه‌ای و ملی اعلام شده است و راهبرد آن بر اساس سند مذکور مدیریت تعارض منافع و افزایش شفافیت در ورزش است و به منظور تحقق این هدف باید اقدامات مختلفی مدنظر قرار گیرد.

توسعه سامانه الکترونیکی یکپارچه شفافیت اطلاعات ورزشی در صدور مجوزها، واگذاری طرح‌های موضوع ماده ۲۷ قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت (۲)، ثبت کلیه قراردادهای ورزشی و کمک‌های مالی دولت به اشخاص حقیقی و حقوقی با امکان دسترسی برای نهادهای نظارتی و نهادهای مردمی (کوتاه مدت – وزارت ورزش و جوانان، دفتر بازرسی ویژه ریاست جمهوری) اولین اقدامی است که باید در این راستا مدنظر قرار گیرد.

بازنگری در نظام توزیع منابع حمایتی و کمک‌های دولت به فدراسیون‌ها و هیات‌های ورزشی با شاخص‌هایی نظیر عملکرد ورزشی، جمعیت تحت پوشش و اولویت رشته ورزشی در ارتقای هویت ملی و شفافیت در مصارف و عملکرد (کوتاه مدت – وزارت ورزش و جوانان) به عنوان دومین اقدام تعریف شده است.

سومین اقدام توسعه سامانه برخط حسابداری تعهدی برای ثبت کلیه منابع و مصارف مالی در نهادهای ورزشی و انتشار عمومی صورت‌های مالی هیات‌ها، فدراسیون‌ها، کمیته‌های ملی المپیک و پارالمپیک، صندوق حمایت از پیشکسوتان و قهرمانان ورزشی و شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی (کوتاه مدت – وزارت ورزش و جوانان، دفتر بازرسی ویژه ریاست جمهوری) است.

چهارمین اقدام رفع تعارض منافع در شئون مختلف اداره ورزش و منع عضویت کارکنان وزارت ورزش و جوانان در اداره امور هیات‌ها، فدراسیون‌ها، کمیته‌های ملی المپیک و پارالمپیک و صندوق حمایت از پیشکسوتان و قهرمانان ورزشی (کوتاه مدت – وزارت ورزش و جوانان، دفتر بازرسی ویژه ریاست جمهوری) تعریف شده است.

رسیدگی فوری و دقیق به گزارش‌های مردمی ارسالی به درگاه گزارش‌دهی مردمی در خصوص فسادهای ورزشی (میان‌مدت _ وزارت ورزش و جوانان، دفتر بازرسی ویژه ریاست جمهوری) به عنوان پنجمین اقدام باید مدنظر قرار گیرد.

نظارت مستمر و نظام‌مند بر فعالیت باشگاه‌های ورزشی عمومی و حرفه‌ای و اعتباربخشی و رتبه‌بندی این باشگاه‌ها از حیث رعایت موارد فنی، مالی، اخلاقی، فرهنگی و عمومی، با امکان ارزشیابی مراجعان، والدین و مربیان (میان مدت – وزارت ورزش و جوانان) ششمین اقدامی است که باید انجام شود.

هفتمین اقدام نیز اصلاح ضوابط نظام تامین، توزیع، عرضه و فروش مکمل‌ها و نیروزاهای ورزش برای ارائه خدمات پاک و سالم ورزشی (میان مدت – وزارت ورزش و جوانان، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی) است.

ضعف دیپلماسی ورزشی

ضعف دیپلماسی ورزشی به عنوان چهارمین عامل در ضعف نظام ورزش حرفه‌ای و ملی عنوان شده است و راهبرد آن نقش‌آفرینی در تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی و افزایش سهم کشور در کرسی‌های بین‌المللی ورزش است و در این راستا باید ۲ اقدام مهم مدنظر قرار گیرد.

توسعه ارتباطات و حمایت از عضویت یا نمایندگی ایران در سازمان‌ها و مجامع و اخذ کرسی‌های بین‌المللی ورزشی توسط چهره‌های ورزشی و مدیریتی (میان مدت – وزارت ورزش و جوانان، وزارت امور خارجه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) به عنوان اولین اقدام و کسب میزبانی مستقل رویدادها، مسابقات، نشست‌ها و مجامع منطقه‌ای و بین‌المللی ورزشی یا مشترک با همسایگان و کشورهای حوزه تمدنی (بلند مدت – وزارت ورزش و جوانان، وزارت امور خارجه) به عنوان دومین اقدام در این رابطه تعریف شده است.

منبع: ایسنا ۱۴۰۱۰۱۲۲۱۲۰۶۳

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی حوزه حقوق ورزشی آگاه می نماید

امید_نوید

 مرگ جوان ۱۹ ساله در استخر اهواز 

۱۷ فروردین ماه یک جوان اهوازی در استخر راه آهن اهواز فوت می کند؛ به گفته رییس هیات نجات غریق خوزستان” پای این جوان به کف استخر برخورد کرده و به دلیل عدم وجود درپوش لوله مکش در زمان حادثه، پای فرد در لوله مکش استخر که به سمت موتورخانه می رود فرو رفته و گیر می کند و در نهایت پس از تلاش بسیار برای بیرون آوردن او از آب، جوان را از آب بیرون می کشند ولی او پس از انتقال به بیمارستان فوت می کند.”

در همین راستا نیز اداره کل ورزش و جوانان خوزستان در پی درگذشت جوان ۱۹ ساله اهوازی بیانیه ای صادر کرده است که در ادامه می خوانید:

“خبر درگذشت جوان ۱۹ ساله اهوازی  شدیدا ما را متاثر نمود و مایه اندوه فراوان شد. ضمن عرض تسلیت و آرزوی غفران الهی برای آن مرحوم و صبر جزیل برای خانواده محترمشان ؛ با عنایت به اینکه این پرونده توسط مراجع ذیربط در حال بررسی است، این اداره کل منتظر نظر کارشناسان مربوطه می باشد  و یقینا پس از نظر خبرگان موضوع با سهل انگاران و خاطیان این حادثه ناگوار وفق قوانین و مقررات برخورد قاطع خواهد شد.”

منبع: ایسنا ۱۴۰۱۰۱۲۲۱۱۸۴۶

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی حوزه حقوق ورزشی آگاه می نماید

حقوق_ورزشی

 بر برگزاری مجمع‌های انتخاباتی براساس اساسنامه

 مجامع انتخاباتی براساس اساسنامه و زمان از پیش تعیین شده برگزار خواهد شد. نصرالله پریچهره با بیان اینکه بر اساس اساسنامه جدید، مجامع انتخاباتی برگزار می شود، اظهار کرد: ۱۸ اردیبهشت مجمع انتخاباتی فدراسیون تیراندازی با کمان به عنوان نخستین مجمع برگزارو تا پایان سال ۱۴۰۱ انتخابات، شانزده فدراسیون دیگر نیز برگزار می‌شود.

 برگزاری مجامع انتخاباتی فدراسیون تیراندازی با کمان در تاریخ ۱۸ اردیبهشت، این نکته را مورد توجه قرار داد که دوره ریاست فدراسیون‌های شمشیربازی(۲۵ اردیبهشت)، سوارکاری(۲۳ خرداد)، بدمینتون(۳ مرداد)،اسکواش(۲۶ شهریور)، بولینگ و بیلیارد(۳۰ مهر)، گلف(۲۳ دی)، ورزش کارگری(۵ اسفند)، قایقرانی(۷ اسفند)، انجمن‌های ورزشی(۱۶ اسفند)، هندبال(۲۰ اسفند) هاکی(۲۱ اسفند)، ورزش‌های سه‌گانه(۲۲ اسفند)، کاراته(۲۳ اسفند)، جودو(۲۵ اسفند) و فدراسیون ناشنوایان(۲۶ اسفند) به اتمام می‌رسد.

سرپرست اداره کل امور مشترک فدراسیون‌های ورزشی همچنین تاکید کرد: انتخابات ۱۶ فدراسیون ورزشی در سال ۱۴۰۱ براساس اساسنامه جدید انجام می شود به این ترتیب که فراخوان ثبت‌نام از کاندیداهای احراز پست ریاست فدراسیون‌های ورزشی، ۱۲۰ روز قبل از اتمام دوره ریاست فدراسیون‌ها صورت خواهد گرفت.

وی همچنین زمان برگزاری مجامع انتخاباتی دو فدراسیون دوچرخه‌سواری و ژیمناستیک را منوط به مشخص شدن اعضای کمیسیون‌های ورزشکاران، داوران و مربیان این فدراسیون‌ها عنوان کرد و اظهار کرد: پس از انجام این مهم فراخوان ثبت نام ارائه خواهد شد.

پریچهره اعلام کرد: تکلیف کمیسیون‌های فدراسیون‌ ژیمناستیک تا پایان فروردین ماه مشخص می‌شود، تاریخ ثبت‌نام از کمیسیون‌های فدراسیون ژیمناستیک، ۲۸ اسفندماه اعلام شده بود و فرصت ۶ روزه مدنظر رعایت نشده بود. لذا مقرر شد دبیر مجمع نسبت به فراخوان مجدد ثبت نام بر اساس دستورالعمل هر کمیسیون اقدام کند.

وی افزود: سید حمید سجادی وزیر ورزش وجوانان وسید محمد پولادگر، معاون توسعه ورزش قهرمانی وحرفه‌ای، در خصوص برگزاری مجامع انتخاباتی مطابق اساسنامه و در زمان مقرر بسیارتاکید دارند و این مهم قطعا با اهتمام ویژه انجام خواهد شد.

سرپرست اداره کل امورمشترک فدراسیون‌های ورزشی در ادامه توضیحانی را درخصوص برگزاری ۶ مجمع سالیانه با توجه به اعلام آمادگی فدراسیون‌ها طی سال جاری ارائه کرد و گفت: مجامع سالیانه فدراسیون‌ها از تاریخ ۱۷ اردیبهشت و به ترتیب مجامع سالیانه فدراسیون‌های نجات غریق وغواصی (۴مرداد) وزنه‌برداری (۵مرداد)، والیبال (۹مرداد)، جانبازان ومعلولین (۱۱مرداد)، بولینگ و بیلیارد (۱۲ مرداد) و کاراته (۱۹مرداد) برگزار می‌شود.

موضوع کمک غیرمستقیم به فدراسیون‌ها و بودجه ناتمام ماند

هیات اجرایی کمیته ملی المپیک جمع بندی نهایی در مورد بودجه فدراسیون‌ها را به جلسه بعدی موکول کرد. اولین جلسه هیات اجرایی کمیته ملی المپیک در سال ۱۴۰۱ با حضور اعضا برگزار شد. مهمترین بحث این جلسه تصمیم گیری در مورد بودجه فدراسیون ها بود که البته اعضا در این جلسه به نتیجه نرسیدند و قرار است هفته آینده یک جلسه فوق‌العاده دیگر برگزار شود تا تصمیم گیری نهایی در مورد بودجه فدراسیون ها را انجام دهند. در این جلسه بیشتر در مورد کلیات بودجه بحث شد و پیش بینی می شود که بودجه فدراسیون ها نسبت به سال قبل ۲۰ تا ۲۵ درصد افزایش داشته باشد. اعضا این نظر را هم داشتند که کمک‌های غیرمستقیم به فدراسیون ها را هم جزو بودجه آنها محاسبه شود که با این حال تصمیم‌گیری در مورد تمام این موارد به جلسه فوق العاده هفته آینده موکول شد.قرار بود اصغر رحیمی سرپرست کاروان ایران در بازی‌های کشورهای اسلامی نیز گزارشی از روند کار به هیات اجرایی ارائه کند که در این جلسه فرصت نشد.

منبع: الف-ایسنا ۱۴۰۱۰۱۲۱۱۱۷۵۱ ب-ایسنا ۱۴۰۱۰۱۲۱۱۱۴۸۹

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی حوزه حقوق ورزشی آگاه می نماید

حقوق_ورزشی

ناگفته‌های دختر رکابزن ایران از فرصت سوزی در قهرمانی آسیا

دختر رکابزن ملی پوش ایران گفت: فرصت گرفتن مدال را در مسابقات قهرمانی آسیا راحت از دست دادیم و تیم ما استراتژی و هماهنگی نداشت.

