بایگانی برچسب برای: مسئولیت مدنی

حقوق ورزشی

مسئولیت مدنی مربیان ورزشی، به وسیله یا نتیجه؟!

امروزه ورزش به پدیده ای مبدل شده است که اهمیت آن بر هیچ کس پوشیده نیست و تقریباً بخش بزرگی از مردم به شیوه های گوناگون با آن سر وکار دارند نکته ای که در این خصوص دارای اهمیت است این که ورزش کردن چه در سطح حرفه ای و چه در سطح آماتور جدای از خطرات و آسیب ها نمی باشد. در خصوص این مطلب باید اینگونه بیان داشت که ورزشکاران و مربیان در بین خود یک قرارداد دارند یعنی ورزشکار و مربی خطرها و آسیب های متعارف ورزشی مورد نظر خود را قبول میکنند و نیز وظایف و مسئولیتی بر عهده دارند حال اگر از این وظایف قصور نمایند مسئول شناخته می شوند. همانطور که گفته شد سند مبنای این مسئولیت بر پایه تقصیر و از روی قرارداد (مسئولیت قرار دادن) است. در حقوق ایران نسبت به مسئولیت مدنی مربیان ورزشی حکم روشنی دیده نمی شود. این وضعیت موجب گردیده که قضات دادگاه ها نیز در برخورد با قضیه دچار سرگردانی شده و نتوانند به راه حل واحدی دست یابند. در مورد مسئولیت مدنی مربیان ورزشی از آنجا که قانون خاصی در این مورد وجود ندارد بر اساس قواعد عمومی مسئولیت مدنی تعیین تکلیف می شود و تنها استثنا مسئولیت مربیان شنا می باشد که بر اساس اصل۱۶۷قانون اساسی به فقه رجوع می گردد. در هر حال مسئولیت مدنی مربیان ورزشی مبتنی بر تقصیر است و تقصیر آن ها عبارت است از عدم نظارت بر امکانات، وسایل آموزشی و پزشکی که ناشی از تعهدشان می باشد. می توان گفت تعهد مربیان در مورد افراد مبتدی به نتیجه و در مورد افرادی که دوره اول را گذراندن به وسیله می باشد.

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی از حقوق ورزشی آگاه می نماید

 

حقوق ورزشی

شرح وظایف حراست ورزشی در حقوق ورزشی ایران

جهت تبین و آشنایی شما مخاطب گرانمایه به دانش حقوق ورزشی و دست یابی به چگونگی  و چرایی دانش حقوق ورزشی جهت صیانت از حقوق ورزشکاران و حقوق مربیان و… به زبان ساده می توان گفت حراست به عنوان چشم مدیر در سازمان و با توجه به اشراف اطلاعاتی که به مجموعه دارد می تواند مشاور خوبی برای مدیریت محسوب شود . البته بسیار روشن است که مسئولین حراست ، زمانی می توانند در این خصوص موفق باشند که از علم ، تخصص ،درایت و روشن بینی خوبی برخوردار باشند .

حراست مسئولیت مهم و ارزشمندی را در مسابقات داخلی و خصوصا برون مرزی برعهده دارد و تضمین کننده شرایط مطلوب ورزشکاران و کاروان های اعزامی به مسابقات برون مرزی می باشد و حراست ورزشی برای صیانت از حقوق ورزشی لازم می باشد.

دستگاه حراست براساس ماده واحده قانون مصوب ۱۲/۲/۶۸ مجمع تشخیص مصلحت نظام با اهداف و تشکیلات سازمانی خاص به عنوان یک مجموعه اجرائی و نظارتی از مصادیق بارز و حیطه شمول اصول و قواعد مذکور بوده و به لحاظ ویژگیها، وظایف و جایگاه سازمانی بعنوان یکی از زیر مجموعه های تشکیلاتی، مستقیماً یا به صورت غیر مستقیم و نامحسوس وظایف خطیری در ارتباط با سالم سازی محیط کار و کنترل کیفی و کمی کارکنان ، بررسی و احراز تخلفات اداری مالی ، حفاظت از تاسیسات و اماکن ، اسناد و مدارک را عهده دار می باشد.بنابراین سیاست و روش حراستی اجمالاً مبتنی به موارد ذیل خواهد بود:

۱- اهتمام و پاسداری از دستاوردهای انقلاب ، تبلیغ تفکرات بسیجی ، بذل مساعی و تلاش در جهت حفظ مصالح نظام مقدس اسلامی به عنوان اساسی ترین وظیفه دستگاه حراست.

۲- ممانعت و اعراض از اعمال و تعصبات خشک و بی مورد و روشهای تنگ نظرانه و متحجرانه و هرگونه انحصار طلبی در انجام وظایف سازمانی واحد.

۳- مجاهدت در شناساندن دستگاه حراست به عنوان محرم امن برای عموم ( مسئولین ، مدیران ، کارکنان و ارباب رجوع) به منظور انعکاس نقطه نظرات و تخلفات و درخواستهای مشروع آنان و تلاش در رسیدگی و اقدامات لازم مطابق ضوابط برای اجابت درخواستهای منطقی و قانونی مشارالیهم.

۴- شناسیائی نقاط ضعف و قوت مجموعه به منظور تمهید و ارایه راه کارها و خط مشی های مناسب در جهت رفع نارسائی ها و مشکلات موجود به مدیر دستگاه

۵- رعایت کامل و دقیق شرح وظایف و دستورالعملهای اجرائی و بهره برداری کامل از تجارب مکتسب.

۶- همکاری تنگاتنگ و صمیمانه با مقامات و دیگران در تحقق اهداف سازمانی و اهتمام و تلاش در القاء و تبین جایگاه حراست به عنوان مشاورین امین و نستوه به مدیران و بذل مساعی مشترک در تبادر و تحقق این ایده که : مدیران و مسئولین حراست برای همدیگر می باشند نه در مقابل و رو در روی هم.

۷- شناساندن دستگاه حراست و بذل توجه وافر در اینکه اقدامات حراست در تمام موارد مستدل و مستند و متکی به اسناد و مدارک قابل استناد می باشند و از توجه و اقدام به گزارشات غیر مستند و غیر موجه جداً پرهیز و اجتناب خواهد شد.
۸- توجه و اهتمام مستمر و کامل در جهت سالم سازی محیط کاری و اداری سازمان و جلوگیری از بروز جو تشنج و تهدید و ارعاب وحشت برای جلوگیری از تقلیل بازده و اعتماد کاری کارکنان ، اعتماد کامل متقابل و حسن ظن به یکدیگر.

۹- اهتمام و به کارگیری امر به معروف و نهی از منکر در همه امور.

تعریف حراست
حراست در لغت به معنای پاسداری و مراقبت کردن می باشد . از لحاظ عرف اداری حراست به نهادی گفته می شود که در قلب تشکیلات یک سازمان وجود داشته و وظیفه خطیر مراقبت از سلامت اجزای ریز و درشت آن تشکیلات را در برابر انواع و اقسام انحراف های موجود به عهده دارد .

وظایف حراست
۱- حراست پشتوانه محکمی برای سلامت جامعه اداری
۲- وظایف مدیریت حراست برای رسیدن به اهداف
۳- نقش حراست در پیشگیری از وقوع تخلف ها
۴- جلوگیری از بروز انواع فساد در سیستم اداری
۵- حفظ سلامت مدیریت به معنای یک جایگاه حاکمیتی در خدمت سیستم
۶- تعیین صلاحیت پرسنل در پستهای مدیریتی طبق دستورالعملهای مربوطه
۷- حفاظت از اخبار، اسناد و مدارک طبقه بندی شده
۸- ارائه مشاوره امنیتی به سطوح مدیریتی
۹- طبقه بندی و کنترل تاسیسات و اماکن دستگاه
۱۰- شناسائی عوامل و عناصر ایجادکننده نارضایتی
۱۱- پیش بینی و پیشگیری از تحرکات ضد امنیتی
۱۲- تدوین دستورالعمل های حفاظتی

الف ) حراست پشتوانه ای محکم برای سلامت جامعه اداری
وظیفه اصلی حراست ، مواظبت از سلامت سازمان است ؛ چرا که هر سازمانی جهت نیل به اهداف خود به سلامت درونی و بیرونی نیاز دارد . از آنجا که سلامت هر سازمان همواره در معرض آلودگی ها و تهدید های درونی و نفوذی است ، برای حفظ سلامت و پیشگیری از آلودگی ها نیازمند سیستمی هستیم که با دقت زیاد اولاً : از نفوذ آفت ها به داخل سیستم جلوگیری کند . ثانیاً : با تشخیص و شناخت آفت های درونی ، زمینه های علاج به موقع و سلامت سازمان را فراهم سازد .
بنابراین حضور حراست در عرصه فرآیندهای سازمانی ، همواره در جهت دستیابی به دو هدف عمده زیر است :
۱ – هدف کلان و راهبردی : حفظ و ارتقای توان حفاظتی و امنیتی سازمان به منظورپیش برد اهداف سازمان
۲ – اهداف عملیاتی : همراهی و مساعدت مدیران با ارائه مشورت های موثر و اطلاع رسانی به موقع ، اعمال نظارت ها و انجام اقدام های موثر جهت حفاظت همه جانبه از ایمنی و سلامت منابع سازمان.

ب) وظایف مدیریت حراست برای رسیدن به اهداف
– اطلاع رسانی به موقع از وضعیت سیستم به مراجع ذی صلاح
– حفاظت از اماکن ، تأسیسات و تجهیزات
– حفاظت از اسناد
– حفاظت از کارکنان
– انجام مأموریت های محوله

حراست به عنوان مشاور مدیریت

حراست به عنوان چشم مدیر در سازمان و با توجه به اشراف اطلاعاتی که به مجموعه دارد می تواند مشاور خوبی برای مدیریت محسوب شود . البته بسیار روشن است که مسئولین حراست ، زمانی می توانند در این خصوص موفق باشند که از علم ، تخصص ،درایت و روشن بینی خوبی برخوردار باشند .

حفاظت از پرسنل

وظیفه نیروی انسانی،رسیدن به اهداف سازمانی است ولی وظیفه حراستها حفظ سلامت نیروی انسانی است.

احقاق حقوق کارکنان

از نظر علم مدیریت ، سازمانی می تواند موفق و پویا و پیش رو با شد که کارکنانی با انگیزه و راضی داشته باشد ، زیرا از کارمند و یا کارگر ناراضی ، خلاقیت و ابتکار به وجود نمی آید .
بنابراین می بایست به منشأنارضایتی های کارکنان توجه نموده و چنانچه این نارضایتی ها ناشی از سوء مدیریت مدیر مجموعه باشد نسبت به توجیه مدیریت و اصلاح روش آن اقدام کند . بدیهی است حراست می تواند از این طریق ، خدمات قابل توجهی به مدیریت ، کارکنان مجموعه و در کل به نظام مفهومی اسلامی ارائه نماید .
‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍
احقاق حقوق ارباب رجوع

یکی از دلایل تأسیس ادارات و سازمانها وارگانها ، ارائه خدمات به مردم می باشد و از طرف دیگر توجه و دقت در رضایت مندی ارباب رجوع .

شایسته سالاری (کمک به انتصاب افراد شایسته ) : طبق قانون ، انتصاب مسئولین به پست های حساس و مسئولین بخش های مختلف اداری ، باید پس از تعیین صلاحیت حراست دستگاه صورت گیرد.

ج) نقش حراست در پیش گیری از وقوع تخلف ها

حراست به منظور پیشگیری از وقوع تخلف‌ها در سازمان به شرح زیر می باشد
اول : نقش هشدار دهنده یا پیشگیری کننده .
دوم : نقش اصلاح کننده یا درمان کننده .
سوم : نقش جداکننده از سیستم .

این وظیفه خطیر حراست از جهاتی شبیه به نهادهای بهداشتی درمانی است چنانچه این نهاد در ابتدا سعی بر آن دارد که ابتدا از هر آلودگی و بیماری پیشگیری نماید و در مرحله بعد اگر احتمالاً کسی آلوده شد او را درمان نماید و در نهایت اگر دو روش قبلی موثر واقع نشد او را همچون یک عضو مرده و فاسد شده بدن ازسیستم جدا کرده و دور بیاندازد ،چنین نقشی را حراست در سازمان ایفاد می کند . حراست در هر سازمان با پیش بینی نوع تخلف ها و جرایمی که ممکن است در آن سازمان به وقوع بپیوندد سعی می کند به انحاء مختلف ، چشم و گوش کارکنان آن سازمان را به روی دام ها و کمین های سر راه گشوده و آنها را هوشیار و آگاه سازد .با این کارها اولاً : جلوی خسارت های احتمالی که مسلّماً هزینه های سنگینی برای سیستم دربرخواهد داشت، گرفته می شود . ثانیاً : به این وسیله جلوی انتشار تخلف ها و انحراف ها در بین کارکنان گرفته می شود .

د) جلوگیری از بروز انواع فساد اداری
مفهوم کلی فساد اداری از دیدگاه سازمان مدیریت و برنامه ریزی :
عبارت است از اقدام های مأموران دولتی با هدف انتفاع وبهره برداری برای خود و یا اشخاص دیگر و یا در قبال دریافت مال خود و یا اشخاص دیگر که از راههای زیر انجام می پذیرد :
نقض قوانین و مقررات اداری .
تغییر و تفسیر قوانین و مقررات و ضوابط اداری .
تغییر در قوانین و مقررات اداری .
خودداری ، کند کاری یا کوتاهی در انجام وظایف قانونی در قبال ارباب رجوع .
تسهیل و یا تسریع غیر عادی در انجام کار برای اشخاص معین در مقایسه با دیگران .

 

انواع فساد :
الف : فساد خرد و کلان :
فساد کلان ، فسادی است که توسط مقام های مافوق اداری به صورت باندی و با ارقام قابل توجه صورت گرفته و بیشترجنبه فساد سیاسی یا حاکمیتی دارد .
فساد خرد ، فسادی است که توسط کارکنان جزء صورت می گیرد .

ب : فساد سازمان یافته و فساد فردی :
در فساد سازمان یافته وجه (رشوه ) مورد نیاز و دریافت کننده در سیستم اداری مشخص است و پرداخت وجه ، انجام کار را تضمین می کند .
در فساد فردی پایه به چند مأمور دولتی مبالغی پرداخت شود و ضمانتی هم برای اجرای قطعی خواسته رشوه دهنده نیست .

ج : فساد قاعده مند و فساد غالب :
فساد قاعده مند: فسادی است که احتمال کشف و مجازات در آن کاهش و انگیزه های فساد افزایش می یابد .
فساد غالب : فسادی است که سراسر دستگاههای دولتی را فرا گرفته باشد .

ریشه یابی برخی عوامل سازمانی در ترویج فساد :
۱ – عدم وجود شفافیت و پاسخگویی در فعالیت های نظام اداری : هرچه در یک سیستم باز ،

عدم شفافیت و پاسخگویی نسبت به ارباب رجوع و کل مجموعه و خصوصاً به سیستم های نظارتی بیشتر باشد به همان تناسب فساد اداری افزایش خواهد یافت وبالعکس هرچه ضریب پاسخگویی در یک سیستم بیشتر باشد فساد اداری کمتری درآن سازمان جریان خواهدداشت. البته باید توجه داشت که این مهم درسطوح عالی سازمان ازاهمیت بیشتری برخوردارمی باشد و هر چه مدیران عالی بیشتر به این موضوع متعهد وملتزم باشندسطوح میانی واجرایی نسبت به سازمان و ارباب رجوع و حتی مافوق های خود پاسخگوتر خواهند بود.
۲- اعطای اختیارات بیش از حد به مدیران :در بعضی از سیستم ها دیده می شود که مدیری هم مسئول اجرایی امورات در سیستم بوده و هم وظیفه نظارت و بازرسی را برعهده دارد و این مسأله سبب فقدان شفافیت و عدم پاسخگویی صحیح در آن سازمان شده است .
۳ – عدم ثبات در مدیریت : وقتی که مدیر جایگاه خود را متزلزل دید این مسأله سبب کاهش انگیزه وی نسبت به امور محوله به وی خواهد شد . کاهش انگیزه کاری سبب به وجود آمدن فساد اداری خواهد شد .
۴ – عدم وجود امنیت شغلی برای کارکنان .
۵ – نارسایی ، پیچیدگی ، تناقض و ابهام در قوانین و مقررات اداری .
۶ – عدم وجود نظام شایسته سالاری در عزل و نصب ها : یکی از مهمترین عوامل بروز فساد اداری از لحاظ رفتار سازمانی ، نبود فضای شایسته سالاری در منصب های سازمانی است .
۷ – ناکارآمدی وضعف نظام اداری .
۸ – بی کفایتی حرفه ای کارکنان .
۹ – باند بازی .
۱۰- عدم وجود نظام های صحیح انگیزشی و تشویق و تنبیه در اداره ها .
۱۱- ضعف دانش و تخصص مدیران .

پیشنهاد های مدیریت حراست در جهت کاهش بروز عوامل سازمانی ترویج فساد در سیستم :
۱ – شفاف سازی قوانین .
۲ – استقرار نظامهای سنجش عملکرد کارکنان .
۳ – شایسته سالاری در عزل و نصب ها .
۴ – مشارکت دادن کارکنان در اداره امور .
۵ – ملزم ساختن واحدها به پاسخگویی .

برخی عوامل فرهنگی و اجتماعی فساد اداری :
۱ – ضعف وجدان کاری و انضباط اجتماعی .
۲ – رواج مادی گرایی .
۳ – قوی بودن پیوندهای فامیلی و قبیله ای .
۴ – سطح پایین اخلاقیات در جامعه .
۵ – فقدان فرهنگ پاسخ گویی .
۶ – نقص مجموعه نظارت های حسابرسی و اطلاعات نامربوط .

راهکارهای پیشنهادی مدیریت حراست برای پیشگیری از عوامل فساد فرهنگی ، اجتماعی :
۱ – ترویج فرهنگ اسلامی .
۲ – ترویج فرهنگ وظیفه شناسی و وجدان کاری .
۳ – آگاه ساختن مردم به قوانین و مقررات و حقوق شهروندی .
۴ – افزایش سطح اطلاع رسانی به مردم و ارتقای پاسخ گویی دستگاههای اجرایی .

منشور اخلاقی و سازمانی حراست

۱) عمل به احکام و موازین دین مبین اسلام
۲) رعایت قوانین و مقررات و ترویج فرهنگ مسئولیت پذیری ، قانون گرائی و تعمیم آن در سازمان
۳) تلاش در تامین امنیت شغلی مدیران و کارکنان
۴) رعایت اصل احترام و تکریم ارباب رجوع
۵) رعایت حریم خصوصی افراد و تلاش در جهت حفظ ابرو و اسرار کارکنان
۶) تلاش در جهت استقرار شایسته سالاری با تکیه بر شناسائی و معرفی کارکنان متعهد و متخصص
۷) تعامل و همکاری با مدیران جهت تحقق اهداف سازمانی
۸) تلاش مجدانه در شناسائی و پیشگیری از آسیب های سازمان
۹) شناسائی متخلفان و قانون گریزان و برخورد متناسب و قانونی با آنان
۱۰) بهره مندی از نگرشی کلان و برنامه ریزی متناسب با فن آوری های روز
۱۱) توجه لازم به سه اصل : دقت ، صحت و سرعت در بررسی گزارشهای رسیده و اطلاع رسانی به موقع
۱۲) اهتمام به تحقق بخشیدن سه شعار اساسی : حراست اثرگذار، تصمیم ساز و پاسخگو
۱۳) انجام ماموریتهای محوله

 

امید واریم مطالب فوق مفید واقع شده باشد، سپاس از همراهی شما گرانمایه

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی از حقوق ورزشی آگاه می نماید

 

حقوق_ورزشی

ابهامات عجیب آیین‌نامه هیات‌های ورزشی/ قدرت ویژه مدیران کل ورزش!

آیین نامه نحوه فعالیت هیات‌های ورزشی ورزشی استانی و شهرستانی در حالی برای اجرا ابلاغ شده که بررسی موشکافانه ماده‌ها و بندهای مختلف آن، ابهامات و پرسش‌های مختلفی را به همراه داشته که بعضاً نگرانی هایی را نیز ایجاد کرده است.

 آیین نامه نحوه فعالیت هیات‌های ورزشی ورزشی استانی و شهرستانی از سوی معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای وزارت ورزش و جوانان با استناد به اساسنامه فدراسیون های ورزشی آماتوری جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۴ مهر سال ۹۸ و ۱۵ اردیبهشت سال ۱۴۰۰ هیات وزیران تهیه و تصویب شد و در نهایت از وزارت ورزش و جوانان به فدراسیون‌های ورزشی ابلاغ شد تا جهت اجرا در مجامع عمومی فدراسیون‌ها به تصویب برسد.

بر اساس آیین نامه مربوطه، هیات ورزشی استان های کشور، موسسه غیردولتی و با فعالیت نامحدود به عنوان بالاترین مرجع ذی صلاح عهده دار اداره رشته/ رشته های ورزشی در استان است که از سوی فدراسیون به رسمیت شناخته شده یا می شوند.

همچنین رییس مجمع رییس فدراسیون و نایب رییس مجمع، مدیرکل ورزش و جوانان استان تعیین شده‌اند. این آیین نامه به استناد ماده (۳۴) اساسنامه فدراسیون های ورزشی جمهوری اسلامی ایران در (۲۸) ماده و (۳۹) تبصره در تاریخ ۲۸ مهر ۱۴۰۰ به تایید وزیر ورزش و جوانان رسید و با تصویب و ابلاغ آن، آیین نامه و دستورالعمل های قبلی ملغی می‌شود.