ماندانا دهقان درباره ی عملکرد تیم ملی دوچرخه سواری زنان ایران در مسابقات قهرمانی آسیا بیان کرد: مسابقات قهرمانی آسیا تاجیکستان از سطح مطلوبی برخوردار بود اما با توجه به اینکه کشورهای کره، ژاپن، هنگ کنگ و چین حضور نداشتند نمی‌توان ارزیابی کاملی از آن تیم ها برای بازیهای آسیایی داشت. با توجه به رقبای دیگری که حضور داشتند به نظرم اگر کار تکنیکی بیشتری انجام داده بودیم، نتیجه بهتری در تایم تریل تیمی می گرفتیم. ما در تایم تریل تیمی سوم شدیم که اگر کار تکنیکی و تیمی بیشتری انجام داده بودیم به نظرم حداقل می توانستیم مدال نقره بگیریم.

تیم ما استراتژی نداشت
او در مورد نرسیدن به مدال استقامت جاده قهرمانی آسیا نیز گفت: ماده استقامت جاده به گونه ای است که همه تیم ها باید استراتژی و کار تیمی داشته باشند اما تیم ما استراتژی، هماهنگی و همکاری تیمی نداشت و به همین دلیل نشد که نتیجه بگیریم.

دختر دوچرخه‌سوار ایران در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه مگر قبل از قهرمانی آسیا و در تمرینات، داشتن استراتژی کار نشده بود ؟ تصریح کرد: متاسفانه کم کار شده بود.

فرصت گرفتن مدال راحت از دست رفت

او در مورد اینکه با توجه به نبود تعدادی از مدعیان، این انتظار بود دوچرخه‌سواری زنان از این فرصت برای کسب مدال بیشتر استفاده کند، گفت: فرصت راحت از دست رفت و  شاید دیگر این فرصت تکرار نشود اما کاری نمی توان کرد.

باید در مسابقات بیشتری شرکت کنیم
دهقان در پاسخ به این پرسش که با توجه به این شرایط امکان گرفتن نتیجه در بازی‌های آسیایی وجود دارد یا خیر؟ تاکید کرد: بله البته که وجود دارد. ما توانایی گرفتن نتیجه را داریم اما باید کار شود. داشتن هماهنگی و استراتژی خیلی مهم است و باید در مسابقات زیادی شرکت کنیم. رکابزنان ازبکستان و قزاقستان که نتیجه گرفتند ماه ها است که در مسابقات مختلف شرکت می کنند. یکی دو نفر از آنها چند ماه در مسابقات بلژیک بودند اما تنها مسابقه ما ترکیه بود. مسابقه خیلی مهم است چون باعث بالا رفتن جسارت می شود و کمک می کند که نتیجه بگیریم. با یک مسابقه نمی توان کاری کرد. الان تیم های ضعیف هم خودشان را بالا کشیده اند. تیم امارات که همیشه از ما عقب تر بود، در سطح امید، سوم شد.

ما همیشه نسبت به ازبکستان سطح بالاتری داشتیم اما الان ازبکستان به گونه ای کار کرده که عملکرد خیلی خوبی در قهرمانی آسیا داشت و در مسابقه ترکیه هم با وجود اینکه رکابزنان اروپایی هم حضور داشتند، یک رکابزنی از ازبکستان قهرمان شد. در مسابقات قهرمانی آسیا هم ازبکستان در تمامی رده ها با نفرات کامل حضور داشت و این در حالی بود که ما فقط سه نفر در رده بزرگسالان و دو رکابزن در رده زیر ۲۳ سال داشتیم و در رده جوانان هیچ رکابزنی اعزام نشد. سطح جوانان پایین بود و با توجه به عملکردی که رکابزنان جوان ما داشتند، می توانستند در این مسابقات قهرمانی آسیا مدال بگیرند. کشورهای دیگر برای بازی‌های آسیایی برنامه‌ریزی کرده اند و یا در مسابقات شرکت می کنند و یا در کشورهای دیگر اردو زده اند و این در حالی است که ما در ایران امکانات کافی و برنامه دقیق نداریم.

قراردادم در لیگ ۱۰ میلیون تومان است!

او در پاسخ به این پرسش که  سطح قراردادهای لیگ در بخش زنان بسیار پایین است و آیا این مسئله و کم رنگ بودن اعزام ها انگیزه را از خیلی از رکابزنان گرفته است؟ گفت: قراردادهای لیگ که خیلی کم است. قرارداد من برای یک فصل ۱۰ میلیون تومان است و این در حالی است که در حال حاضر  قیمت یک جفت کفش دوچرخه سواری حدود ۱۰ میلیون تومان شده است. دوچرخه‌سوارانی در بخش کوهستان و جاده بوده اند که به دلیل این شرایط،  دوچرخه سواری را کنار گذاشته‌اند.  مسئله دیگر این است که تعداد مسابقات داخلی ما هم بسیار کم است. قبلا لیگ ما در سه مرحله برگزار می‌شد که الان به دو مرحله کاهش یافته و با یک مسابقه قهرمانی کشور، کلا در طول سال فقط در سه مسابقه داخلی شرکت می کنیم. تعداد مسابقاتی که رکابزنان اروپایی شرکت می کنند که اصلاً  با ما قابل مقایسه نیست و رکابزنان آسیایی هم سه یا چهار مسابقه در ماه دارند. اگر فدراسیون شرایط اعزام به مسابقات بین‌المللی را ندارد می تواند تعداد مسابقات داخلی را افزایش دهد. وقتی که تعداد مسابقات داخلی زیاد باشد، در شرایط رقابت قرار می‌گیریم و در بالا رفتن سطح ما موثر است. همچنین باعث ایجاد انگیزه و بالا رفتن روحیه دوچرخه سواران می شود.

ماجرای نرسیدن چمدان دختران در قهرمانی آسیا 

دهقان در مورد ماجرای اینکه چمدان هایشان دیر به دستشان رسید و برخی وسایل خود را در ابتدای قهرمانی آسیا در اختیار نداشتند، گفت:  در مورد این مسئله نمی توان تقصیر را گردن فدراسیون انداخت چون علاوه بر ما، برای تیم های پاکستان، بنگلادش، تایلند و حتی خود امارات هم که در آن پرواز بودند، این اتفاق افتاد. البته اماراتی ها چون به هر حال پرواز از کشور خودشان بود رایزنی کردند و چمدان هایشان را با پرواز بعدی فرستاده بودند اما چمدان‌های ما سه روز بعد به دستمان رسید و سه روز اول بدون چمدان بودیم که سخت بود. مجبور بودیم برخی وسایل مثل رکاب یا کلاه را که در چمدان داشتیم، قرض بگیریم.

حواشی و مشکلاتی در تیم بانوان است

دختر ملی پوش ایران در پایان تصریح کرد: حواشی و مشکلاتی در تیم ملی بانوان هست که اگر برطرف شود آینده درخشانی پیش رو خواهد بود، همانطور که سالها قبل دوچرخه سواران ایران حتی نمی توانستند از خط پایان مسابقه عبور کنند اما در حال حاضر ما با بهترین های آسیا رقابت می کنیم. باید به آن نقطه ای برسیم که عنوان و مدال توسط هر دوچرخه‌سواری که کسب شود برای فدراسیون بسیار ارزشمند باشد. البته در نهایت این نکته را هم می گویم که سرپرست فدراسیون آقای هاشم کندی و خانم ساکی نایب رییس فدراسیون در چند ماه اخیر تمام تلاششان را برای بهبود اوضاع انجام داده اند.

منبع: ایسنا ۱۴۰۱۰۱۲۱۱۱۷۰۷

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی حوزه حقوق ورزشی آگاه می نماید

حقوق_ورزشی

 اظهارات سرمربی والیبال نشسته مورد تائید ما نیست

دبیر فدراسیون جانبازان و معلولان اعلام کرد اظهارات سرمربی والیبال نشسته در مورد کاپیتان تیم ملی مورد تائید فدراسیون جانبازان و معلولان نیست.

مسعود حمیدی، درباره وضعیت ورزشکاران اعزامی به بازیهای پاراآسیایی چین، اظهار کرد: اردوی تمام رشته‌های اعزامی از ابتدای سال تا به امروز با حمایت کمیته ملی پارالمپیک در شرایط ایده‌ال و به طور منظم در حال برگزاری است و مشکلی برای برپایی اردوها وجود ندارد.

وی از اعزام تیم ملی بسکتبال باویلچر زنان و مردان به مسابقات قهرمانی آسیا و اقیانوسیه اردیبهشت ماه در تایلند خبر داد و گفت: این مسابقات از ۲۶ اردیبهشت تا ۸ خرداد در تایلند برگزار می‌شود که تیم مردان برای آماده‌سازی خود و زنان برای کسب سهمیه ورود به بازیهای پاراآسیایی چین در این تورنمنت حضور پیدا خواهند کرد.

وی با بیان این که مصاحبه اخیر سرمربی تیم ملی والیبال نشسته مردان در خصوص داوود علیپوریان (کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته) مورد تایید فدراسیون جانبازان و معلولان نیست، افزود: این که فرید صائبی در اظهارنظر اخیر خود درباره علیپوریان تاکید کرده که وی امکان اعزام به مسابقات پیش رو را ندارد، این موضوع مورد تایید فدراسیون نیست و باید بررسی‌های لازم صورت بگیرد تا نظر خود را اعلام کنیم.

دبیر فدراسیون جانبازان و معلولان همچنین به اعزام تیم وزنه برداری به مسابقات جهانی کره جنوبی در خرداد اشاره کرد و افزود: این مسابقات دومین درگاه برای کسب سهمیه ورود به پارالمپیک پاریس است که ۹ وزنه بردار خردادماه عازم این رقابتها می‌شوند.

حمیدی از تیراندازی، دوومیدانی، بسکتبال باویلچر و والیبال نشسته (زنان و مردان) و وزنه برداری، شنا و بوچیا به عنوان رشته‌های اعزامی به بازیهای پاراآسیایی چین عنوان کرد و گفت: بسکتبال با ویلچر زنان در صورت کسب سهمیه در تایلند امکان اعزام به چین را خواهد داشت و بوچیا نیز با توجه به سیاست مدال آوری کمیته ملی پارالمپیک برای اعزام رشته‌ها به بازیهای پاراآسیایی، هنوز وضعیتش برای اعزام مشخص نیست و بستگی به تصمیم کمیته ملی پارالمپیک دارد.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا در حال حاضر لیست ورزشکاران اعزامی به بازیهای پاراآسیایی چین مشخص شده است یا خیر؟ خاطرنشان کرد: وضعیت هیچ ورزشکاری تا زمان اعزام مشخص نیست، اگر ورزشکاری در سیاست مدال آوری قرار نگیرد، به چین اعزام نمی‌شود.

دبیر فدراسیون همچنین درباره وضعیت علیرضا مختاری (دارنده مدال نقره پارالمپیک توکیو) برای دعوت به تیم ملی پس از پایان محرومیتش، اظهار کرد: وی پس از پایان محرومیتش باید در یک مسابقه رسمی شرکت کند، در صورتی که بتواند رکورد ورودی بازیهای پاراآسیایی چین را کسب کند به تیم ملی دعوت خواهد شد.

منبع: ایسنا ۱۴۰۱۰۱۲۰۱۰۷۱۲

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی حوزه حقوق ورزشی آگاه می نماید

حقوق_ورزشی

گفت‌وگو با مردی که مانع انحلال استقلال شد/ ناشنیده‌ها از بازی‌های آسیایی تهران

عنایت آتشی یکی از ۷ عضو کمیته برگزاری بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران بود و در تاریخ ورزش ایران نیز از جمله افراد تاثیرگذار به شمار می‌رود که در آخرین صحبت‌های خود، حقایق باور نکردنی را از برگزاری این رویداد بین‌المللی و بزرگ در تهران فاش کرد.

 بدون شک یکی از تاثیرگذارترین افراد در ورزش ایران خصوصا رشته بسکتبال، عنایت آتشی است. کسی که در همه رده‌های بسکتبال فعال بوده و از عضویت در تیم ملی شروع کرده و به جایگاه سرمربیگری نیز رسید. البته افتخارات آتشی به همین‌جا ختم نشد و او موفق شد در بازی‌های آسیایی تهران عضو کمیته ۷ نفره برگزاری مسابقات شود؛ بازی‌هایی که جایگاه ورزش ایران را به جهانیان اثبات کرد. ضمن اینکه باید او را متولی اصلی ایجاد باشگاه استقلال تهران بعد از انقلاب از دل تاج قدیم نیز دانست که مانع از نابودی این باشگاه پر طرفدار پایتخت شد.