آیین نامه نحوه فعالیت هیات های ورزشی استانی و شهرستانی از سوی وزارت ورزش و جوانان به فدراسیون های ورزشی ابلاغ شده و به منظور اجرا باید به تصویب مجمع های عمومی فدراسیون های مربوطه برسد و پس از آن لازم الاجراست.

اما در رابطه با آیین نامه نحوه فعالیت هیات های ورزشی استانی و شهرستانی ابهامات و پرسش هایی وجود دارد که بعصا باعث ایجاد نگرانی هایی شده است که به نظر می رسد باید باید به صورت صریح و شفاف به آن پاسخ داده شود و در صورت مشخص شدن اشکال، نسبت به رفع آن اقدام گردد.

نایب رییس پر قدرت تر از رئیس مجمع!

مهم‌ترین چالش آیین نامه به ماجرای قدرت بخشیدن به نایب رییس مجمع که همان مدیرکل ورزش و جوانان استان است مربوط می‌شود به گونه‌ای که از مجموع رای‌های موجود که حدود ۳۵ رای می‌شوند، ۲۱ رای به طور مستقیم و غیرمستقیم در اختیار نایب رییس مجمع قرار گرفته و عملا نایب رییس مجمع به جز رای خود، از ۲۰ رای دیگر به صورت مستقیم یا غیر مستقیم برخوردار خواهد بود؛ این بدان معناست که انتخاب ۴ ورزشکار، ۲ مربی، ۲ داور و اعضای (حداکثر ۲ نفر) کنفدراسیون قاره‌ای یا فدراسیون جهانی به انتخاب نایب رییس مجمع است که شامل ۱۰ رای می‌شود. در عین حال، هیئت‌های ورزشی شهرستان‌ها نیز، با توجه به اینکه با بر اساس تبصره یک ماده ٢۶ به پیشنهاد رییس ورزش و جوانان شهرستان منصوب می‌شوند، ۱۰ رای آنها نیز عملا به صورت غیرمستقیم با نایب رییس مجمع مرتبط خواهد بود و در این صورت کفه ترازوی مجمع به سمت نایب رییس مجمع سنگینی می‌کند.

به صورت خلاصه می‌توان اعلام کرد که ترکیب مجمع به گونه ای است که گزینه مدنظر نایب رییس مجمع یا همان رییس اداره کل ورزش و جوانان استان به احتمال بسیار زیاد، رای می‌آورد.

مجمع عمومی بالاترین رکن تصمیم‌گیری هیات استان شناخته شده است، اما در این بین برخی برایند موارد دارای حق رای به گونه‌ای است که این مسئله موجب قدرت پنهان و آشکار نایب رییس مجمع یا همان رییس اداره کل ورزش و جوانان استان شده است.

از جمله مواردی که در این راستا می‌توان به آن اشاره کرد شامل بند ۱۱ ماده ۷ است که از وجود ۲ ورزشکار مرد و ۲ ورزشکار زن از میان ورزشکاران برتر منتهی به مجمع و به انتخاب نایب رییس مجمع خبر می‌دهد. همچنین بر اساس بند ۱۲ این ماده (یک) نفر مربی مرد و (یک) نفر مربی زن از میان مربیان فعال با بالاترین مدرک مربیگری و به انتخاب نایب رییس مجمع حضور خواهند داشت. بند ۱۳ ماده ۷ اعلام کرده است (یک) نفر داور مرد و (یک) نفر داور زن از میان داوران فعال با بالاترین رده داوری و به انتخاب نایب رییس مجمع انتخاب عضو مجمع عمومی خواهند بود و بند ۱۴ همین ماده اعلام کرده است حداکثر (دو) نفر اتباع ایرانی عضو کنفدراسیون های قاره‌ای یا فدراسیون جهانی (در کمیته ها یا هیات اجرایی نهاد مذکور) به شرط سکونت در استان مربوطه به انتخاب نایب رییس مجمع عضو، ‌ مجمع عمومی هیات ورزشی استان خواهند بود.

بنابراین بر اساس بندهای ۱۱، ۱۲، ‌۱۳ و ۱۴ تعداد ۱۰ نفر از اعضای مجمع عمومی هیات ورزشی استان توسط نایب رییس مجمع انتخاب می‌شوند.

قدرت بخشی عجیب به نایب رییس مجمع

نکته مهم و قابل تامل اما به تبصره بند ۴ ماده ۸ مربوط می‌شود، در این تبصره آمده است؛ مجمع فوق العاده از زمان وصول درخواست حداکثر ظرف (۱۵) روز توسط رییس مجمع تشکیل می‌شود. در صورت استنکاف رییس، ‌نایب رییس عهده دار تشکیل مجمع خواهد بود این بدان معنا است که اگر ظرف مدت زمانی ۱۵ روز رییس مجمع یعنی رییس فدراسیون، مجمع فوق العاده را تشکیل ندهد، ‌ نایب رییس مجمع یعنی رییس اداره کل ورزش و جوانان استان می‌تواند به صورت مستقیم مجمع فوق العاده را تشکیل دهد تا در رابطه با عزل رییس هیئت ورزشی استان، تصمیم گیری شود!

اختیارات ویژه تری نیز در این زمینه به نایب رییس مجمع داده شده است و نکته اساسی تر اینکه اگر ۴ عضو هیات رییسه برای عزل رییس هیئت رای دهند، عملا رییس هیات عزل می‌شود. نکته اما اینجاست؛ ‌حکم رییس هیئت ورزشی استان توسط رییس مجمع امضا می‌شود اما احکام اعضای هیئت رییسه طبق بند ۵ ماده ۹ توسط نایب رییس مجمع امضا می‌شود. در این بند آمده است: تایید اعضای هیئت رییسه (به استثنای دبیر) به پیشنهاد رییس هیات منتخب مجمع و صدور حکم توسط نایب رییس مجمع است؛ اتفاقی که به معنای واقعی وحدت رویه و فرماندهی را دچار اشکال می‌کند چراکه حکم رییس هیئت رییسه را یک نفر امضا می‌کند و ‌حکم هیئت رییسه را نیز یک نفر دیگر صادر می‌کند! بنابراین اعضای هیئت رییسه توسط نایب رییس مجمع یا همان رییس اداره کل ورزش و جوانان استان منصوب می‌شوند و اگر ۴ نفر از این اعضا با هماهنگی قصد عزل رییس هیئت را داشته باشند این امکان برای آن‌ها فراهم شده است و این روند شائبه‌های مختلفی را ایجاد می‌کند که دخالت صورت گرفته است!

همان‌طور که پیش‌تر هم گفته شد در عین حال اگر رییس فدراسیون ورزشی برای عزل رییس هیئت ورزشی استان نخواهد مجمع فوق العاده تشکیل دهد، ‌ نایب رییس مجمع یا همان رییس اداره کل ورزش و جوانان استان می‌تواند خودش پس از ۱۵ روز مجمع فوق العاده‌ای در این رابطه تشکیل دهد و این مسئله در صورت مخالفت یک فدراسیون ورزشی عامل اختلاف اساسی خواهد بود.

در عین حال بر اساس تبصره ۲ ماده ۲۶ آیین نامه، ‌ در صورتیکه فرد معرفی شده از سوی اداره ورزش و جوانان شهرستان برای ریاست بر هیات شهرستان، ‌ مورد تایید هیات رییسه هیات استان نباشد، اداره ورزش و جوانان شهرستان فرد دیگری را معرفی می‌کند و در صورت عدم تایید نفر دوم توسط هیات رییسه استان، حکمیت به عهده نایب رییس مجمع یعنی رییس کل اداره ورزش و جوانان استان خواهد بود؛ بنابراین اگر روسای هیئت های ورزشی شهرستانی، (هیئت رییسه استان) با فردی که رییس اداره کل ورزش و جوانان شهرستان معرفی می‌کند، مخالف باشند، حکمیت از سوی نایب رییس مجمع (مدیر کل استان) صورت می‌گیرد و هیئت های شهرستانی عملا به صورت غیرمستقیم وام دار نایب رییس مجمع هستند.

خلاصه کلام اینکه به نظر می رسد ترکیب هیئت های استانی به نحوی چیده شده است که کاملا با نظر نایب رییس مجمع یعنی رییس اداره کل ورزش و جوانان استان هماهنگ و نقش فدراسیون‌های ورزشی در این رابطه بسیار کم رنگ شده است و در مجامع اکثریت آرا به سمت گزینه ای که مدنظر مدیرکل وزارت ورزش است، سوق یافته است.

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی از حقوق ورزشی آگاه می نماید

وکیل ورزشی

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی از حقوق ورزشی آگاه می نماید

حقوق ورزشی

مسئولیت مدنـی و بیمه ورزشـی  در حوادث ورزشی

 

 چکیده

ورزش و فعالیت‌های مربوط به آن گاهی با حوادث و آسیب‌هایی برای اهالی ورزش به خصوص ورزشکاران همراه بوده و برای آنان خسارت‌هایی نیز به وجود آورده است، مسئولیت مدنی وظیفه بررسی مسایل مربوط به خسارت، میزان مسئولیت اشخاص و نحوه جبران آن‌ها را به عهده دارد. راه‌های زیادی برای پیش‌گیری و جبران خسارت حوادث ناشی از فعالیت‌های ورزشی وجود دارد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها استفاده از بیمه است. بیمه‌هایی که در ورزش کاربرد دارند را می‌توان «بیمه ورزشی» نامید و از جمله آن‌ها بیمه‌های مسئولیت مدنی ورزشی و بیمه حوادث ورزشی هستند. شرکت‌های بیمه با عرضه این نوع جدید از بیمه‌نامه‌ها و اهالی ورزش با استفاده از آن‌ها می‌توانند با آرامش‌خاطر بیشتری به انجام فعالیت‌های ورزشی بپردازند. هدف از نگارش این مقاله معرفی نوع جدیدی از بیمه به نام «بیمه ورزشی» به شرکت‌های بیمه و اهالی ورزش به عنوان یکی از راه‌های پیش‌گیری و جبران خسارت حوادث و آسیب‌های ناشی از فعالیت‌های ورزشی می‌باشد که در نتیجه می‌تواند کمک شایانی به رشد ورزش کشور نماید.