آتشی که در عرصه مدیریت نیز تخصص و تجربه بسیاری دارد، سال‌ها به عنوان معاون مجموعه ورزشی آزادی و دبیر فدراسیون بسکتبال مشغول بود تا در بحث مدیریت نیز کارنامه قابل توجهی داشته باشد. البته کارنامه کاری او با حضور در عرصه گزارشگری بسکتبال نیز در بعد رسانه هم جایگاه ویژه‌ای پیدا کرد تا همگان او را تاریخ شفاهی این رشته دانشگاهی در ایران بنامند. به بهانه اتمام یک قرن خورشیدی، برای بررسی تاریخ بسکتبال در ایران به سراغ این کارشناس و پیشکسوت متخصص رفته‌ایم که در ادامه،می‌خوانید:

 بچه کجا هستید و چگونه با بسکتبال درآمیخته شدید؟

من بچه جهرم از استان فارس هستم و در تاریخ ۱۵ مرداد ۱۳۲۴ در یک خانواده بسیار معمولی و تقریبا پر جمعیت متولد شده‌ام. آن موقع ورزش آن‌چنان که امروز در بین خانوادها رونق دارد مورد توجه نبود. ورزش را در آن زمان فقط زورخانه می‌دانستند. ورزش‌های توپی و مدرن اینگونه رواج نداشت. من در مدرسه فردوسی و در شهر خودم زیر نظر آقای ایرج ایزدی که استادم بود بسکتبال را فرا گرفتم. از آنجا برای تیم جهرم انتخاب شدم. در مسابقات استانی و قهرمانی کشور شرکت کردم و بعد از آن برای سربازی به مرکز استان یعنی شیراز رفتم.

یادم است در اردو به ما گفتند خودتان هتل بگیرید و سه وعده غذا بخورید، در حمام روبروی امجدید حمام بروید و ۵ تومان هم به ما می‌دادند که خرج کنیم.در آنجا وقتی سرباز شدیم فرمانده سوم ارتش سر زمین بسکتبال به ما گفت که شما باید در مسابقات قهرمانی ارتش‌های ایران به میزبانی ارومیه شرکت کنید. یا اول می‌شوید یا اگر اول نشدید خودتان را باید به زندان معرفی کنید. سال ۱۳۴۵ بود که این حرف را به ما زد و واقعا هم در حرف خود اصلا شوخی نمی‌کرد. خوشبختانه در آن مسابقات اول شدیم و به زندان نرفتیم (باخنده). تیمسار میرباشیان بودند که این حرف را زدند. من قبل از سربازی در خانواده‌ای بودم که سه برادر داشتم و ۵ خواهر، خانواده پر جمعیتی بودیم و پدر من علاقه زیادی به ورزش نداشت اما وقتی ورزش گروهی را در دبیرستان خواجه نصیر جهرم دید علاقه‌مند شد و من را تشویق می‌کرد. فرد مورد علاقه او مردی به نام “خاک‌سبز” بود که همسایه ما بود و کشتی کار می‌کرد.

چه زمانی وارد تیم ملی شدید؟

همانطور که مشخص است و می‌دانید، بسکتبال و کشتی تفاوت زیادی دارند. سال ۱۳۴۷ بود که مربی آمریکایی تیم ملی آقای “دان لین هان” بنده را انتخاب کرد و وارد ۱۲ نفر تیم ملی شدم. در تهران حاضر شدم و آن زمان باید در ورزشگاه امجدیه که دو زمین آسفالت بسکتبال داشت با تیم ملی کار می‌کردم. کل فعالیت فدراسیون در آن زمان داخل یک اتاق بود در همین پارک شهر فعلی که کاخ ورزش قرار داشت.

البته نمی‌دانم بعد از برخورد موشک همچنان هست یا نه. اتاق رئیس فدراسیون اتاق ۲ در  ۲ بود که دکتر نخعی رئیس فدارسیون بود. یک میز، یک دبیر و یک مستخدم داشت. کل بودجه ایشان برای طول سال ۸۰ هزار تومان بود.

ایشان طبق دستور اجرایی باید تیم ملی پسران و دختران را انتخاب می‌کرد و مسابقات باشگاه‌های تهران را انجام می‌داد. اتفاقات آن زمان همان‌ها بودند. یادم است که به ما هم گفتند خودتان هتل بگیرید و سه وعده غذا بخورید، در حمام روبروی امجدید حمام بروید و ۵ تومان هم به ما می‌دادند که خرج کنیم. در هر صورت علاقه‌مندی من به بسکتبال از همین جا بیشتر شد تا اینکه مرحوم غلام واعظی مربی باشگاه تاج بنده را خواست و من عضو باشگاه تاج شدم. با تیم ملی در همین استادیوم هفتم تیر با تیم “گلف اویل” آمریکا و یک تیم از روسیه بازی کردیم و در مسابقات باشگاه‌های تهران هم حضور داشتیم که اینگونه بنده وارد بسکتبال حرفه‌ای شدم.

 تیم ملی ایران دقیقا چه زمانی شکل گرفت؟

روند گذشته بسکتبال ایران، همین‌ روند کشورهای پیشرفته کنونی است که در آن زمان برای ما وجود داشت و متاسفانه الان نیست که عقب ماندیم.ورزش بسکتبال از سال ۱۳۰۲ در ایران آغاز به کار کرد، در اصفهان میان ارامنه در منطقه جلفا مسابقات داخلی مدارس را برگزار می‌کردند و مدال می‌دادند. سال ۱۳۰۸ در خراسان به آن توجه شد و مستشاران آمریکایی هم نقش زیادی در بحث توسعه داشتند، خصوصا در خرمشهر که زمین یک حلقه‌ای داشت و مستشاران در اوقات خالی خود شوت می‌زدند. در سال ۱۳۱۰ فردی به نام “فریدون شریف‌زاده” که یونانی – ایرانی بود، در مدرسه کالج البرز یک پایگاه تمرینی بسکتبال درست کرد. روند بسکتبال در ایران از همین جا شروع شد، البته با حمایت کلیه معلمین مدرسه‌ها در ایران نقش زیادی در توسعه بسکتبال داشتند. مضاف بر اینکه ما مثل کشورهای دنیا پیشرفت سریعی داشتیم. اطلاعات و ارتباطات کم بود، قانون و مقررات کم بود، ۱۴ استان داشتیم و آن موقع همه علاقه‌مند شدند و در شهرهای خود فعالیت می‌کردند.

والیبال و بسکتبال چه زمانی از هم جدا شدند؟

ابتدا باید بگویم که من، بسکتبال ایران و باشگاه تاج با هم، هم سن هستیم (باخنده). سال ۱۳۲۴ ما از والیبال جدا شدیم و بسکتبال سال ۱۳۲۶ رسما عضو فیبا یا همان فدراسیون جهانی شد. در المپیک ۴۸ لندن ما از بین ۲۳ تیم چهاردهم شدیم که اتفاق خوبی بود. سال ۱۳۳۰ به بازی‌های آسیایی رفتیم و مدال برنز گرفتیم که اولین مدال بسکتبال در بازی‌های آسیایی بود. به نظرم حدوداً سال ۱۹۵۱ میلادی بود. بسکتبال رونق خوبی در آموزش و پرورش، دانشگاه‌ و باشگاه‌ها پیدا کرد اما متاسفانه یک تعدادی به نام توده‌ای‌ها نظام کاری ورزش بسکتبال را در دانشگاه، مدارس و باشگاه‌ها مختل کردند، اما بسکتبال با توجه به آنکه ورزش مدرن بود، این دوران را پشت سر گذاشت.

البته بگذارید این را هم داخل پرانتز بگویم که بسکتبال سال ۱۸۹۱ در آمریکا شکل گرفت. البته این رشته قبل از آن در آمریکا، آمریکای شمالی و جنوبی، آرژانتین، مکزیک و کانادا ورزش سنتی بود که در اعیاد و روزهای خاص انجام می‌شد. در آمریکای مرکزی و جنوبی نام آن “پاک تا پاک” بود، در پرو “تلاچیتلی”، در مکزیک “آستک‌ها این ورزش را انجام می‌دادند”، در آرژانتین هم گّله دارها به نام “پاتو” آن را انجام می‌دادند و در کانادا هم به نام “لاکراس” بود. ابداع کننده بسکتبال آقای دکتر “نای اسمیت” در ایالت “ماساچوست” در مدرسه مسیحیان بود. بسکتبال از همین ورزش “لاکراس” شکل گرفت و آقای “اسمیت” طرحی داد که با طرح دیگر دانشجویان متفاوت و بهتر بود. هدف هم این بود که تیم فوتبال آمریکایی در سالن ورزشی در رشته‌ای شبیه به فوتبال آمریکایی بازی کند.

روند کار در آن زمان برای انتخاب ملی‌پوشان و تشکیل تیم ملی چگونه بود؟

در دانشگاه و مدارس تیم داری شکل گرفت و مسابقات درونی دانشگاهی راه افتاد. سپس مسابقات باشگاهی راه افتاد و اکثر بازیکنان تیم ملی هم از درون همین مدارس، دانشگاه و باشگاه‌ها انتخاب می‌شدند. روند کار بسیار خوب بود. آموزش و پرورش نیروی پایه داشت و آن‌ها را آموزش ابتدایی می‌داد، وقتی یک مقدار تجربه کسب می‌کردند آن‌ها وارد دانشگاه می‌شدند و ۳ الی ۴ سال در لیگ دانشگاهی بازی می‌کردند و سپس به باشگاه‌ها می‌رفتند و نهایتا از آنجا به تیم ملی می‌رسیدند. اینها اتفاقات خوبی بود که در بسکتبال رخ می‌داد. این روندی که اعلام شد همین روند کشورهای پیشرفته کنونی است که در آن زمان برای ما وجود داشت و متاسفانه الان نیست. این را هم داخل پرانتز بگویم که از سال ۱۳۲۶ تا به امروز که آقای داوری رئیس شدند، ۲۲ فدراسیون داشته‌ایم.

چرا بسکتبال در غرب نسبت به شرق بیشتر رشد کرد؟

وقتی به مدال رسیدیم پشت آن‌ خوابیدیم و فکر کردیم همین‌مدال‌هاتوسعه‌می‌دهند.– یک بعد کمونیست‌ها هستند که به ورزش‌های سنگین توجه می‌کردند و در مقابل غربی‌ها به ورزش‌های گروهی و بعضا سنگین توجه می‌کردند. بسکتبال تا سال ۱۳۳۲ در جهان با هندبال یکی بود اما ۸ کشور اروپایی در آن زمان از جمله سوئیس، ایتالیا، چکسلواکی، لتونی و دیگر کشورها آمدند و اتحادیه ایجاد کردند و فیبا را شکل دادند. بسکتبال از آمریکا به اروپا آمد، اواسط و بعد از جنگ جهانی دوم که توسط افسرهای ارتشی بازی می‌شد، هیچ قاره‌ای مثل قاره سبز در بسکتبال رشد نداشته است. علی رغم اینکه اسمیت کانادایی بود. یک مرتبه اروپا رونق پیدا کرد در آن زمان و ما هم به اروپا نزدیک بودیم. البته بعضی کشورهای اروپایی مثل لیتوانی، صربستان، لتونی، استونی و اوکراین استعداد فیزیکی دارند. بسکتبال ابتدا استعداد فیزیکی، بعد علم و بعد توسعه می‌خواهد. انگلیس بسکتبال چندانی ندارد اما از زمینه باشگاهی سعی در توسعه دارند. اسپانیا اما کشوری است که فوتبال را بیشتر مد نظر داشت. من اسپانیا رفته‌ام و سال ۵۵ مربی تیم ملی بودم که ما را به جزایر قناری دعوت کردند تا در یک سمینار مربیگری شرکت کنیم. مربیان بسیاری را دعوت کرده بودند و اسپانیا از آن روز پایه‌ریزی کرد. ۱۵۰۰ مربی بسکتبال را به کلاس‌ها آوردند تا از کارهای پایه استادان آمریکایی بهره ببرند. برنامه‌ریزی کرده و بهره بردند.

 آیا بعد استعداد در ایران وجود دارد؟

ما متاسفانه توجه نمی‌کنیم. به عنوان مثال، الان شهر کرد چیزی حدود ۵ – ۶ نفر را به تیم ملی داده است. من تحقیق کرده‌ام، در این بخش کشور به کشاورزی و دامداری مشغولند، اما ژنتیک افراد آنجا جوری است که تیرانداز خوبی هستند و همه بازیکنان سه امتیازی زن ما هم از آنجا هستند. جمشیدی، اللهیار و … از جمله این نفرات هستند که خوب شوت می‌زنند.  بازیکنانی که به المپیک رفتند ۳۰ درصد شهر کردی بودند. با این وجود شهرکرد الان لیگ ندارد و متاسفانه توجه نمی‌کنیم. پایگاه‌ها باید تقویت شوند. تبریز قبلا خوب بود، گرگان الان خوب است، مازندران در حال خوب شدن است. در دهه چهل همدان، گیلان و کرمانشاه هم استعدادهای خوبی داشتند.