کلیدواژه‌ها

 مسئولیت مدنی،  بیمه ورزشی،  حوادث ورزشی،  خسارت ورزشی، حقوق ورزشی، مسئولیت مدنـی و بیمه ورزشـی

مقدمه

حقوق به عنوان یک علم گسترده و عام دارای وظایف بسیار مهمی است که به تبع آن نیازهای اشخاص و جامعه را مرتفع می‌نماید. در زندگی امروزه انسان‌ها به دلیل وجود ضرورت‌ها و مسایل اجتماعی امکان به وجود آمدن ضرر و خسارت برای اشخاص دور از انتظار نیست، وظیفه علم حقوق این است که به بررسی و تحلیل این رویدادها بپردازد. مسئولیت مدنی به عنوان یکی از زیر مجموعه‌های علم حقوق این وظیفه بزرگ را به عهده دارد و باید کلیه مسایل مربوط به ورود ضرر، اثبات مسئولیت و روش جبران خسارت‌ها را مورد بررسی قرار دهد. جهانی شدن ورزش و استقبال بسیار زیاد اشخاص در تمام کشورها باعث گردیده است که مسایل جدیدی در این عرصه به وجود آید و مورد توجه حقوق‌دانان قرار گیرد که این امر منجر به تاسیس «حقوق ورزشی» گردید. به طور کلی حقوق ورزشی عبارت است از: قواعد و مقرراتی که در ورزش کاربرد دارند و روابط اشخاص فعال در این حوزه را تنظیم می‌نماید، به بیان دیگر حقوق ورزشی ناظر بر کلیه موارد حقوقی در ورزش است و مسایل مربوط به آن را مورد بررسی قرار می‌دهد.

ورزش در حال حاضر از جهت‌های گوناگونی از قبیل: سلامتی، تفریحی، سیاسی و اقتصادی مورد عنایت خاصی واقع شده که از آن به عنوان «صنعت ورزش» نیز یاد می‌کنند. اشخاص بسیار زیادی در این حوزه فعالیت دارند، جوانان و ورزش‌کاران که به نوعی سرمایه‌های هر مملکتی محسوب می‌شوند به صورت حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای مشغول فعالیت هستند که هر لحظه امکان وقوع آسیب و حوادث برای آن‌ها در حین فعالیت‌ها و مسابقه‌های ورزشی وجود دارد، به همین علت ممکن است برای اشخاصی مثل: مدیران ورزشی، مربیان، سرپرستان، مسئولان مدارس و دیگر اشخاص به علت وجود تقصیر یا عدم انجام وظیفه مسئولیت‌های قانونی به وجود آید.

در حال حاضر اشخاص تلاش می‌کنند تا با استفاده از امکاناتی که وجود دارد با آرامش ‌خاطر بیشتری به فعالیت بپردازند، بیمه می‌تواند به این اشخاص فعال و مسئول در ورزش کمک نماید تا با استفاده از انواع بیمه‌ها به فعالیت خود در عرصه ورزش ادامه دهند. در صورت وقوع حادثه و ایجاد خسارتی که باعث محکومیت آن‌ها به جبران خسارت شود، شرکت‌های بیمه خسارت‌ها را جبران می‌نمایند که در نتیجه اشخاص مسئول دچار عسر و حرج نمی‌شوند و از طرف دیگر حقوق زیان‌دیده‌گان رعایت خواهد شد. اشخاص فعال در ورزش می‌توانند با استفاده از انواع بیمه‌ها با آرامش خاطر به انجام فعالیت بپردازند و در صورت وقوع آسیب و خسارت شرکت‌های بیمه از آنها حمایت می‌نماید. در این مقاله کاربردی سعی گردیده است بیمه‌های مرتبط با ورزش مورد تحلیل و بررسی قرار گیرند و به نوعی یکی از راه‌های جبران خسارت و هم‌چنین یکی از حمایت‌کنندگان پس از وقوع آسیب و خسارت معرفی گردد تا شرکت‌های بیمه با گسترش بیمه‌های ورزشی و اهالی ورزش با استفاده از این بیمه‌ها بتوانند با آرامش خاطر بیشتری به فعالیت ورزشی بپردازند.

مسئولیت مدنی

مسئولیت کلمه عربی و معادل فارسی آن پاسخ‌گویی، مسئول بودن، موظف به انجام دادن امری می‌باشد و در اصطلاح حقوقی مسئولیت عبارت از پاسخ‌گویی شخص در قبال اعمالی است که عرفاً به او استناد داده می‌شود که ضمانت اجرای قانونی آن برحسب نوع مسئولیت متفاوت است. به طور مثال: در امور کیفری مسئول بودن عبارت از تحمل مجازات قانونی مترتب بر جرم است ولی در امور مدنی عبارت است از التزام به جبران خسارت ناشی از فعل به حکم قانون، بنابراین مسئولیت مدنی عبارت است از: «التزام و تعهد قانونی شخص به جبران ضرر و زیانی است که در نتیجه عمل مستند به او به دیگری وارد شده است.» البته ممکن است این الزام ناشی از عمل مستند به خود اشخاص نباشد مثل مسئولیت کارفرما یا متصدی حمل و نقل.

انسان آزاد و عاقل از پیامدهای کارهای خویش آگاه و مسئول آن است، بنابراین مسئولیت شخص نسبت به جبران خسارت ناشی از اعمال خود قاعده‌ای طبیعی و موافق قاعده می‌باشد. در حقوق کامن لا اصطلاح مسئولیت با خطا و تقصیر درهم آمیخته و مسئولیت ناشی از خطا به اختصار «حقوق خطاها» نامیده می‌شود؛ حتی با عنوان‌های ویژه دیگری مانند: تجاوز، مزاحمت، اهانت و جعل مطرح می‌شود همانند قانون مدنی ما که به پیروی از فقه امامیه عنوان‌های ضمان قهری را در اتلاف، تسبیب، غصب و استیفا خلاصه می‌کند ولی در نظریه‌های جدید نویسندگان کوشیده‌اند که از قالب محصور و سنتی خارج شوند و نظریه عمومی مسئولیت را ارایه کنند مثل تحولی که از نظام عقود معین به سوی قواعد عمومی قراردادها در حقوق مدنی ما صورت پذیرفته است.

این قاعده از دیرباز وجود داشته است که «هر کس به دیگری ضرر بزند باید آن را جبران کند مگر در مواردی که اضرار به غیر به حکم قانون باشد یا ضرری که به شخص وارد آمده است ناروا و نامتعارف جلوه نکند.» در حقوق کنونی نیز مبنای مسئولیت مدنی همین قاعده است منتها چون زیان‌هایی که از کار اشخاص به دیگران می‌رسد گاه لازمه زندگی اجتماعی است، همه بحث‌ها بر این است که معلوم شود در کجا زیان وارد شده ناروا و خلاف عرف است و باید جبران شود و در چه مورد آن را به حکم ضرورت باید تحمل کرد.  به طور کلی هدف از مسئولیت مدنی جلب رضایت زیان‌دیده، مجازات عامل، برقراری نظم و امنیت اجتماعی و احقاق حقوق زیان‌دیده می‌باشد.

در نظام حقوق ایران و نیز بیشتر نظام‌های حقوقی برای تحقق مسئولیت مدنی وجود سه رکن همواره لازم می‌باشد که این ارکان عبارتند از: فعل زیان‌بار، ضرر و رابطه سببیت بین فعل و ضرری که وارد شده است. این سه شرط را می‌توان شروط ثابت مسئولیت نامید زیرا وجود آنها در هر حال برای تحقق مسئولیت ضرورت دارد، تا شخصی فعل زیان‌باری را مرتکب نشود و به دیگری ضرر یا خسارتی نرسد و ضررها در نتیجه آن فعل زیان‌بار وارد نشود مسئولیت محقق نمی‌گردد و هر زیان‌دیده‌ای نمی‌تواند بدون اثبات این شرایط برای جبران زیان‌های خود به دیگری رجوع کند.

بیمه و انواع آن

هم‌زمان با پیشرفت جوامع شاهد گسترش صنعت بیمه در همه کشورها هستیم زیرا بیمه نقش بسیار مهمی را در هنگام وقوع حادثه و ضرر ایفا می‌نماید. بیمه امروزه در همه امور زندگی انسان‌‌ها نقش بسیار مهم و موثری دارد که از جهت‌های گوناگون قابل بحث و بررسی است، در این گفتار ابتدا بیمه را تعریف و سپس انواع آن را بیان خواهیم نمود.

تعریف بیمه

درباره اصالت کلمه بیمه بین اهل فن اختلاف‌نظر وجود دارد که بعضی آن را فارسی و مأخوذ از کلمه بیم به معنی ترس، خوف می‌دانند و تصور می‌کنند بیمه متضاد بیم و منظور از آن ایجاد امنیت در مقابل خطری است که موجب بیم و ترس باشد و عده‌ای دیگر عقیده دارند این کلمه از زبان هندی گرفته شده است. هم‌اکنون لغت بیمه مورد استعمال کشورهای اردو زبان می‌باشد و معادل بیمه در زبان عربی کلمه «التامین» است، در زبان انگلیسی و فرانسه نیز کلماتی وجود دارد که همگی مفهوم تامین و تضمین را می‌رسانند.

تعریف‌های مختلفی از بیمه ارایه گردیده است که برای آشنایی بیشتر به برخی از آنها اشاره می‌نماییم:

در تعریف اول بیمه: «پوشش قراردادی است که به موجب آن یک طرف پرداخت یا تضمین پرداخت غرامت دیگری را در قبال زیان حادثه بر اثر واقعه احتمالی یا خطر معینی تقبل نماید.»

در تعریف دوم بیمه: «عملی است که به موجب آن شخصی به عنوان بیمه‌گر در مقابل دریافت عوضی به نام حق بیمه یا وجه اشتراک به موجب قوانین و تعرفه‌های خاص جبران تعدادی از حوادث موجب خسارت از قبیل زلزله، حریق و غیره را به عهده می‌گیرد به طوری که عوض مزبور در صورت وقوع حادثه و پرداخت آن به بیمه‌گذار معادل خسارت وارده باشد.»

در تعریف سوم بیمه: «عملی است که اشخاص با پرداخت وجهی، قراردادی منعقد می‌کنند در صورتی که موضوع بیمه گذاشته شده به نحوی از انحا در مخاطره افتاد، شرکت بیمه از عهده خسارت برآید.»