 افراد تأثیرگذار بسکتبال از چه بخشی آمدند؟

در گذشته افراد برجسته از دانشگاه می‌آمدند و وقتی کسی از دانشگاه می‌آمد همه از او تبعیت می‌کردند، چون بسکتبال با علم همراه است. علم بسکتبال نیاز دارد تا ما تحصیلات عالیه داشته باشیم. در گذشته ما ارتباط خوبی با ترکیه، سریلانکا و پاکستان داشتیم. این را هم داخل پرانتز اعلام می‌کنم که بسکتبال از طریق پاکستان وارد ایران شد اما مستشاران نفتی نقش قوی در معرفی این ورزش داشتند و عنصر اصلی گسترش آن معلمین مدارس بودند که با عشق و علاقه کار کردند. در گذشته اتفاقات شیرینی رخ داد که ما آن‌ها را پیگیری نکردیم. وقتی به مدال رسیدیم پشت آن‌ها خوابیدیم و فکر کردیم همین مدال‌ها توسعه می‌دهند. مشکل سنجی نکردیم، استعدادیابی نداشتیم و فرهنگ رشته‌ها را هم با استفاده از نیروهای متخصص بالا نبردیم.

قبل از بازی‌های آسیایی تهران تیم ملی در چه رویدادهای معتبری شرکت می‌کرد؟

در آن زمان جام “سنتو” شرکت می‌کردیم که بعضی مواقع هم قهرمان شدیم، اما من آن موقع بازی نمی‌کردم. در تورنمنت‌های ترکیه هم شرکت می‌کردیم. دهه چهل باشگاه‌های خوبی مثل تاج‌، دارایی، عقاب، بوستان، دخانیات، پهلوی، هما و باشگاه‌های دیگری بودند که همگی در بسکتبال فعال بودند اما چون مثل الان ارتباطات زیاد نبود و اتفاقات بروز را دنبال نمی‌کردیم، بسکتبال ما درجا می‌زد. خود دانشکده نظامی و افسری سالن بسکتبال داشت و تیم داری می‌کردند، باشگاه‌های دیگری مثل تاج که بعدا توسط من استقلال شد هم  به بسکتبال توجه می‌کردند.

برسیم به بازی‌های آسیایی تهران که خود شما در برگزاری آن نقش پر رنگ و بسیار زیادی داشتید.

هدف این بود که المپیک در تهران برگزار شود. من جزو گروه هفت نفره برگزاری بازی‌ها بودم و آقای داود نصیری رئیس ما بود. آقای نعمتی در والیبال، گنجی در سالن ۱۲ هزار نفری، کیان‌فرد در استخر، علی‌اکبری در ۱۰۰ هزار نفری و بنده هم در بسکتبال بودم. هفت نفر بودیم، اما افراد شاخص رشته‌های مختلف مثل کشتی، شنا، دوومیدانی، وزنه برداری و دوچرخه سواری به ما کمک می‌کردند. سال ۱۳۴۸ بود که تیمسار خسروانی ریاست سازمان تربیت بدنی را بر عهده داشت، کلنگ بازی‌های آسیایی را در همین جایی که استادیوم آزادی هست زدند. از دانشگاه صنعتی تا ایران‌خودرو، از کَن تا اَرج بیابان بود و حتی یک آجر هم نبود. ما از حدود شش ماه قبل بازی‌ها مستقر بودیم؛ از ساعت هفت و نیم صبح که یک ماشین ما را به محل استادیوم می‌برد تا عصر که ما را برمی‌گرداند. چالش بسیار بزرگی بود که در سال ۱۹۷۴ بازی‌های آسیایی را برگزار کنیم.

با برگزاری بازی‌های آسیایی تهران بود که دنیا فهمید ایران چه استعدادی در برگزاری و اجرای هر کاری دارد. قبل از بازی‌های آسیایی تهران مسابقات به صورت تجمعی نبود. همه نیروهایی هم که به کار گرفته می‌شد ایرانی بودند و هیچ فرد، گروه یا سازمان خارجی دخالتی نداشت.تحول بسکتبال ایران از همین بازی‌های آسیایی بود که دختران شرکت کردند و بهتر از پسران نتیجه گرفتند. یادم است که تدارکات بسیار خوبی هم داشتیم و تیم ما دور خاورمیانه زد و مربی “هیرالیا” اهل مجارستان بود. در زمان ریاست تیمسار “صادقی” بود، اما متاسفانه تیم مردان نتیجه مطلوبی در بازی‌های آسیایی نگرفت و هفتم شدیم. البته چون کره حذف شد ما هفتم شدیم. خانم‌ها چهار بازی سنگین داشتند و پنجم شدند. توفیق خوبی بود که زنان در ورزش شرکت کردند. خصوصا در بخش شمشیر بازی.

تحول عظیم ورزش آسیا

بازی‌های آسیایی تهران تحول عظیمی در ورزش آسیا ایجاد کرد. همین کشور چین را اجازه نمی‌دادند آن موقع در میادین بین‌المللی شرکت کند، اما ایران پای آوردن چین ایستاد و این تیم را به بازی‌های آسیایی وارد کرد. خیلی از کشورها مثل اندونزی به همین واسطه نیامدند و می‌گفتند چین کمونیست است. عراق و عربستان هم نیامدند و باقی کشورها هم ورزش نداشتند. افغانستان فقط نماینده داشت. پاکستان اما در رشته‌های مختلف آمد. در عرض ۱۸ ماه استادیوم آزادی ساخته شد. از خاک برداری تا صد هزار نفری که روی کار آمد من آنجا بودم. یادم است که فرمان‌فرمائیان صد هزار نفری، استخر و ۱۲ هزار نفری را ساخت.

نقشه محوطه و خود پنج سالن را از المپیک مونیخ، پسر تیمسار حجت آورد که استفاده کردند. قرار بود بسکتبال در امجدیه باشد تا اینکه سالن آزادی فعلی آماده شد. صبح زود بود تیمسار حجت رییس دفتر وزیر نفت و رییس روابط عمومی نفت بود که گاهی کمک می‌کردند. در سالن بودم گفتند یکی از این سالن‌های امجدیه را باید به بدمینتون بدهیم که گفتند پس یکی از سالن‌های پنج سالن را برای بازی‌های آسیایی بگیرید که در آن زمان من اینجا (سالن آزادی) را ساختم. در آن زمان اسم سالن افراسیابی هم این نبود و سالن مهران بود که رئیس تربیت بدنی بود. وقتی خبرنگار افراسیابی شهید شد نام او را گذاشتند.

وقتی دنیا به توانایی ایرانی‌ها پی برد

با توجه به برگزاری بازی‌های آسیایی تهران بود که دنیا فهمید ایران چه استعدادی در برگزاری و اجرای هر کاری دارد. قبل از بازی‌های آسیایی تهران مسابقات به صورت تجمعی نبود، ورزشکاران را در آسایشگاه‌ها و خوابگاه‌ها اسکان می‌دادند اما بعد از بازی‌های تهران تحولی ایجاد شد که اصلا قابل درک نبود. البته حمایت مردم هم رخ داد و برای ما هم عجیب بود. هتل “کنتیناتال”، شرایتون و هیلتون برای سران کشورهای خارجی بود. به رسانه‌ها بسیار توجه می‌شد و یک مرکز سانترال برای خبرنگاران بود. در همین زمین هتل المپیک یک سالن بسیار بزرگ برای استراحت خبرنگاران و تغذیه آن‌ها بود. اولین تل فکس کامپیوتری آنجا رخ داد، تلفن بود اما نه مثل الان.

مرکز خوابگاه‌ها در دهکده المپیک بود که رنگ آجر ساختمان های آن هم قرمز است.از فرودگاه تا فرودگاه تیم‌ها را تحویل گرفته و تحویل می‌دادیم. همه چیز جای خودش بود. مثلا وقتی مسابقات بسکتبال که تمام می‌شد، گروه تشریفات همه کارهای اهدای مدال را خودش جداگانه انجام می‌داد.

آیا از افراد یا گروه‌های خارجی برای میزبانی مناسب استفاده شد؟

– خیر، همه ایرانی بودند و هیچ نیروی خارجی نبود. تنها نماینده فدراسیون‌ها نظارت می‌کردند. شخصی مثل داود نصیری استاد این کار بود چون بارها سفرهای خارجی رفته بود. آدم مدیری بود که بسیار جدی کار می‌کرد و خیلی کمک کننده بود. جعفریان ۲۸ سال مدیر کل خراسان بود و در انجام میزبانی کمک می‌کرد. یا به عنوان مثال از اصفهان آقای تاکی بود. مدیران بسیار لایق داشتیم که تمام رمز و رموز کار را ارائه می‌کردند.

برنامه‌ریزی و شایسته سالاری باشد ایرانی استعداد بسیار بالایی دارد. در بازی های آسیایی یکی مثل تیمور غیاثی قهرمان پرش ارتفاع شد و کسی فکر نمی‌کرد. ما برگزاری مراسم افتتاحیه و اختتامیه را در تربیت بدنی شهربانی انجام دادیم. توجه خاص مسئولان به برگزاری، اهم کار  آن روز بود. یادم می‌آید وقتی استادیوم ۱۰۰ هزار نفری که ساخته شد، دستور دادند تمام استادیوم را مملو از نیروی نظامی کنید. گارد نظامی آن زمان سوت می‌زد و میگفت همه یکباره به سمت‌ درها هجوم بیاورند تا تست کنند که اگر هواداران به سمت استادیوم هجوم بیاورند آیا مدیریت بحران خوبی صورت می‌گیرد یا خیر؟ دقیق یادم است که دور اول تایم گرفتند که زمان مدیریت بحران ۱۷ دقیقه شد، دور دوم ۱۴ دقیقه و دور سوم ۹ دقیقه. همه چیز طرح داشت و همه چیز منظم بود. حتی یک برگه کاغذ کم نمی‌آمد.

 از بغل در خروجی مجموعه آزادی یک تونل هست که از زیر استخر و سالن ۱۲ هزار نفری می‌گذرد و به استادیوم ۱۰۰ هزار نفری می‌رسد. این راه فقط برای این بود که اگر یک روزی جمعیت به استادیوم بیایند، مشکلی رخ دهد و جا نباشد که خودروی امدادی برسد، یک ماشین جیپ بتواند از این تونل حرکت کند که همین الان هم کار می‌کند.من بعدها ۱۰ – ۱۲ سال معاون استادیوم آزادی بودم ، همین الان از بغل در خروجی مجموعه آزادی یک تونل هست که از زیر استخر و سالن ۱۲ هزار نفری می‌گذرد و به استادیوم ۱۰۰ هزار نفری می‌رسد. این راه فقط برای این بود که اگر یک روزی جمعیت به استادیوم بیایند، مشکلی رخ دهد و جا نباشد که خودروی امدادی برسد، یک ماشین جیپ بتواند از این تونل حرکت کند که همین الان هم کار می‌کند.

 اینکه تونل مد نظر شما برای روزهای جنگ هسته‌ای ساخته شد، درست است؟

به هیچ عنوان، اصلا برای جنگ و چنین موضوعاتی نبود، اصلا بحث جنگ مطرح نبود. انتظامات اولیه دست ژاندارمری بود، سپس دست نیروهای دیگر بود. مگس نمی‌توانست روی استادیوم حرکت کند. شاید بگویند آن زمان امکانات کم بود، اما در چند میدان اتوبوس گذاشتند تا مردم راحت رفت و آمد کنند و اصلا مشکلی پیش نیامد. بوفه‌هایی داخل استادیوم بودند که همه چیز داشتند و هیچکس نیاز نداشت چیزی با خودش بیاورد. همه چیز فراهم بود و الان هم آثار این بوفه‌ها که خراب کردند وجود دارد. من بارها دیدم که جمعیت در استادیوم مالا مال بود.