ماده یک قانون بیمه مصوب ۱۳۱۶ بیمه را چنین تعریف می‌نماید: «بیمه عقدی است که به موجب آن یک طرف تعهد می‌‌کند در ازای پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نموده یا وجه معینی بپردازد. متعهد را بیمه‌گر، طرف تعهد را بیمه‌گذار و وجهی که بیمه‌گذار به بیمه‌گر می‌پردازد حق بیمه و آن‌چه را که بیمه می‌شود موضوع بیمه نامند.» این تعریف صرفاً حقوقی و قراردادی تنها بیان‌کننده تعهدات طرفین عقد است لذا تعهد بیمه‌گر در واقع پرداخت مبلغ معینی نیست بلکه تامین مالی بیمه‌گذار است که امری ذاتاً مطلوب و مورد توجه است. مطابق تعریف تکنیکی بیمه: «عملیاتی است که در آن بیمه‌گر افرادی (بیمه‌گذاران) را که در معرض حادثه و ریسک خاصی قرار دارند، سازماندهی می‌کند و از محل مبالغی که از جمع حق بیمه‌های دریافتی فراهم شده از بیمه‌گذارانی که این حادثه عملاً برای آنها تحقق می‌یابد رفع می‌نماید.» نقش بیمه‌گر در این تعریف مدیریت جمع‌آوری شده و محاسبه علمی میزان حق بیمه‌ای است که باید از بیمه‌گذاران اخذ شود تا بتواند عملاً خسارت‌های تحقق یافته را جبران کرده و پوشش دهد. افراد به تنهایی در مقابل سرنوشت بسیار ضعیف و آسیب‌پذیرند و این امر از نظر روانی موجب احساس ناامنی و از نظر اقتصادی باعث ضعف و عدم امکان پذیرش ریسک فعالیت می‌شود. فعالیت و مسئولیت‌پذیری مستلزم اطمینان به آینده است، هر چند بیمه موجب محو حوادث نمی‌شود ولی با تقسیم آثار نامطلوب آن میان جمع بیمه‌گذاران می‌توان آثار آن را به شدت کاهش داد.

انواع بیمه

بیمه زمینه و تنوع بسیار زیادی دارد و ریسک‌های گوناگونی را تحت پوشش قرار می‌دهد به نحوی که امروزه کمتر خطر و تهدیدی را می‌توان یافت که از شمول بیمه خارج باشد ولی علی‌رغم تنوع موجود، قراردادهای بیمه در چند تقسیم‌بندی کلی قرار می‌گیرند. قراردادهای بیمه براساس طبیعت تعهدهای قراردادی بیمه‌گر و بیمه‌گذار به بیمه خسارت و بیمه اشخاص تقسیم می‌شود: در بیمه خسارت‌ها، تعهدهای بیمه‌گر با توجه به خسارت‌های وارده متفاوت خواهد بود. در واقع هدف بیمه خسارت‌ها حفظ سقف دارایی بیمه‌گذار است و چنانچه این دارایی به لحاظ صدمه به اموال بیمه‌گذار یا افزایش بدهی او به واسطه مسئولیت در مقابل ثالث کاهش یابد بیمه‌گر مکلف خواهد بود کاهش دارایی را ترمیم کند. در مقابل بیمه اشخاص معمولاً ارتباطی به میزان دارایی بیمه‌گذار و کسر دارایی او در پی بروز خطر موضوع بیمه ندارد و بیمه‌گر متعهد می‌شود در صورت بروز حادثه مبلغی را به بیمه‌گذار یا ذینفع بپردازد.

بیمه خسارت‌ها

بیمه خسارت‌ها بر اصل جبران خسارت‌ها استوار است. مطابق این اصل ذینفع بیمه در هیچ مورد نمی‌تواند بیش از خسارت‌های وارده مبلغی دریافت نماید و لذا بیمه موجب افزایش دارایی نمی‌شود. این بیمه تضمین‌کننده سطح دارایی، به واسطه ترمیم کسر دارایی مثبت و پرداخت به ازای افزایش دارایی منفی است. بیمه خسارت‌ها به دو بخش عمده بیمه اموال و بیمه مسئولیت تقسیم می‌شود:

بیمه اموال

در بیمه اموال موضوع تعهد بیمه‌گر جبران خسارت‌های وارده به اشیا است و بیمه اموال از قدیمی‌ترین انواع بیمه محسوب می‌شود. هدف بیمه اموال جبران خسارت‌هایی است که بیمه‌گذار مستقیماً از لطمه به اموال و دارایی خود تحمل می‌نماید که می‌توان به بیمه بدنه اتومبیل، بیمه آتش‌سوزی، بیمه سرقت اشاره نمود.

بیمه مسئولیت

بیمه مسئولیت بیمه‌ای است که مسئولیت بیمه‌گذار را در قبال اشخاص ثالث تحت پوشش قرار می‌دهد. در واقع این بیمه بدهی‌ای را که در پی ایراد خسارت به غیر بر دوش بیمه‌گذار گذاشته شده را تامین می‌نماید و به «بیمه بدهی یا دارایی منفی» نیز معروف هستند، بیمه مسئولیت اتومبیل (شخص ثالث) و بیمه مسئولیت کارفرما از مهم‌ترین بیمه‌های مسئولیت محسوب می‌شوند.

 

بیمه اشخاص

موضوع بیمه اشخاص تمامیت جسمانی بیمه‌گذار است. در صورت تحقق هر یک از خطرهای موضوع بیمه، بیمه‌گر موظف است مبلغ مشخصی را که در قرارداد تعیین شده فارغ از میزان خسارت یا آن آن‌چه در نظام حقوقی معادل جبران خسارت وارده لحاظ و به ذینفع بیمه پرداخت نماید. تعیین مبلغ قابل پرداخت عمدتاً توسط بیمه‌گذار صورت می‌گیرد، به همین دلیل برخی به جای بیمه اشخاص اصطلاح «بیمه سرمایه» را در این‌باره به کار برده‌اند.

بیمه اشخاص به سه گروه تقسیم می‌شود

 بیمه درمان

در این گروه بیمه‌گر متعهد می‌شود که کلیه هزینه‌های درمانی و بیمارستانی هر یک از بیمه‌شدگان را براساس شرایط قرارداد و با رعایت فرانشیز توافق شده که قابل پرداخت باشد را جبران نماید. به طور کلی تعهدهای بیمه‌گر شامل هزینه‌های پزشکی، دارویی، جراحی می‌باشد.

 بیمه عمر

بیمه عمر از دیدگاه حقوقی قراردادی است که به موجب آن بیمه‌گر در مقابل دریافت حق بیمه از بیمه‌گذار متعهد می‌شود که در صورت فوت یا حیات بیمه شده در زمان معین مبلغی به عنوان سرمایه یا مستمری به استفاده‌کننده (بیمه‌گذار یا شخص ثالث) تعیین شده از طرف او و یا وراث او بپردازد.

بیمه حوادث

موضوع بیمه حوادث سانحه و حادثه‌ای است که می‌تواند منجر به فوت، نقص عضو، از کارافتادگی دائم یا موقت باشد و تعهد بیمه‌گر پرداخت غرامت معین در صورت وقوع هر یک از حوادث مشمول بیمه است. بیمه حوادث به صورت‌های گوناگونی صادر و استفاده می‌شود که برخی از آنها عبارتند از: بیمه حوادث انفرادی، دانش‌آموزی، نوروزی و بیمه حوادث ورزشی.

بیمه ورزشی

امروزه دنیا با تغییرهای زیادی مواجه است که باید خطرهای مالی و غیرمالی با دقت بیشتری کنترل و مدیریت شود، بسیاری از صنعت‌ها با این قضیه عجین هستند که ورزش نیز از این قاعده مستثنی نیست خصوصاً ورزش‌هایی که امروزه به صورت صنعت شناخته می‌شوند. نهادها و باشگاه‌های ورزشی برای پائین آوردن و کاهش احتمال خطر می‌‌توانند از بیمه‌های ویژه‌ای استفاده کنند، هدف از این کار انتقال خطر از نهادها و باشگاه‌های ورزشی به شرکت‌های بیمه است. در حال حاضر فعالیت‌های کم خطر مدیران ورزشی یا دیگر عوامل باشگاه می‌تواند به عنوان یک امر خطرزا تلقی گردد، از این گذشته برای بازیکنان و ورزشکاران در حین انجام فعالیت‌های ورزشی در یک لحظه می‌تواند حادثه‌ای ناگوار رخ دهد.

تاکنون تیم‌های ورزشی گوناگونی در جهان به هنگام عزیمت برای مسابقه‌ها و اردوهای ورزشی دچار حادثه شده‌اند که این سوانح در برخی موارد منجر به مرگ و از بین رفتن همه آنها شده است، در شکل دیگر بسیاری از نهاد‌ها و باشگاه‌های ورزشی در مقاطع بحرانی، کسر بودجه و وضع نابسامان مالی را تجربه کرده‌اند که یا منحل گردیده و یا روزهای سختی را سپری کرده‌اند و این به دلیل عدم وجود حامی و پشتیبان مناسب بوده است. پس با توجه به موارد ذکر شده همه نهادهای ورزشی، باشگاه‌ها، مدیران، مربیان، ورزشکاران، تماشاگران و دیگر اشخاص باید از کلیه مشکل‌ها به خصوص مشکل‌های مالی که در پیش رویشان قرار دارد آگاهی داشته و فنون و روش‌هایی که بتوانند با استفاده از آنها این زیان‌ها را تقلیل دهند را نیز بشناسند و مورد استفاده قرار دهند.

موسسه‌های ورزشی در برابر سودهای سرشاری که از ورزش نصیب آنها می‌شود، موظف به بیمه نمودن ورزشکاران درخطرند. بیمه کردن ورزش‌کاران یکی از وسایل ایمنی است که می‌‌تواند آنان را در صورت بروز حادثه از مرگ، فلج شدن و سایر آسیب‌های وارده بر توانایی‌های جسمی و روحی نجات دهد زیرا به ورزشکاران امکان دسترسی به پزشکان متخصص و بیمارستان‌های تخصصی گران‌قیمت را می‌دهد. وسایلی که در حالت عادی ممکن است دور از دسترس ورزشکاران باشد و او را از مراقبت‌های پزشکی محروم سازد.

به طور کلی می‌توان گفت کلیه بیمه‌هایی که در امر ورزش کاربرد دارند و به نوعی با فعالیت‌ها و مسابقه‌های ورزشی در ارتباط هستند، «بیمه ورزشی» نامیده می‌شوند به عبارت دیگر هر بیمه‌ای را که در عرصه ورزش وجود دارد می‌توان بیمه ورزشی قلمداد نمود. در حال حاضر استقبال از موضوع این نوع بیمه با ظرفیت زیادی که در عرصه ورزش وجود دارد می‌تواند به ایجاد رقابت بین شرکت‌های بیمه برای گسترش این نوع از بیمه‌نامه‌ها منجر گردد.

ورزش یکی از گسترده‌ترین فعالیت‌های بشر است، میلیون‌ها نفر از مردم اروپا به شکل‌های گوناگون که برخی به خاطر پول و عده‌ای دیگر به خاطر احساس لذت و پر کردن اوقات فراغت به صورت منظم یا تصادفی در فعالیت‌های ورزشی شرکت می‌کنند. قوانین و ایجاد یک بازار بیمه‌ای واحد در اروپا این امکان را بر خرید سیاست‌های بیمه‌ای در مقابل آسیب‌های ورزشی از شرکت‌های تاسیس شده عضو را فراهم می‌نماید.

بیمه ورزشی شامل بیمه فعالیت‌های ورزشی، حوادث، مصدومیت‌ها، مسئولیت قانونی برای عامل صدمه یا زیان و هم‌چنین گم کردن و یا سرقت وسایل ورزشی می‌گردد و همه مسایل مربوط به آن را تحت پوشش قرار می‌دهد. اغلب خریداران و استفاده‌کنندگان این بیمه‌ها باشگاه‌ها و تیم‌های ورزشی هستند که آن را برای پوشش اعضای خود اخذ می‌نمایند. در کشورهای اروپایی بازیکنان، باشگاه‌ها و انجمن‌های ورزشی قبل از شرکت در مسابقه‌ها باید تحت پوشش بیمه ورزشی قرار بگیرند تا در صورت بروز هرگونه آسیب و حوادث احتمالی از حمایت لازم برخوردار گردند.

بیمه مسئولیت مدنی ورزشی

با توجه به مسئولیت‌های سنگینی که برای اشخاص حقیقی و حقوقی حاضر در ورزش وجود دارد و همچنین با تاکید بر این نکته که امکان وجود حادثه و خسارت برای افراد فعال در عرصه ورزش دور از انتظار نمی‌باشد، بیمه می‌تواند به عنوان یک پشتیبان بزرگ و مطمئن نقش حمایت‌کننده موثری داشته باشد. اشخاص می‌توانند با استفاده از انواع بیمه‌ها به خصوص بیمه مسئولیت، در هنگام بروز حوادث و آسیب‌ها با آرامش خاطر بیشتری با آنها مقابله نمایند.

تعریف بیمه مسئولیت مدنی و جایگاه آن در ورزش

بیمه مسئولیت مدنی یکی از انواع بیمه خسارت‌ها محسوب می‌گردد که تعریف‌های مختلفی از‌ آن وجود دارد که به برخی از آنها اشاره خواهد شد.

تعریف اول بیمه مسئولیت مدنی: «قراردادی است که به موجب آن بیمه‌گر، ضررهای وارده به بیمه‌گذار را در اثر مراجعه اشخاص ثالث برای مطالبه مسئولیت بیمه می‌نماید.»

تعریف دوم بیمه مسئولیت مدنی: «بیمه‌ای است که به موجب آن بیمه‌گر متعهد می‌شود هرگاه بیمه‌گذار در عقد معینی به سبب تخطی از تعهد خود ملزم به پرداخت خسارتی به نفع متعهدله آن عقد گردد بیمه‌گر آن خسارت را بپردازد، این بیمه اثر شرط عدم مسئولیت را دارد.»

تعریف آخر بیمه مسئولیت مدنی عبارت است از: «قرارداد پوشش جبران خسارت ناشی از اعمال زیان‌باری است که به موجب قواعد کلی حقوق مسئولیت مدنی، شخص در برابر دیگری عهده‌دار شده است به عبارت دیگر شخص یا اشخاص با انعقاد قرارداد بیمه، مسئولیت احتمالی آینده خود را در برابر ثالث بیمه می‌کنند و شخص بیمه‌گر با دریافت حق بیمه‌های مقرر تعهد می‌کند مسئولیت بیمه‌گذار را در مقابل ثالث پوشش دهد و دارایی او را حمایت نماید.»

وجود بیمه مسئولیت در صورت بروز حادثه و ایجاد خسارت تاثیرهای روانی عمده‌ای بر زیان‌دیده از حادثه و قاضی رسیدگی‌کننده دارد، تحول و توسعه حقوق مسئولیت مدنی موجب توسعه بیمه مسئولیت می‌گردد. جبران خسارت به وسیله بیمه در واقع نوعی جبران خسارت جمعی است در مقابل جبران خسارت فردی و شخصی که به وسیله حقوق و تکنیک‌های مسئولیت مدنی تحقق می‌‌یابد. حقوق مسئولیت مدنی دو هدف عمده جبران خسارت زیان‌دیده و ایجاد نُرم‌ها و هنجارهای رفتار اجتماعی افراد را پیگیری می‌نماید. اگر مسئولیت مدنی از دیرباز به عنوان موثرترین وسیله جبران خسارت در نظر گرفته می‌شد، این نقش با پیشرفت بیمه به شدت مورد تردید قرار گرفته است. همچنین سعی در ایجاد هنجارهای رفتاری با توجه به توسعه بیمه و تبدیل مسئولیت فردی به مسئولیت جمعی باعث به وجود آمدن تحول‌های عظیم در نقش مسئولیت مدنی گردیده ‌است.

بسیاری از اشخاصی که در امر ورزش فعالیت می‌کنند از قبیل: بازیکنان، داوران، پزشکان، مدیران باشگاه‌ها و اماکن ورزشی و مسئولان برگزاری مسابقه‌ها همگی دارای مسئولیت‌هایی هستند و ممکن است بر اثر همین مسئولیت‌هایی که دارند ملزم به جبران خسارت‌هایی بشوند که مقصر آن حادثه یا خسارت بوده‌اند. بیمه مسئولیت مدنی این نوع زیان‌ها را به وسیله پرداخت غرامت به زیان‌دیدگان از ورزش جبران می‌نماید، این بیمه اشخاص شاغل در ورزش را مطمئن می‌سازد که در صورت بروز هرگونه خسارتی که ناشی از مسئولیت آنان در امر ورزش باشد براساس مقررات در حق اشخاص آسیب‌دیده جبران می‌نماید که به نوعی می‌توان آن را «بیمه مسئولیت مدنی ورزشی» نامید.

انواع بیمه مسئولیت مدنی ورزشی

بحث مسئولیت مدنی در ورزش باعث شده است تا بیمه مسئولیت مدنی در ورزش کاربرد زیادی داشته باشد، به همین جهت به بیمه‌های مسئولیتی که در ورزش کاربرد دارند با توجه به موضوع و کارکرد آن بیمه‌ها می‌توان از عنوان بیمه مسئولیت مدنی ورزشی استفاده نمود.

 بیمه مسئولیت مدنی مدیران ورزشی

مدیران ورزشی در معنای عام خود شامل مسئولان وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک، فدراسیون‌ها، هیات‌های ورزشی و مدیران باشگاه‌ها می‌گردد و همگی دارای مسئولیت‌های سنگینی در امر ورزش هستند که امکان وجود طرح دعاوی مختلف مسئولیت مدنی از سوی اشخاص گوناگون علیه مدیران ورزشی وجود دارد. این وضعیت خطرناک نیاز به پوشش بیمه‌ای حمایت‌کننده را الزامی می‌سازد، بیمه‌ای که مدیران ورزشی را در مقابل تهدیدها حمایت نماید. متداول شدن بیمه مسئولیت مدنی مدیران ورزشی از یک سو بازار جدیدی برای شرکت‌های بیمه به همراه دارد و از سوی دیگر خسارت و ضررهای وارده به اهالی ورزش و سایر اشخاص را جبران می‌نماید.

آن‌چه در محتوای قرارداد بیمه مسئولیت مدنی مدیران ورزشی اهمیت دارد بیمه‌گذار، موضوع بیمه و حق بیمه است. بیمه‌گذار همان مدیران ورزشی هستند و خطرهای قابل بیمه به طور کلی برای آنان عبارتند از: خطرهای ناشی از حوادث و زیان‌های مالی وارده به ورزش‌کاران ملی و باشگاهی در مسابقه‌ها و تمرین‌ها، حوادث و زیان‌های وارده به کادر مربیان، اعضای باشگاه، تماشاگران، کادر پزشکی و اشخاص ثالث. البته استثنائاتی در این زمینه وجود دارد که مشمول تعهدهای بیمه نمی‌شوند، این موارد عبارتند از: حوادث و خطرهای ناشی از تقصیرهای عمدی مدیران ورزشی، اعمال غیرقانونی، شورش‌های خیابانی و ازدحام‌های ورزشی، تقلب، انجام ورزش‌های بدون مجوز و دیگر موارد می‌توان نام برد.

غالبا بیمه‌های معمولی قابلیت پوشش حوادث ورزشی را به دلیل شروط رافع ضمانت موجود در آئین‌نامه‌ها و مقررات ورزشی ندارند، لذا باید بیمه‌های خاصی در این موارد مطرح شوند. بیمه مسئولیت مدنی مدیران ورزشی نوعی از بیمه است که در آن مسئولان وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون‌ها، هیات‌های ورزشی و مدیران باشگاه‌ها به عنوان بیمه‌گذار از طریق یک شرکت بیمه به عنوان بیمه‌گر مسئولیت مدنی خود را در قبال صدمه‌های بدنی و خسارت‌های مالی که ناشی از تقصیرهای خود یا مستخدمان آنها است بیمه می‌نمایند، این خسارت‌ها می‌توانند بر ورزشکاران تحت قرارداد با باشگاه یا سایر ورزش‌کاران و حتی افراد ثالث وارد آید.

 بیمه مسئولیت مدنی مدیران ورزشگاه‌ها و اماکن ورزشی

ورزش‌گاه‌ها و اماکن ورزشی همیشه با خطرهای زیادی مواجه هستند و به همین دلیل مدیران و مسئولان این اماکن ممکن است دارای مسئولیت‌هایی باشند، حوادث و آسیب‌ها به طور معمول در ورزش‌گاه‌ها رخ می‌دهد ولی راهبردهای مختلفی برای مدیریت خطر وجود دارد که احتمال آسیب‌دیدگی و طرح دعاوی قضایی را کاهش می‌دهد که یکی از آنها تحت پوشش قرار گرفتن نوعی بیمه است که در صورت طرح شکایت علیه مدیران اماکن ورزشی و محکومیت آنها به جبران خسارت، آن را جبران می‌نماید.

اماکنی که فضای خود را در اختیار استفاده‌کنندگان یا مستاجران قرار می‌دهند باید تعداد بسیاری از این افراد را بیمه نمایند، قراردادهای بیمه باید همه‌ساله مورد بررسی قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود همه افراد تحت پوشش بیمه قرار دارند، اماکنی که میزبان رویدادهای مختلف هستند باید بیمه‌های مناسبی را برای شرکت‌کنندگان تهیه نمایند. بیمه نکردن و سهل‌انگاری در انجام دادن این امر مهم برای مدیران اماکن ورزشی مسئولیت زیادی را به وجود می‌آورد، علاوه بر آنها مدیران ورزشگاه‌ها به عنوان کارفرما باید کلیه کارگران و کارمندان خود را بیمه و مورد حمایت قرار دهند، اگر در این مورد هم سهل‌انگاری به وجود آید مدیران مسئولیتی مضاعف خواهند داشت.