حتی برای سالن‌ها که تماشاگر می‌آمد، آقای پهلبد رئیس فرهنگ و هنر به تازگی از نوشابه‌های کن وارد کرده بود و به هر استادیوم می‌دادند تا تماشاگران استفاده کنند. ما ۲ یخچال صندوقی داشتیم که هر روز صبح ۱۸۰۰ تا می‌گرفتیم. از صابون داخل دستشویی تا حوله و … ،  از خارج هم اجناس مختلف وارد می‌کردیم.الان در استادیوم آزادی زیر سقف جایی که استقلالی‌ها می‌نشینند انبار هست، آن‌جا می‌توان اندازه ۱۰۰تا ماشین ۱۰ تن اجناس گذاشت و ما آن‌جا را انبار کرده بودیم. سالن ۵۰۰ توپ تاچیکارا و دو دستگاه هیدرولیک بسکتبال داشت. ۱۰۰ هزار تومان هم بودجه داشتیم که باید کف سالن پارکت می‌شد و کارهای جزئی دیگر. انقدر این میزبانی انعکاس پیدا کرد که باورمان نمی‌شد. برای اولین بار عکس رنگی مخابره شد که البته کم بود در آن زمان.هاشمی‌طبا گفت برای مسابقات والیبال کف سال ۱۲ هزار نفری را بکنند و دوست من که مسئول آنجا بود گفت نمی‌شود چون شبکه برودت هست و خراب می شود. گوش نکردند و کف سالن را کندند که گاز بالا زد و خراب شد

– رادیو و تلویزیون هم خیلی کمک کردند. همه پخش زنده‌ها برای رشته‌های مختلف منظم صورت می‌گرفت، هم رادیو و هم تلویزیون. تلویزیون سانترال داشت. دقیق یادم است که آقای فرشید رمزی کارگردان تلویزیون بود و سالن‌ها پخش زنده بود. رادیو هم عطا بهمنش پای کار بود. مانی خدابخشیان، ایرج ادیب‌زاده، اینانلو و روشن‌زاده هم بودند.  همگی زحمت کشیدند. تلویزیون بسکتبال و والیبال را زنده پخش می‌کرد، اما الان برای یک پخش زنده ساده مکافات داریم. آن زمان تربیت بدنی برای پخش زنده تلاشی نمی‌کرد.

هویدا هر روز بازی‌های آسیایی در سالن بسکتبال بود. در فینال اسرائیل با ژاپن بازی داشت و ساعت ۱۰ صبح بود. ما ۳ هزار بلیت از حسابدار بازی‌ها گرفتیم که قیمت هر کدام پنج تومان بود. کمی گذشته بود که از گیشه به من زنگ زدند و گفتند بلیت‌ها تمام شد. وقتی پرسیدم چگونه این اتفاق رخ داده است،‌ گفتند یک نفر آمد پول همه ۳ هزار بلیت را نقدی داد و رفت. اصلا فکر نمی‌کردیم اینطور شود. گفتیم سه هزار بلیت دیگر بگیرد که یک دقیقه بعد باز هم گفتند همه بلیت‌ها را همان فرد خریده است. برای سه هزار تای سوم دستور دادیم درهای ورزشگاه را باز کنند تا هواداران رایگان وارد سالن شوند، چون نمی‌شد مسلمان‌ها را راه ندهیم. بعدا متوجه شدیم که باتمان قلیچ برای یهودی‌ها بلیت می‌گرفت.

چرا در سالن ۱۲ هزار نفری بسکتبال برگزار نمی‌شود؟

می‌شود برگزار کرد، فدراسیون‌ها توان پرداخت اجاره ندارند. در بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ برای یک زمین ۴۰ در ۴۰ از روسیه پرتابل خریدند. من این زمین را بعد از انقلاب برای بسکتبال قهرمانی کشور استفاده کردم. در آن زمان من معاون آزادی بودم. البته در این سالن باید اسکوربورد بسکتبال را به صورت پرتابل گذاشت تا استاندارد بین‌المللی شود. همچنین باید استیج و پله‌های کنار زمین را پر کند که در قدیم وجود داشت. بازی‌های آسیایی هم همینطور بود و حتی در سالن ۱۲ هزار نفری پاتیناژ برگزار می‌کردیم. همین الان هم امکانات پاتیناز هست. ۱۰ سانت کف سالن بتن آرمه است و زیر آن شبکه‌های برودت است. یکبار قرار بود والیبال برگزار شود و هاشمی‌طبا رئیس سازمان ورزش بود که ناظران گفتند باید میله والیبال درون زمین قرار بگیرد. هاشمی‌طبا گفت اینجا را بکنید و دوست من که مسئول ۱۲ هزار نفری بود گفت نمی‌شود چون شبکه برودت هست و خراب می شود. گوش نکردند و کف سالن را کندند که گاز بالا زد و خراب شد. مجبور شدند آن‌جا را بستند و راه حل دیگر پیدا کردند.

این سالن ۱۲ هزارنفری از نظر معماری و بهره برداری در دنیا نمونه بود. اینجا را پیست اسب سواری کردند، گلخانه کردند و حتی فروشگاه هم شد. کشتی و والیبال هم کردند. فیلیپین سالن ریزالت داشت، اما الان ۲۰ هزار نفری ساختند. آن‌ها ساختند و ما هنوز هم سالن جدیدی نساخته‌ایم. فضا داریم ولی نساختیم. در ضلع شرقی استادیوم صد هزار نفری پارکینگ لازم برای ۱۰۰۰ اتوبوس دو طبقه بود و پارکینگ سواری‌ها هم در ضلع غربی بود، اما الان پارکینگ‌ها را به فدراسیون‌ها دادند که کار غلطی بود. بیخودی پارکینگ نشده بود، الان ماشین‌ها در خیابان‌های اطراف پارک می‌کنند که اتفاق بدی است که در دوران مدیریت آقایان رخ داد. همانطور که گفتم از دانشگاه صنعتی تا ایرانخودرو و از کَن تا اَرج برای میزبانی المپیک ۸۸ بود که فرصت نشد. بازی‌های آسیایی تمرینی بود برای میزبانی المپیک. فقط زمین را در نظر داشتیم و برنامه‌ریزی‌ها هنوز صورت نگرفته بود. می‌خواستیم برنامه‌ریزی کنیم و توانایی اجرا هم داشتیم. در همان بازی‌های آسیایی از فرودگاه تیم‌ها را تحویل می‌گرفتیم و در فرودگاه تحویل می‌دادیم. اصلا چیز عجیب غریبی بود که کسی فکرش را هم نمی‌کرد.

بازی‌های آسیایی تهران نقطه عطفی برای همه رشته‌ها بود و بسکتبال هم همینطور. خانم‌ها برای اولین بار شرکت کردند. پس از انقلاب فعالیت بسکتبال از سال ۶۲ شروع شد. آقای شاه‌حسینی از طرف دولت رئیس تربیت بدنی شد و حسین فکری هم کنارشان بود که هر دو فوت کردند. بعد از انقلاب اولین مسابقاتی که قرار شد تیم ملی بسکتبال برود جام ریاست جمهوری ترکیه بود. در اردو بودیم و قرار شد دو سه روزه اعزام شویم که به یکباره مصطفی داودی رئیس تربیت بدنی گفت نباید بروید جنگ است، اما چون از چین به خوبی در بازی‌های آسیایی پذیرایی شد، ما اولین تیم بودیم که به چین رفتیم و من سرمربی بودم.

در چین دو سه بازی تدارکاتی داشتیم و از آنجا به هنگ‌کنگ اعزام شدیم. استقبال شایانی از ما شد. حتی وقتی به فرودگاه رسیدیم نفری یک پاکت به ما دادند که داخل آن‌ها ۷۵ یوان قرار داشت، چینی که در آن زمان یک سیستم مائویی سخت داشت. اصلا نمی‌شد آنجا یک خرید ساده هم کرد ولی به ما چنین امتیازی دادند. این پول را به ما دادند که اگر چیزی خواستیم بخریم، بدون اینکه از ما برگشتی بخواهند. در سه ایالت کانجو، شانگهای و پکن بودیم و سپس به کانتون رفتیم. در مهمانی‌هایی که برای ما برگزار می‌کردند، غذایی که چندین برابر یک تیم بود سرو می‌کردند اما ما نمی‌توانستیم بخوریم و مجبور بودیم چیزایی مثل نان لواش و کنسرو بخوریم که با خودمان برده بودیم.

ما در هنگ کنگ بازی‌های بسیار خوبی انجام دادیم، فقط به چین باختیم و برای اولین بار پنجم آسیا شدیم. دلیل پنجمی ما هم این بود که در گروه خودمان دوم شدیم. عرضی باید بازی می‌کردیم و همه تیم‌ها را بردیم، از جمله اردن. جای پیشرفت نداشتیم که بالا برویم، اگر جدول بازی‌ها جور دیگری بود شاید سوم هم می‌شدیم. تحول بزرگی رخ داد. بعد از انقلاب کم کم به ورزش‌ توجه شد و شرایط هم فرق کرد. تاسیساتی هم در استان‌ها ساخته شد، اما برای اینکه تیم ملی برابر قدرت‌های دنیا شرافتمندانه و پر قدرت بازی کند امکانات خوبی نداریم و به حد مناسب و ایده‌آل توجه نشد.

تیم‌هایی مثل ژاپن، عربستان، کره و چین که در بازی‌های آسیایی تهران شرکت کردند و بسیاری از کشورهای عربی مثل امارات، قطر و … که اصلا نبودند، تاسیساتشان مثل ما نبود و ما به رخشان می‌کشیدیم. اما الان آن‌ها پیشرفت کرده‌اند و ما در همان زمان هستیم و بدتر شده‌ایم. از سالن بسکتبال سال ۱۹۷۴ بازی‌های آسیایی استفاده‌ می‌کنیم. سالن آزادی آن زمان ۳ هزار نفر ظرفیت داشت و الان صندلی گذاری شد و ۱۵۰۰ نفر ظرفیت دارد. این امکانات استاندارد سطح سه جهان هم نیست. کشورها پیشرفت کردند و ما نه. هنگ کنگ الان سالن ۲۰ هزار نفری دارد و ما همان سالن ۵۰ سال قبل را داریم. ما در چند بعد کوتاهی کردیم. امکانات به اندازه علایق و طرفداران نیست، منابع انسانی خوبی داریم ولی برنامه کشف و شایسته سالاری نداریم. در همه رشته‌ها کسانی داریم که می‌توانند فدراسیون‌های جهانی و آسیایی را مدیریت کنند، اما کشورهایی هستند که با برش مالی نفرات خود را وارد می‌کنند.

لطمه‌ای که ورزش ایران در زمان مصطفی داودی خورد بی سابقه است. او یکسری معلمین‌ ورزشی مدارس را رئیس فدراسیون‌ها کرد و شخصیت فدراسیون‌ها را زیر سوال برد و کوچک کرد. غفوری‌فرد از وزیر و وکیلان استفاده کرد اما این‌ها هیچکدام نمی‌تواند آنطور که‌ مورد توجه جهان است باشد. باید شایسته سالاری شود و همه فدراسیون‌ها مستقل و خارج از نظر دولت کار کنند، صرفا زیر نظر فدراسیون‌های جهانی. قبل انقلاب نظامیان آمدند و شخصیت‌هایی هم بودند که مثل نظامیان بودند. یادم است که تربیت بدنی تیمسار امجد را بالای سر خود داشت و ایشان پرچم دار گارد جاویدان بود که فرد درشت اندامی بود، هشت ماه نشست و کاری نکرد. اعتراض کرد که ورزش کار من نیست (باخنده). حتی تیمسار راسخ را که رئیس پلیس تهران بود سرپرست امجدیه گذاشتند که لطمه زد. اما تیمسار مکری به فوتبال کمک کرد.

مدیریت منابع انسانی چه زمانی خوب بود؟

بعد از انقلاب ورزش‌ گسترش خوبی داشت، اما هیچوقت سرمایه گذاری به نسبت علاقه‌مندی‌ها نشد. در بسکتبال هم همینطور بود. در فوتبال فقط یک استادیوم خوب در تهران داریم، شنا همینطور، دوومیدانی هم فقط یک عدد زمین در مجموعه آفتاب است. اگر فردی بخواهد از اسلامشهر به مجموعه آفتاب برود کل انرژی، زمان و … او به هدر می‌رود و بیخیال ورزش می‌شود. پیشرفت داشتیم اما توسعه زیر ساخت نداشتیم.