بروز حوادث متنوع و پرمخاطره برای کلیه مراجعین به مجموعه‌های ورزشی مشکل‌های عدیده‌ای برای دست‌اندرکاران و صاحبان این مجموعه‌ها پدید می‌آورد. صاحبان اماکن ورزشی ضمن رعایت اصول ایمنی و حفاظتی گاهی با حوادثی که منجر به نقص عضو، فوت و هزینه‌های پزشکی مراجعین مواجه می‌گردند که مناسب‌ترین راه برای جبران غرامت پیش‌بینی نشده تهیه بیمه‌نامه مسئولیت مدنی مجموعه‌های ورزشی است، خسارت‌های تحت پوشش این بیمه‌نامه فوت، نقص عضو و خسارت مالی است که از مدیران و صاحبان این اماکن در موارد ذکر شده حمایت می‌نماید.

 بیمه مسئولیت مدنی پزشکان ورزشی

پزشکان ورزشی در عرصه فعالیت‌ها و مسابقه‌های ورزشی حضور گسترده و موثری دارند که امکان دارد به همین جهت مسئولیت‌هایی برای آنان به وجود بیاید، آنان می‌توانند با تحت پوشش قرار گرفتن بیمه مسئولیت حرفه‌ای در زمان بروز مسئولیت مورد حمایت قرار بگیرند.

موضوع بیمه مسئولیت مدنی حرفه‌ای پزشکان عبارت است از جبران مسئولیت مدنی بیمه‌گذار که در اثر قصور و تقصیر در انجام امور پزشکی منجر به ورود صدمه‌های جسمانی، روانی یا فوت اشخاص گردد. بدین معنا که اگر بیمه‌گذار به غیرعمد یعنی به علت خطا، اشتباه، غفلت یا قصور در انجام خدمت‌های حرفه‌ای سبب ورود صدمه‌های جسمانی، روانی یا فوت بیمار گردد و بیمه‌گذار قانوناً مسئول و ملزم به جبران آن شناخته شود، بیمه‌گر از عهده جبران آن برخواهد آمد و مسئولیت او به وسیله شرکت بیمه تامین می‌گردد. علاوه بر موارد قبلی پزشک نه تنها مسئول خسارت‌هایی است که بر اثر فعل مستقیم او وارد می‌شود بلکه مسئول خسارت‌هایی که از عمل اشخاصی که تحت نظر و مسئولیت مستقیم او قرار دارند مانند: پرستار، دستیار، تکنسین و اشخاص دیگر نیز می‌باشد. با انعقاد قرارداد بیمه مسئولیت مدنی، بیمه‌گر متعهد می‌شود خسارت وارد شده را تا میزان تعهد جبران کند، در واقع بیمه‌گر دین احتمالی پزشک (بیمه‌گذار) را در مقابل اشخاص زیان‌دیده به عهده می‌گیرد.

بیمه مسئولیت مدنی پزشکان به طور کلی به منظور تامین و حمایت جامعه پزشکی کشور ارایه گردیده و آنها را در مقابل مسئولیت‌های احتمالی تحت پوشش قرار می‌دهد که براساس قانون بیمه حق بیمه این نوع بیمه‌نامه با توجه به شغل و ضریب بروز صدمه تعیین می‌شود که در صورت عدم بروز خسارت تخفیف‌هایی برای صدور بیمه‌نامه بعدی لحاظ می‌گردد. این بیمه‌نامه نیز دارای استثنائاتی می‌باشد که از شمول تعهدهای بیمه‌گر خارج است و اکثراً موارد غیرقانونی و غیرتخصصی را تحت پوشش قرار نمی‌دهد.

 

بیمه مسئولیت مدنی تولیدکنندگان و عرضه‌کنندگان کالای ورزشی

لوازم و تجهیزات ورزشی دارای اهمیت بسیار خاصی است که حتی انجام برخی از ورزش‌ها بدون وجود آنها امکان ندارد، اگر این وسایل دارای استانداردهای لازم و ویژگی‌های خاص خود نباشند و به همین علت باعث بروز حادثه یا صدمه برای اهالی ورزش گردند سبب به وجود آمدن مسئولیت برای شرکت‌های تولید و عرضه‌کننده محصول‌های ورزشی خواهند شد. به عبارت دیگر امکان دارد آنان در قبال مشتریان یا دیگر افراد برای جرح، بیماری یا خسارت ناشی از کالایی که عرضه می‌کنند متحمل مسئولیت شوند. هر شرکتی که محصولی از هر نوع تولید، تعمیر، تمیز یا عرضه می‌کند نیازمند بیمه مسئولیت کالا است یعنی بیمه مسئولیت برای خسارت‌های مالی یا بدنی ناشی از کالای عرضه شده (یا عیوب آن کالاها)، نیاز به این‌گونه بیمه‌نامه در طول سالیان متمادی ناشی از آگاهی فزاینده جامعه از دریافت خسارت، روند دادگاه‌ها در مورد زیان‌دیده‌هایی که مدعی تحمل خسارت ناشی از عیوب کالاهای خریداری شده بوده‌اند و صدور رای به نفع آنها به رسمیت شناختن قوانین رشد یافته است.

بیمه مسئولیت تولیدکنندگان شامل کیفیت محصول و خسارت وارده ناشی از استفاده محصول که در نتیجه عدم ایمنی و وجود عیب و نقص در کالای تولید و عرضه شده به وقوع پیوسته باشد بنا به درخواست بیمه‌گذار می‌باشد او باید کلیه اطلاعات لازم در مورد کالا و محصول را در اختیار بیمه‌گر قرار دهد. خسارت‌های تحت پوشش این بیمه‌نامه شامل: فوت، نقص عضو، هزینه پزشکی و خسارت مالی است، بیمه‌گر خسارت‌های مربوط به فوت، نقص عضو، هزینه‌های پزشکی و خسارت‌های مالی تبعی ناشی از محصول و خسارت‌های مربوط به عیب و نقص کیفی محصول را می‌پردازد و این بیمه‌نامه نیز دارای استثنائاتی است که از شمول تعهدهای بیمه‌گر خارج است.

 

 سایر بیمه‌های مسئولیت مدنی ورزشی

علاوه بر بیمه‌هایی که ذکر گردید بیمه‌نامه‌های مسئولیت مدنی مرتبط دیگری نیز در امر ورزش وجود دارد که به طور مختصر به آنها اشاره می‌شود:

 

بیمه مسئولیت مدنی مربیان ورزشی

این افراد می‌توانند با استفاده از بیمه مسئولیت حرفه‌ای خود را در مقابل خسارت ناشی از خطا، غفلت و سهل‌انگاری در انجام وظایف حرفه‌ای در زمان کار بیمه نمایند. قصور در انجام وظیفه یا خطای تصادفی موضوع اصلی این بیمه می‌باشد و این موارد ممکن است توسط مربی ورزشی در طول دوره آموزشی یا فعالیت ورزشی اتفاق بیافتد.

بیمه مسئولیت مدنی ورزشکاران

این اشخاص می‌توانند با استفاده از بیمه‌نامه خاص حرفه‌ای که بیمه‌گران ارایه می‌کنند خود را در مقابل خطرهای ناشی از مسئولیت شرکت در فعالیت‌ها و مسابقه‌های ورزشی در صورتی که منجر به ایجاد خسارت یا آسیب شود مورد حمایت آنان قرار دهند، البته این بیمه‌نامه ممکن است مزایای دیگری برای ورزش‌کاران در نظر بگیرد.

 

بیمه مسئولیت مدنی مدیران مراکز آموزشی

مسئولیت افرادی که در مراکز آموزشی مشغول کار یا تحصیل هستند برعهده مدیران این مراکز می‌باشد، از این رو در صورتی که برای یکی از این افراد در زمان حضور در مراکز‌ آموزشی و یا خارج از آن با نظارت مرکز اتفاقی رخ دهد مخصوصاً که آن حادثه ناشی از فعالیت‌ها و مسابقه‌های ورزشی باشد، کلیه خسارت‌های آن برعهده مدیران مراکز آموزشی می‌باشد. بیمه مسئولیت مدیران مراکز آموزشی به منظور پوشش خسارت‌های جانی احتمالی برای افراد حاضر در مراکز آموزشی صادر می‌شود و خسارت‌های فوت، نقص عضو و هزینه‌های پزشکی را مورد پوشش قرار می‌دهد.

بیمه مسئولیت مدنی مدیران و سرپرستان اردوها

مسئولیت افرادی که در اردو هستند به عهده مدیر اردو است، از این رو در صورتی که بر اثر تقصیر مدیر اردو برای یکی از افراد حاضر در اردو حادثه‌ای رخ دهد، جبران خسارت‌های آن برعهده او می‌باشد. بیمه‌نامه مسئولیت مدیران اردو به منظور پوشش خسارت‌های جانی احتمالی افراد حاضر در اردوها صادر می‌شود و خسارت‌های فوت، نقص عضو و هزینه‌های پزشکی را تحت پوشش قرار می‌دهد.

بیمه مسئولیت مدنی مدیران و ناجیان استخر

یکی از اماکن مهم ورزشی که بیشترین خطر در آن وجود دارد استخرهای شنا است، شناگران همواره با خطرهای زیادی مواجه هستند؛ خطرهای ذکر شده قابل بیمه شدن می‌باشند. مدیران استخرها و ناجیان غریق می‌توانند مسئولیت خود را در مقابل خسارت‌های جانی و مالی استفاده‌‌کنندگان تحت پوشش بیمه قرار دهند، محاسبه حق بیمه براساس شرایط گوناگون از جمله نوع و محل استخر محاسبه و برای مدت گوناگون با توجه به توافق طرفین صادر می‌گردد.

بیمه حوادث ورزشی

انسان‌ها همواره در زندگی روزمره با حوادث گوناگونی مواجه هستند، وجود حوادث و آسیب‌های بسیار زیاد در ورزش ایجاب می‌نماید علاوه بر استفاده از انواع بیمه‌ها، از بیمه حوادث به طور خاص استفاده شود. در این قسمت ابتدا بیمه حوادث ورزشی را تعریف و سپس نهادهای متولی بیمه و خدمات درمانی ورزش کشور مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

تعریف بیمه حوادث ورزشی

بیمه حوادث ورزشی یکی از انواع بیمه اشخاص محسوب و هدف آن حمایت از اشخاص در مقابل حوادثی است که در طول مدت عمر خود از قبیل: فوت، جراحت، صدمه‌های بدنی و هزینه‌های پزشکی رخ می‌دهد و اکثراً به صورت پوشش خطرهای ناشی از حوادث تمام وقت است که به صورت گوناگون و با نام‌های مختلف صادر می‌شود. مسئولان وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک، فدراسیون‌‌ها، باشگاه‌های ورزشی و به طور کلی تمام اشخاصی که در امر فعالیت‌ها و مسابقه‌های ورزشی فعال و متصدی امر هستند باید طبق آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های مختلف نسبت به تهیه بیمه حوادث برای اعضای خود اقدام نمایند. بیشترین کسانی که در امر ورزش در معرض آسیب‌دیدگی و حادثه قرار دارند ورزشکاران هستند لذا تهیه این نوع بیمه برای آنان ضرورت دارد، البته اشخاص دیگری که در ورزش حاضر و فعال هستند از قبیل: مربیان، سرپرستان، پزشکان، تماشاگران و مسئولان اجرایی نیز می‌توانند تحت پوشش این نوع بیمه قرار بگیرند. نکته قابل ذکر این است که تسهیلات و کمک‌های مالی که از این طریق ارایه می‌شود به عنوان کمک هزینه درمان و نه غرامت کامل، پرداخت می‌گردد البته میزان این خسارت‌ها از ورزشی به ورزش دیگر متفاوت بوده و حتی به سن و سطح فنی شرکت‌کنندگان مسابقه‌ها و فعالیت‌ها بستگی دارد.