 اصل “تربیت بدنی رایگان” در قانونی اساسی چقدر موثر بود؟

شعار بود و اتفاقی نیفتاد. آموزش و پرورش ما بزرگ‌ترین نیروی خلاق را برای ورزش‌ دارد، اما برای سیزده میلیون‌ جمعیت دانش آموز با این امکانات نمی‌توان کار خاصی کرد. هر کسی هم هست از روی علاقه‌مندی است. این شرایط کفاف ۸۵ میلیون جماعت نیست. اگر می‌خواهیم مثل جهان پیش برویم اول آموزش و پروش باید مورد توجه باشد، سپس دانشگاه‌ها و بعد باشگاه‌ها. همه دنیا لیگ دانشگاهی دارند. ما به این اتفاقات توجه نمی‌کنیم، اصلا زمین‌های ورزش نداریم در مدارس. باید ساختارها اصلاح شود و از کشورهای پیشرفته الگو برداری کنیم. ورزش حرفه‌ای از نظر اقتصادی به دولت هم کمک می‌کند، همین مسابقات NBA حدود ۳۰ تیم دارد که هر تیم قبل از بستن قرارداد مالیاتشان را به دولت می‌دهد، اما ما برعکس کل جهان از دولت برای ورزش پول می‌گیریم.

 شما نقش پررنگی در حفظ باشگاه استقلال داشته اید. با وجود پا فشاری حسین فکری برای منحل کردن باشگاه تاج، شما و مرحوم منصور پورحیدری نقش اساسی در حفظ این باشگاه داشتید. در این مورد نیز صحبت کنید.

در آن زمان آقای شاه‌حسینی رئیس سازمان تربیت بدنی شد و حسین فکری هم کنار او بود تا ورزش ایران را سازمان بدهند. آقای شاه‌حسینی فرد ورزشی بوده و با من آشنا بود چون او در گذشته ریاست باشگاه بوستان را نیز بر عهده داشت و به همین واسطه من را می‌شناخت. او از من دعوت کرد تا باشگاه تاج را اداره کنم و بنده هم قبول کردم. آقای فکری مخالف بود، ولی با من نیز رفاقتی داشت که گفت چون تو آنجا هستی من دیگر مسئله‌ای ندارم. به هر حال در آن زمان باشگاه تاج به دلیل شرایط خوبی که داشت با مخالفان زیادی دست و پنجه نرم می‌کرد. اکثر مخالفان نیز افرادی بودند که از گذشته می‌خواستند این باشگاه را نابود کنند و از بین ببرند. خدا خواست و با تلاش‌های من و افرادی چون پورحیدری این باشگاه بزرگ و ریشه‌دار در ورزش کشور حفظ شد.

طبق شنیده‌ها شما نقش پر رنگی در آشنایی و ازدواج خانم فریده شجاعی با مرحوم منصور پورحیدری داشته‌اید. در این مورد صحبت کنید.

من با منصور خیلی صمیمی بودم، رفت و آمد خانوادگی داشتیم و او شاگرد من بود. خود فریده شجاعی و خواهرش الهه شجاعی نیز در تیم بسکتبال تاج بودند که آن‌ها را می‌شناختم. منصور از من خواست تا این موضوع را با مادرش در میان بگذارم تا برای خواستگاری بروند. هم‌چنین بنده این موضوع را با فریده شجاعی در میان گذاشتم که او نیز از من خواست تا این مسئله را با خانواده‌اش در میان بگذارد. ۲۴ یا ۴۸ ساعت بعد بود که خانم فریده قبول کرد منصور و خانواده‌اش برای خواستگاری نزد آن‌ها بروند.

به هر حال هم فریده و هم منصور هر دو از ورزشکاران باشگاه تاج بودند و برای انجام تمرینات در باشگاه حضور پیدا می کردند. شرایطی وجود داشت که منصور و او همدیگر را دیده بودند.

پس از آن که باشگاه تاج حفظ شد، چگونه اسم استقلال را برای این باشگاه انتخاب کردید.

اسم استقلال را شخص خود من انتخاب کردم، چون استقلال وابستگی به هیچ ارگان دولتی و تشکیلاتی نداشت و الان هم اگر اجازه بدهند ندارد. استقلال هم امکانات خوبی داشت، هم زیر ساخت کافی داشت و دارای تاسیسات خوبی است که کاملا مستقل می‌تواند خودش را حفظ کند. ۲۱ فروردین ۱۳۵۸ بود که من این نام را به شاه‌حسینی رئیس وقت سازمان ورزش دادم. البته من نام‌های «آزادی» و «تختی» را هم انتخاب کرده بودم که گفتند نمی‌شود. آزادی نام استادیوم بود و تختی هم که برای ورزش‌های زورخانه‌ای بود. این نام را به هیات دولت بردند و در هیات دولت مصوب شد که نام باشگاه تاج از آن پس استقلال شود. دوچرخه سواران، تاج و استقلال هر سه یک باشگاه هستند.

برخی‌ می‌گویند باشگاه تاج کاملا جدا از استقلال فعلی است. این موضوع صحت دارد؟

همه این افراد اشتباه می‌کنند. باشگاه دوچرخه سواران از سال ۱۳۲۴ تاسیس شد و وقتی تیم فوتبال این باشگاه در مسابقات افغانستان اول شد، شاه به تیم فوتبالی که آنجا بود گفت شما که تیم فوتبال هستید، پس چرا نام تیم را دوچرخه سواران گذاشته‌اید. پس از آن تیمسار «خاتم» پیشنهاد می‌کند اسم این باشگاه را تاج بگذارند. پس از آن هم فعالیت باشگاه تاج ادامه داشت تا اینکه نام استقلال را روی آن گذاشتیم. دلیل انتخاب این نام، تاسیسات، امکانات و بی نیازی این باشگاه نسبت به هر ارگان دولتی بود. وقتی من این نام را مطرح کردم نفراتی چون بهرام صحت قائم مقام، پورحیدری، جلالی، پدر آقای روشن و … هم بودند که پیشنهاد کردیم هرکس به طریقی صحبت کند و نظر خود را اعلام کند. می‌خواستیم یک نام مورد علاقه همه باشد و کسی توهین نکند، مثل همین الان که استقلال همیشه در یاد مردم به عنوان یک نام زیبا است.

قبل از انقلاب باشگاه تشکیلات بسیار سازمان یافته و گسترده داشت. تاج شعبات مختلفی برای رشته‌های مختلف در هر دو بخش زنان و مردان داشت. در همه رشته‌ها نیز شاخص بود و نفرات با استعداد و توانمندی را به تیم‌های ملی مختلف معرفی کرد که در سطح جهانی و المپیک مدال آور و سرآمد شدند. موفقیت‌های تاج باعث زیاد شدن مخالفان شد. حتی پیش از انقلاب گروهی توده‌ای مخالف تاج بودند و عواملی این چنین باعث مخالفت بود و سعی داشتند این باشگاه بزرگ را از بین ببرند، چرا که رقیب باشگاه‌های دیگر بود. نظام بسیار قوی داشت و تعداد شعبات هم زیاد بود. تاج در کشورهایی چون ترکیه‌ و بحرین هم شعبه داشت. همین الان هم تاسیسات و امکانات استقلال از نظر مالی قیمت ندارد. اگر دارایی‌های باشگاه را به خودش برگردانند هیچ نیازی به دولت ندارد.

می‌توانید به چند مورد از این امکانات اشاره کنید؟

همه این مواردی که می‌گویم برای باشگاه است که از آن گرفته‌اند. اولین مورد ساختمان مرکزی باشگاه واقع در پارک امین‌الدوله است که امکانات خوبی دارد. مجله تاج بود که الان در اختیار یکی از ارگان‌ها است. فروشگاه‌های مختلف در استان تهران که الان دراختیار ندارد. باشگاه تنیس در ونک، باشگاه دیهیم، باشگاه افسریه، باشگاه نازی آباد و باشگاه‌ حجاب که مخصوص زنان بود. تاسیسات اردوگاهی در کرج که اول جاده چالوس است. زمین فوتبال قنبرآباد که پایین فرودگاه مهرآباد است و … همگی برای تاج بود. در چهار راه کالج چندین فروشگاه بود که الان در اختیار باشگاه نیستند و باید به آن برگردانده شوند. حتی پمپ بنزین تاج در خیابان تاج سابق که الان نام آن تغییر کرده است. باشگاه ۴۴ مورد امکانات زمین، باغ و تاسیسات دیگر داشت که همگی در اختیار باشگاه بود. شعبات مختلفی در شهرستان‌ها هم بودند که همه آن‌ها را از باشگاه گرفته‌اند و در حقیقت باید به باشگاه بازگردانند.

اگر بر اساس موقعیتی که نسل طلایی ایجاد کرد، فعالیت‌های ما هم بروز می‌شد باز هم موفق می‌شدیم. متاسفانه در بحث زیر ساخت، امکانات و … پیشرفت نداشتیم و پشت همان مدال‌ها خوابیدیم. بسکتبال جای خود را به والیبال داد و دلیل آن توجه یزدانی خرم به پایه‌ها و استعدادیابی در والیبال بود.

 تحول بسکتبال بعد از  دهه ۸۰ رقم خورد؟

یک نیرویی که بخواهد در بسکتبال از صفر به مرحله بازی برسد، ۷ سال طول می‌کشد. برخی می‌گویند اتفاقی بود و برخی می‌گویند دوران آقای غضنفری تحولات رخ داد. زمان آقای غضنفری تحولی در آموزش ایجاد شد و یکسری بازیکن رشد کردند. یک گروه توسط آقای فتحی و مهندس گرامیان برای برنامه ریزی بلند مدت، کوتاه مدت و میان مدت تحت نظر قرار گرفتند تا آنها بازیکنان را به صورت فراخوان استعدادیابی کنند. ما از مدارس این کار را نکردیم، ولی در برخی استان‌ها مثل تبریز، اصفهان و شیراز رخ داده بود. بیشتر به صورت فراخوان صورت گرفت. به عنوان مثال “بابک نیکو” داور بین‌المللی که در المپیک ۶۴ رم هم قضاوت کرده بود، در مدارس تهران این کار را کرد و پایگاه بسکتبال زده بود. ما استعداد داریم، ولی مسیر شکوفایی نداریم و باید ایجاد شود. اجازه بدهند ما در بسکتبال آسیا نفرات برجسته داریم که حتی در سطح جهانی هم موفق می‌شوند.

درباره نسل طلایی بسکتبال هم صحبت کنید.

نسل طلایی جزو پدیده‌های بسیار خوشایند برای بسکتبال بود. تا آن زمان فقط در بازی‌های آسیایی ۱۳۳۰ برنز گرفتیم، مدال جام سنتو و … هم داشتیم، اما در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ قطر مدال برنز گرفتیم که اولین مدال بعد انقلاب بود. همین مسئله باعث شد ۲۰۰۷ اول آسیا شدیم و طلا گرفتیم. البته ما ۲۰۰۴ جوانان در بنگلور هند قهرمان آسیا شدیم که زنگ بسیار خوشایندی برای بسکتبال ایران بود. ما یکی دو نیروی خلاق در جوانان داشتیم. تیم امید ما هم در همان سال در سالن آزادی قهرمان آسیا شد. ۲۰۰۷ مردان قهرمان شدیم که خارج از تصور بود. هیچکس فکر نمی‌کرد در آسیا قهرمان شویم چون ما به کره، فیلیپین، ژاپن، چین و … می‌باختیم ولی همه را بردیم. همه چیز دست به دست هم داد تا قهرمان شویم. در زمان آقای محمود مشحون اتفاقات قشنگ رخ داد. او خرداد ۸۱ شروع کرد و چهار سال کار کرد. آغاز نسل طلایی جوانان بنگلور بود که قهرمان آسیا شدند. جوانانی هم که در کویت بودند دوم شدند و خوب بود. امید هم قهرمان شد. ۲۰۰۶، ۲۰۰۷ و ۲۰۱۳ قهرمان آسیا شدیم که اتفاقات خوبی بود و پشت این اتفاقات خوابیدیم. اگر بر اساس موقعیتی که نسل طلایی ایجاد کرد، فعالیت هم می‌شد ما باز هم موفق می‌شدیم. متاسفانه در بحث زیرساخت، امکانات و … پیشرفت نداشتیم و پشت همان مدال‌ها خوابیدیم. بسکتبال جای خود را به والیبال داد و دلیل آن توجه یزدانی‌خرم به پایه‌ها بود که تفکر خوبی بود.

او مربی روسی را با ۴۰۰ – ۵۰۰ دلار به ایران آورد که به مدارس می‌رفت و استعدادیابی می‌کرد. فقط نیروهای خلاق را پیدا کرد که کار قشنگی بود. در حقیقت درس بزرگی بود. بسکتبال قبل والیبال این کار را کرد، اما جدی نبود. ما در باد موفقیت‌ها خوابیدیم اما نباید یک بعد قضیه را در نظر گرفت. نیروهای تاثیرگذار، امکانات، مادیات و … همه با هم هستند. همین جواد داوری که رئیس فدراسیون شده جزو نسل طلایی است و جوان‌ترین رییس فدراسیون است که در همه عرصه‌ها فعال بوده است. بازیکن بوده و مدیریت هم کرده است. توقعات از او بخاطر کارنامه‌اش است. البته کشورهای صاحب نام برنامه‌ریزی دارند و احتیاج به کار سخت نیست. مثلا مدارس، دانشگاه، لیگ‌ها و اتحادیه‌های خود را فعال کرده‌اند، اما در ایران فعلا اینطور نیست و کار برای داوری بسیار سخت‌تر است. از طرف دیگر فدراسیون فقط ناظر است. فدراسیون ما باید کار پایه کند، تیمداری کند، آموزش را بهبود ببخشد، لیگ زن، مرد و … را سامان دهد که همگی باعث فشرده شدن کارها است. همگی نیاز به برنامه ریزی و شایسته سالاری دارد. باید در هر قسمت کار اساسی شود.

چرا برخی‌ها در اواخر دوران مدیریت مشحون، او را تخریب کردند؟

آقای مشحون و من همبازی بودیم. خانواده مشحون خانواده بسکتبالی بودند که هر سه برادر حدود نیم قرن در ورزش بسکتبال پیراهن به تن کردند. کمال مشحون در بازی‌های ۱۳۳۰ جزو تیم ایران بود که برنز گرفت و رئیس شد سال ۵۵ تا ۵۷ و محمود دبیرش بود. بعد از انقلاب محمود و من در شورایی که ایجاد شده بود با محمود مقدس‌زاده حضور داشتیم. آقای مشحون وقتی خواست رئیس شود ما ایشان را انتخاب کردیم و از شهریور ۵۸ رسما رئیس شد و ۱۴ سال بود، آن سال‌های اولیه خیلی پر بار بود و اتفاقات خوبی رخ داد. از قهرمانی جوانان، امید و بزرگسالان تا رفتن به المپیک. نقره بازی‌های آسیایی و حتی گرفتن لوح بهترین فدراسیون در حال رشد و توسعه که در ایتالیا گرفت. دو سال آخر ایشان کم کار شد و از نیروهای کمک کننده استفاده نکرد که این اتفاقات افتاد.

من فکر می‌کنم جواد داوری میتواند در کسب امتیازات آسیایی مشحون دوم بسکتبال باشد. البته در دنیا رسانه‌ها نیز برای پیشرفت هر رشته ورزشی تاثیر دارند.این دو سال رکود عجیبی در بسکتبال ایران ایجاد کرد. به نظر من هیچ رئیس فدراسیونی تا کنون شایسته‌تر از مشحون برای کسب افتخارات نبوده است. در سال‌های قبل افتخار بود که برابر فیلیپین و کره با ۱۰ و ۵ اختلاف ببازید. زمان مشحون در فیلیپین که ورزش اولش بسکتبال است در فینال آسیا با ۲۰ پوئن آن‌ها را شکست دادیم. آیدین نیکخواه‌بهرامی در بازی با قطر ۸ پرتاب سه امتیازی زد و باعث شد ما روحیه و شکل بگیریم. پس می‌شود در آسیا قدرتمند باشیم، فقط باید بهتر برنامه‌ریزی کنیم. در آن زمان ما لیگ خوبی هم داشتیم برخلاف این سال‌ها.

درباره باشگاه‌های وفادار بسکتبال نیز صحبت کنید.

ما باشگاه‌های خوبی مثل مهرام، کاله، شیمیدر و اکسون داریم که با سرمایه گذاری خود بسکتبال را رو به پیشرفت می‌برند. مهرام سرمایه گذاری خوبی در پایه‌ها می‌کند و کاله هم بی نظیر است. برای تیم‌های نوجوانان و جوانان همه هزینه‌ها را بر عهده می‌گیرند. در بابل سالن بسیار خوب ساخته و در آمل هم به این صورت است. الان مسئولان مهرام هم دست به کارهای خوبی زده‌اند. در خیلی از شهرهای اطراف تهران پایگاه بسکتبال می‌زنند. شیمیدر هم اتفاقات خوبی رقم زده است که جای تشکر دارد. البته این را در نظر بگیرید که همه هزینه باشگاه‌ها یکطرفه است و ما به آن‌ها توجه نمی‌کنیم که برای شخصیت باشگاه‌ها خوب نیست. وزارت ورزش باید توجه کند، امکانات و امتیازاتی به باشگاه‌های کمک کننده بدهد.  باید اتحادیه باشگاه‌ها را راه بیاندازیم و به عنوان مثال در راستای حمایت از آن‌ها زمین‌هایی طرح ورزشی را در اختیار این باشگاه‌ها بدهیم، یا اینکه وام‌های طولانی مدت با بهره کم به آن‌ها بدهیم تا برنامه‌های خود را توسعه دهند، اقدامی که دولت ترکیه کرد و می‌کند.

طباطبایی در دوران ریاست خود پیگیر حقوق باشگاه‌ها بود؟

من نمی‌دانم طباطبایی پیگیر بود یا نه چون در آن زمان از فدراسیون دور بودم، ولی بازوی قوی فدراسیون باشگاه‌ها هستند. الان آقای داوری از استان اصفهان آمده که سپاهان و ذوب‌آهن در آنجا سال‌ها قدرت بودند. او رئیس هیات استان اصفهان بود و همین الان از اصفهان دو تیم آورده است. من فکر میکنم داوری میتواند در کسب امتیازات آسیایی مشحون دوم بسکتبال باشد. البته در دنیا رسانه‌ها نیز برای پیشرفت هر رشته ورزشی تاثیر دارند. رسانه‌های نوشتاری، گفتاری، دیداری و … همگی نقش دارند و جایگاه خاص دارند. تاثیر یک مطلب پویای روزنامه و خبرگزاری اندازه تاثیر یک مربی است در یک تیم.

شما فعالیت رسانه‌ای هم داشته‌اید. درباره اولین تجربه گزارش خود بگویید.

من سال ۱۳۵۲ گزارشگر شدم‌ و فینال جام تخت جمشید را در استادیوم هفت تیر گزارش کردم. بازی بین تیم پهلوی تهران و پرسپولیس گرگان بود. ورزشگاه امجدیه از جمعیت پر بود و بازی نزدیک پیگیری می‌شد. مرحوم نوربخش که خیلی برای بسکتبال زحمت کشید داور مسابقه بود. یادم است که رضا نوری به روی محسن خلخالی (بهترین شوتزن ایران در دهه ۴۰) خطا کرد، زیر حلقه سمت در ورودی خواهر محسن خلخالی به همراه یکی از بازیگران زن آن زمان، آنجا نشسته بودند که وقتی خطا شد، نوربخش سوت زد و خلخالی عصبی شد. آن بازیگر زن هم فندک خود را به سمت زمین پرت کرد. رضا نوری هم هر دو پرتاب خود را گل‌ نکرد و تیم تهران اول شد. آن بازی اولین گزارش من بود.

من با ایرج ادیب‌زاده گزارش می‌کردیم. یک روز به من زنگ زدند که بیایید تا یک کاست پر کنیم. وقتی رسیدم دستگاه را کار گذاشتند و گفتند صحبت کنم که شروع کردم به توضیح دادن، همانجا دستم را گرفتند و ۴۵ سال مستمر گزارش کردم. نقش تلویزیون با پخش NBA هم بی‌نظیر بود. قبل از انقلاب بازی‌ها را به صورت تولیدی پخش می‌کردیم، بعد انقلاب هم زمان جواد متقی این کار صورت گرفت. در زمان آقای شیعه اتفاقی افتاد که لاریجانی هم نتوانست. NBA برای اولین بار پخش زنده شد، ساعت یک تا شش صبح.

درباره سختی این همه سال گزارشگری صحبت کنید.

از نظر من برای فعالیت در حرفه گزارشگری، باید به قوانین هر رشته تسلط داشت. گزارشگر نباید با نحوه گزارش و حرف‌های خود ببیننده را ناراحت و عصبی کند. گزارشگر باید توصیف کند نه اینکه قضاوت کند. من هیچگاه در این پنج دهه گزارش یکبار هم بدون مطالعه گزارش نکردم، همیشه مطالعه کرده‌ام و فقط به خودم متکی نبوده‌ام. یک گزارشگر باید علم گزارشکری داشته باشد و جامعه را تحت تاثیر قرار ندهد. گزارشگر نباید از بالا به تماشاگر نگاه کند، فنون را بشناسد و بیخودی در کار مربی دخالت نکند. ما دو کار داریم، یکی مفسر و یکی گزارشگر. مفسر حق تفسیر دارد، اما گزارشگر فقط راوی مسابقه است. گزارشگران ما دوره ندیده‌اند و متاسفانه من چند وقت پیش شنیدم یکی از گزارشگران ما وقتی شوت بازیکن به پشت حلقه رفت در کمال نا باوری گفت: فلانی شوت خود را به باقالی‌ها فرستاد! این یک اتفاق بد است. من همیشه به جوانان کمک کرده‌ام و اخیرا هم در فدراسیون طباطبایی یکسری گزارشگر خانم و آقا آوردند که توضیحاتی به آن‌ها دادم. گزارشگر برتر از بیننده نیست.

مانده‌گارترین گزارش شما کدام است از نظر خودتان؟

بازی ایران برابر آمریکا که خداحافظی کردم.

تاثیر جو رسانه‌ای بر شرایط بسکتبال ایران چگونه بوده است؟

طبیعتا رسانه نقش زیادی در گسترش بسکتبال دارد. بعضی‌ها به فنون بسکتبال نیز بسیار مسلط هستند. یک بعد پیشرفت، رسانه است و فرقی هم نمی‌کند نوشتاری باشد، دیداری باشد یا شنیداری. ما زمانی یک خبرنگار با نام حسین دستگاه داشتیم که دو سه سطر می‌نوشت، اما به قدری پیشرفت داشتیم که دیده می‌شد. باید با یک ساختار خوب پیش برویم تا این افراد مورد توجه باشند. امروز تنها مربی سهیم نیست و عوامل مختلف مثل رسانه تاثیر گذارند. افراد رسانه‌ها هم باید بدانند کجا هستند و مطلب آن‌ها چه تاثیری دارد. نباید مطالبی گفته شود که ذهنیت‌ها نسبت به بسکتبال خراب شود.

خودتان را شاگرد چه کسی می‌دانید؟

من مربی اولیه‌ام ایزدی بود، اما رشد من زیر نظر مربیان مختلف صورت گرفت. الگوی من نیز شخصی مثل محمود مشحون بود. با هم رفیق بودیم و از روی رفاقت هم دبیر او شدم. همچنین مهندس محمود عدل در والیبال و بسکتبال و بیژن قهرمانلو از انسان‌های با اخلاق هستند که با آن‌ها کار کرده‌ام. حسین اشتری هم مربی من است. در زمینه مربی خارجی هم “دان لین هان” و “واسیلیسکو” بودند.

شاگرد خلف شما چه کسی است؟

من همیشه رابطه دوستانه با شاگردانم داشته‌ام و همه رفیق من هستند. سال ۵۴ چهارده الی پانزده بازیکن ۸ تا ۱۴ ساله گرفتم و کار مینی بسکتبال کردم. از این گروه یکسری به تیم ملی رسیدند که از جمله آن‌ها حسن میرزاآقابیک، بهمن فرزانه و حسین رحمتی هستند.

اگر بخواهید یک قاب برای عمر حرفه‌ای خود انتخاب کنید چه بازه‌ای از تاریخ است؟

من دورانی که سرمربی بودم از سال ۶۱  بود تا ۷۲. به بازی‌های آسیایی و جام ملت‌ها رفتیم که بازیکنان خوبی مثل صادق‌زاده، کسایی‌پور، کمالیان، حاتمی، شاهین‌طبع، توفیق و هاشمی را معرفی کردیم و همه آن‌ها جزو افتخارات من هستند که الان در جایگاه بالایی هستند.

بازه‌ای بوده است که بخواهید آن را پاک کنید؟

با جرات و اعتماد کامل می‌گویم که من همیشه سعی کرده‌ام دیدگاهم موفقیت بسکتبال باشد نه موقعیت خودم. یک قران هم بابت مربیگری پول دریافت نمی‌کردیم قبلا چون بسکتبال حرفه‌ای نبود. بارها به فرزندان خودم هم گفتم اول عشق، مرام، دوستی و رفاقت را در نظر بگیرید چون وقتی به سن من می‌رسید قدر این حرف‌ها را می‌فهمید. من سرمایه مالی آنچنانی ندارم، اما اتفاقات زندگی من باعث یافتن رفقا و دوستان بامعرف شد. بعد از مربیگری همه به من زنگ می‌زنند و حالم را می‌پرسند که سرمایه بسیار ارزشمندی است.

همین آقای داوری بنده را کارشناس خبره معرفی کرده‌اند که من ابتدا نمی‌دانستم. همه به من زنگ زدند و تبریک گفتند که به شوخی گفتم مگر رئیس شده‌ام؟ (باخنده). گفتند داوری شما را با کیهانی، نوروزیان و ملک معرفی کرده‌اند که شما بیشترین رای را آوردید. خود جواد داوری به من گفت همه آن‌هایی که قبل از معرفی کردن اعضای هیات رئیسه توسط من از جلسه رفتند، به تو رای داده بودند. من به همه این افراد احترام گذاشته‌ام و ایشان هم به من رای داده و احترام گذاشته‌اند. باید بیشتر توجه کنم تا پاسخگوی محبت این عزیزان باشم.

 با این تجربه فوق‌العاده مدیریتی که دارید نصیحتی برای مسئولان دارید؟

باید نسبت به مردم عاشق باشند و افتخار کنند که با این مردم دوستی می‌کنند. فرهنگ بسکتبال مهم‌تر از نتیجه بسکتبال است. اگر می‌خواهیم در جامعه زندگی کنیم باید خصوصیات یک انسان را که می‌تواند دست هم نوع خودش را بگیرد را داشته باشیم. همه کسانی که مسئولیت می‌گیرند باید خدمتگزار باشند نه اینکه فکر کنند نسبت به دیگران برتری دارند. چیزی که مهم است خدمت کردن به هر نسل است. هر نسلی را سالم نگه دارید جامعه سالم می‌شود. اعتماد به نفس، پشتوانه و استواری جامعه را برقرار کنید.

الان روزهایتان چطور می‌گذرد؟

بنده تا الان  دو کتاب نوشته‌ام که یکی با نام “بسکتبال و من” است که ۴۶۱ صفحه دارد و تاریخ بسکتبال ایران است. همه چهره‌های تاثیرگذار و تیم‌های ملی در آن جمع آوری شده‌اند. یکی دیگر هم کتاب “بسکتبال پیشینه استان‌ها” است که برای ۳۰ استان شناسنامه درست کرده‌ام. اگر عمری باشد آن‌ها را راهی بازار خواهم کرد.

از کمک کمیته و وزارت برای نوشتن کتاب‌ها استفاده کرده‌اید؟

هیچ کمکی نکرده‌اند. هزینه سنگین کرده‌ام و شخصا بالای ۲۰۰ میلیون تومان برای چاپ کتاب پول دادم.

خاطره جالبی که دوست دارید را مطرح کنید.

در فینال بازیهای آسیایی تهران اسرائیل با ژاپن بازی داشت و ساعت ۱۰ صبح بود. ما ۳ هزار بلیت از حسابدار بازی‌ها گرفتیم که قیمت هر کدام پنج تومان بود. کمی گذشته بود که از گیشه به من زنگ زدند و گفتند بلیت‌ها تمام شد. وقتی پرسیدم چگونه این اتفاق رخ داده است،‌ گفتند یک نفر آمد پول همه ۳ هزار بلیت را نقدی داد و رفت. اصلا فکر نمی‌کردیم اینطور شود. گفتیم سه هزار بلیت دیگر بگیرد که یک دقیقه بعد باز هم گفتند همه بلیت‌ها را همان فرد خریده است. برای سه هزار تای سوم دستور دادیم درهای ورزشگاه را باز کنند تا هواداران رایگان وارد سالن شوند، چون نمی‌شد مسلمان‌ها راه ندهیم. بعدا متوجه شدیم که باتمان قلیچ برای یهودی‌ها بلیت می‌گرفت.

منبع: ایسنا ۱۴۰۱۰۱۲۰۱۰۷۴۸

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی حوزه حقوق ورزشی آگاه می نماید

حقوق_ورزشی

یک دوره رژیم چقدر آب می‌خورد؟

راه‌های متفاوتی برای رعایت رژیم غذایی وجود دارد؛ از کالری‌شمار و اپلیکیشن‌های متفاوت گرفته تا مراجعه به متخصص تغذیه که هر کدام هزینه خاص خودشان را دارند اما متقاضیان، بیشتر بدنبال کاهش وزن هستند تا افزایش آن و همان کاهش وزن هم چندان ارزان تمام نمی‌شود.

برخی افراد عمل جراحی، ساکشن یا روش‌های پرریسک را انتخاب می‌کنند و جانشان را هم می‌دهند. برخی دیگر هم رفتن به باشگاه ورزشی و برنامه غذایی مربی یا متخصص تغذیه را انتخاب می‌کنند که هر کدام هزینه خاص خودش را دارد و از همه پرهزینه‌تر رژیم ورزشکاران است که تهیه مکمل‌ها و پروتئین‌ها خودش مبلغ زیادی می‌خواهد.

معمولا قبل از شروع رژیم، متخصص تغذیه چکاپ کامل می‌نویسد که هزینه آن با دفترچه مبلغی حدود ۵۳۰ هزار تومان و بدون دفترچه یک میلیون و ۹۰ هزار تومان می‌شود. هزینه ویزیت متخصص تغذیه هم ۱۵۰ هزار تومان است. بنابراین فردی که می‌خواهد رژیم بگیرد و دفترچه بیمه هم ندارد تا قبل از شروع برنامه مبلغی حدود یک میلیون و ۲۴۰ هزار تومان باید بپردازد.

بسته به برنامه‌ای که پزشک برای هر فرد می‌نویسد، هزینه‌های تهیه صبحانه، ناهار، شام، میان‌وعده و مکمل‌های غذایی متفاوت است.

«سعید» که رژیم غذایی ورزشکاری دارد مجبور است ماهی چهار و نیم کیلو مرغ و ماهی مصرف کند. او آخرین برنامه غذایی‌اش را ۳۰۰ هزار تومان گرفته، برای یک ماه باشگاه ۵۰۰ هزار تومان پرداخت کرده و هزینه یک ماه رژیم حدودا یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان برایش آب خورده است.

«سیمین» حدود پنج سالی می‌شود که رژیم می‌گیرد و در این مدت ۴۱ کیلو کم کرده است. او جدا از مبلغ‌هایی که برای رژیمش هزینه کرده و حالا یادش نمی‌آید که در کل چقدر بوده، هر بار دو میلیون و ۴۰۰ هزار تومان برای استفاده از دستگاه چربی‌سوزی هزینه کرده است.

نسرین هم برای شروع یک رژیم مناسب به متخصص تغذیه مراجعه کرده و بعد از انجام آزمایش‌های مربوطه رژیم خودش را شروع کرده، با اینکه برنامه رژیمی‌اش ساده بوده اما هزینه مکمل‌های غذایی که پزشک برای او تجویز کرده بالاست و هر بار هم مجبور است این مکمل‌ها را گران‌تر از ماه قبل تهیه کند.

امروزه رژیم‌های متفاوتی مرسوم شده است و بسیاری از ورزشکاران در شبکه‌های اجتماعی رژیم مخصوص به خودشان را ترویج می‌دهند و دنباله‌روهای خاص خود را دارند.

افراد زیادی به کار رژیم‌درمانی مشغولند که حتی در شبکه‌های اجتماعی هم فعالیت می‌کنند و بسیاری از برنامه‌های غذایی را در همان شبکه‌های اجتماعی در اختیار متقاضیان خود قرار می‌دهند.

اما اپلیکیشن‌هایی هم وجود دارند که اطلاعاتی درباره روش صحیح خوراک و سالم‌خواری منتشر می‌کنند. معمولا هزینه‌های رژیم این دوره‌ها از ۹۰ هزار تومان شروع می‌شود و به ۳۳۰ هزار تومان می‌رسد و با دریافت مشخصاتی مثل سن، قد، وزن، گروه خونی و پرسش‌هایی در این‌باره برنامه مخصوص به شما را در اختیارتان قرار می‌دهند. معمولا هزینه پشتیبان را هم بصورت جداگانه دریافت می‌کنند اما بعد از دریافت برنامه متوجه می‌شوید که یک رژیم ساده برای شما چندان ارزان هم در نمی‌آید و باید برای شروع سالم‌خواری یک خرید جانانه داشته باشید و ممکن است بخش زیادی از حقوق شما برای این کار صرف شود.

در این بین رژیم‌های جدیدی هم مرسوم شده که عوارض بالایی هم دارند. یکی از این رژیم‌ها با عوارض بالا «کتوژنیک» یا همان «کتو» است که در حال حاضر طرفداران سفت و سختی هم پیدا کرده و بواسطه استفاده زیاد پروتئین چندان هم ارزان نیست.

طبق اطلاعات منتشرشده در سایت «انتشارات سلامت» دانشکده پزشکی هاروارد به رژیم‌هایی که عموما به برنامه غذایی کم‌کربوهیدرات با پروتئین و چربی بالا بنا شده «کتوژنیک» می‌گویند. این رژیم بیشتر به چربی اشباع‌شده تاکید دارد که ۹۰ درصد از کالری روزانه فرد را تامین می‌کند. این رژیم نه برای کم‌کردن وزن که برای کاهش دفعات تشنج‌های صرع در کودکان مبتلا به این بیماری اختراع شد اما بعدها تبدیل به رژیمی برای کاهش وزن شد و بعضی از عوارض آن مورد مطالعه قرار گرفت.

دکتر «کتی مک مانوس» متخصص تغذیه و مدیر دپارتمان تغذیه بیمارستان «بریگام» وابسته به دانشگاه هاروارد هشدار داده که سلامت رژیم کتوژنیک هنوز در طولانی‌مدت ثابت نشده است. هدف رژیم کتوژنیک این است که بدن را وادار به استفاده از نوع دیگری سوخت کند. این رژیم به جای تکیه بر قند (گلوکز) که از کربوهیدرات‌ها مثل غلات، حبوبات، سبزیجات و میوه‌ها به دست می‌آید، روی خوراکی‌های «کتون» تاکید می‌کند. کتون نوعی سوخت است که کبد انسان از ذخیره چربی بدن تولید می‌کند. سوزاندن چربی راه ایده‌آلی برای کاهش وزن به نظر می‌رسد اما واداشتن کبد به ساخت اجسام کتون، دشوار و مستلزم این است که بدن را از کربوهیدرات محروم کنید. میزان مجاز مصرف کربو در رژیم کتو کمتر از ۲۰ تا ۵۰ گرم در روز است. در ثانی چند روز طول می‌کشد که به حالت کتوز برسد و کبد شروع به ساخت کتون کند. از طرفی خوردن بیش از حد پروتئین می‌تواند با کتوز تداخل داشته باشد.

این رژیم خطرات زیادی دارد و سرشار از چربی‌های اشباع‌شده است در حالی که متخصصان تغذیه می‌گویند برای جلوگیری از مشکلات قلبی، این چربی‌ها فقط باید هفت درصد از کالری روزانه ما را تامین کنند. رژیم کتو باعث افزایش کلسترول، سردرد، ایجاد مشکلات کبدی و مشکلات کلیوی و بسیاری از مشکلات دیگر می‌شود.

امروزه مراجعان بیشترین نیاز به مشاور تغذیه در جامعه را در خصوص مشکلات مربوط با کاهش وزن می‌دانند زیرا ارتباط مستقیم چاقی با بیماری‌هایی مثل قلب و عروق، دیابت، کبد چرب، فشار خون، افزایش پروفایل‌های لیپیدی (چربی‌های خون) و بسیاری از بیماری‌های دیگر ثابت شده است.

از قدیم سیاست کلی نظام سلامت بر اساس تغییر سبک زندگی و کاهش وزن افراد در معرض خطر بوده و آگاهی‌های زیادی هم در این زمینه وجود نداشته به همین دلیل امروزه اهمیت زیادی به این موضوع داده می‌شود. ولی مشکل بسیار مهمی که وجود دارد، سردرگمی و بی‌اطلاعی جامعه برای تشخیص افرادی است که صلاحیت و پیروی از یک دستورالعمل صحیح برای کنترل وزن ندارند.

بسیاری از برنامه‌های رژیمی هزینه‌های بسیاری دارند بویژه اگر آن برنامه مربوط به افزایش وزن باشد؛ هزینه‌هایی که بسیاری از افراد آن را پرداخت می‌کنند اما بعد از مدتی آن برنامه را رها کرده و بعد از چند ماه دوباره سعی می‌کنند برنامه رژیمی جدیدی اما این بار پر هزینه‌تر از قبل شروع کنند.

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی حوزه حقوق ورزشی آگاه می نماید