نهادهای متولی بیمه و خدمات درمانی ورزش کشور

به طور کلی در هر کشور علاوه بر شرکت‌های بیمه دولتی و خصوصی نهادهایی وجود دارد که از طرف نهادهای متولی ورزش کشور مسئول ارائه خدمات در زمینه بیمه و درمان به جامعه ورزش هستند. در کشور ما دو نهاد وجود دارد که وظیفه آنان خدمت‌رسانی به اهالی ورزش به خصوص ورزشکاران است که به بررسی اجمالی آنها می‌پردازیم:

فدراسیون پزشکی ورزشی

فدراسیون پزشکی ورزشی یکی از فدراسیون‌هایی است که زیر نظر وزارت ورزش و جوانان در زمینه ارایه خدمات پزشکی به اهالی ورزش فعالیت می‌کند و با همه فدراسیون‌ها در تعامل و دارای وظایف مشخصی می‌باشد. این فدراسیون دارای کمیته‌های مختلف آموزشی، پژوهشی، بهداشت، دوپینگ، پوشش پزشکی مسابقه‌ها، خدمات درمانی و دیگر بخش‌های مربوطه می‌باشد.

فدراسیون پزشکی ورزشی علاوه بر وظایف مشخص گردیده یک وظیفه مهم دیگر دارد که به موجب آئین‌نامه نحوه تامین و ارایه خدمات درمانی حوادث ورزشی ویژه ورزشکاران و دست‌اندرکاران جامعه ورزش، مسئول اجرای دستورالعمل آئین‌نامه مذکور است. منابع مالی از طریق دریافت حق عضویت و خدمت‌هایی که ارایه می‌گردد تامین می‌شود، کلیه افرادی که مبادرت به استفاده از امکانات ورزشی وزارت ورزش و جوانان و مکان‌های تحت نظر به هر نحو می‌نمایند باید تحت پوشش قرار گیرند و از جمله آنها مدیران، پیش‌کسوتان، ورزشکاران، داوران، مسئولان فدراسیون‌ها و ‌هیات‌های ورزشی هستند. یکی از وظایف مهم مسئولان مسابقه‌ها تنظیم برگ گزارش حوادث است زیرا زیربنای اولیه کار کمیته درمان همین گزارش است که در برخی موارد توسط مسئولان ورزشگاه‌ها، باشگاه‌ها، اماکن ورزشی، سرپرستان و مربیان تهیه و تکمیل می‌شود که مسئولان مسابقه مسئول اصلی تنظیم آن در مسابقه‌های رسمی هستند. نکته آخر این‌که حوادث ناشی از فعالیت‌های غیرمجاز و برخلاف مقررات، برخی خدمات درمانی و داروها فاقد پوشش این آئین‌نامه‌ هستند.

صندوق اعتباری حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور

اساسنامه صندوق اعتباری حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور به استناد تصویب‌نامه هیات محترم وزیران مصوب ۲۴/۱/۱۳۸۲ در ۲۹ ماده و ۱۹ تبصره تنظیم و در تاریخ ۱/۴/۱۳۸۲ به تصویب رسید. شرایط اشخاص واجد صلاحیت برای عضویت در این صندوق در اساسنامه ذکر شده و برای هر یک از آنها تعریف‌هایی ارایه گردیده است. یکی از وظایف مهم این صندوق اعطای تسهیلات بیمه‌ای اعم از بیمه خدمات درمانی، حوادث، از کارافتادگی، نقص عضو، فوت، بیمه عمر، بیمه مسئولیت و غیره به اعضا است و اشخاص واجد شرایط می‌توانند با پرداخت حق عضویت از خدمت‌ها و مزایای صندوق بهره‌مند گردند.

نتیجـه‌گیری

حقوق نقش مهم و تعیین‌کننده‌ای در زندگی انسان‌ها دارد، وجود ضرر و خسارت‌ها برای همه اشخاص باعث گردیده است تا مسئولیت مدنی به عنوان یکی از زیرمجموعه‌های مهم حقوق وظیفه تحلیل و بررسی این رویدادها را برعهده داشته باشد. این نقش در ورزش به جهت امکان وقوع حوادث، آسیب‌ها و خسارت‌های ناشی از فعالیت‌ها و مسابقه‌های ورزشی دارای اهمیت بسیار زیادی است. حقوق ورزشی به عنوان یک رشته جدید می‌تواند به طور دقیق و تخصصی به بررسی این وقایع بپردازد و به نوعی رابط میان دو علم حقوق و ورزش باشد. برای پیشگیری و جلوگیری از وقوع این آسیب‌ها و هم‌چنین برای جبران خسارت‌های ناشی از ورزش راهکارهایی وجود دارد که یکی از مهم‌ترین آنها استفاده از بیمه است، زیرا بیمه می‌تواند قبل از وقوع حادثه باعث آرامش خاطر و بعد از وقوع آن نوعی وسیله جبران خسارت تلقی گردد.

بیمه‌های زیاد و متنوعی در سراسر کشور وجود دارد ولی بیمه‌هایی که در ورزش کاربرد دارند و به نوعی با آن مرتبط هستند را می‌توان باعث تاسیس نوع جدیدی از بیمه به نام «بیمه ورزشی» تلقی نمود که از مهم‌ترین زیرمجموعه‌های آن می‌توان به بیمه‌های مسئولیت مدنی ورزشی و بیمه حوادث ورزشی اشاره نمود. کارشناسان رشته‌های حقوق و تربیت بدنی بایستی با بررسی دقیق مسئولیت‌ها و حوادث ناشی از ورزش نیازهای واقعی این حوزه را شناسایی نمایند و براساس آن راهکارهای مناسبی را ارایه دهند زیرا مسایل بسیار زیاد و پیچیده‌ای در این قلمرو وجود دارد که همه آنها باید با دقت و به طور جداگانه مورد بررسی قرار گیرند.

بیمه‌های ورزشی با توجه به گستردگی قلمرو فعالیت‌های ورزشی باید از قابلیت انعطاف‌پذیری بالایی برخوردار باشند و صرفا یک بیمه‌نامه عادی با کاربردهای معمولی و اندک نباشد بلکه بیمه‌نامه‌ای ممتاز همراه با کارآیی بالا و متفاوت باشد تا همه اشخاص فعال در ورزش حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای را یاری و تحت حمایت خود قرار دهد. شرکت‌های بیمه با استفاده از تجربه‌ها و پرونده‌هایی که در این زمینه وجود دارد می‌توانند اقدام‌های موثری را جهت ارایه انواع بیمه‌های ورزشی با قابلیت گوناگون انجام دهند. اشخاص شاغل و فعال در عرصه ورزش می‌توانند از انواع بیمه‌های ورزشی استفاده نمایند تا در مواقع بروز حادثه و ایجاد مسئولیت برای آنها، شرکت‌های بیمه به نمایندگی آنها از عهده جبران خسارت‌ها برآیند. البته بیمه‌گذاران برای استفاده از مزایای بیمه‌های ورزشی باید در چارچوب قوانین مملکتی به فعالیت بپردازند و کلیه مجوزهای قانونی را در اختیار داشته باشند. امیدواریم این بیمه‌نامه‌ها توسط شرکت‌های بیمه کشور به نحو مطلوب عرضه شود زیرا بیمه‌های ورزشی می‌تواند کمک شایانی به اهالی ورزش نماید تا آنها بتوانند با طیب خاطر بیشتری به انجام ورزش و فعالیت‌های مربوط به آن بپردازند.

سپاس از حسن زحمت نگارنده محترم.

 

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی از حقوق ورزشی آگاه می نماید

 

 

 

 

 

حقوق ورزشی، بوکس

مبنای مسئولیت مدنی ورزشکاران در حقوق ورزشی اشخاص

چکیده

حقوق علم گسترده ايست که شامل تمام ابعاد زندگي انسان ميشود و بحث مسئولیت از اصلي ترين مباحث علم حقوق بوده و تمامي ابعاد زندگي انسان از جمله حوزهی ورزش را در بر ميگیرد که اشخاص زيادی در اين عرصه فعالیت دارند. ورزش از حادثه تفکیک ناپذير است و در صورت وقوع حادثه امکان ايراد خسارات برای تمامي اشخاص موضوع حقوق ورزش وجود دارد و همین موضوع موجب طرح انواع دعاوی مسئولیت، از جمله مسئولیت مدني بر علیه عامل ورود زيان در مراجع قضايي ميگردد که مسائل و نظريههايي را در بر ميگیرد، مانند آنکه آيا قواعد مسئولیت مدني تنها ورزش حرفهای را پوشش ميدهد؟ آيا عدم مسئولیت ورزشکاران که در خطرهای ذاتي قابل استناد است خطرهای غیر متعارف را نیز در بر ميگیرد؟ دفاعیات موثر خوانده براساس قواعد مسئولیت کدام است؟ در واقع مسئولیت ميخواهد با در برگرفتن تمامي ابعاد زندگي انسان عامل ورود زيان را مشخص نمايد، حق زيان ديده را به او بازگرداند و بر اين اساس هیچ ضرری نبايد جبران نشده باقي بماند. در اين مقاله نگارندگان مسئولیت مدني ورزشکاران ناشي از حوادث ورزشي را بررسي و مشخص کرده که حوادث ورزشي در چه شرايطي برای ورزشکاران ايجاد مسئولیت ميکند و در چه مواردی آنها را از مسئولیت مبرا مينمايد و هم چنین ايرادات دفاعي خوانده در برابر زيان ديده )خواهان( بررسي شده است و در بیشتر موارد سعي شده که پروندهها و آراء ورزشي مرتبط بررسي شود.

کلید واژهها

زيان، حوادث ورزشي، مسئولیت، مسئولیت مدني، ورزشکار.

مقدمه

یکي از مهمترین هویتهاي تاریخي و فرهنگي ورزش۱، المپيک اصلي یونان است که در ۶۸۶ سال قبل از ميالد مسيح برگزار شد. بطور مثال تاریخچه ورزش بوکس به۴۰۰۰ سال قبل از ميالد مسيح بر ميگردد، قدیمي ترین بازي توپي جهان ۴۰۰۱ سال قبل از ميالد مسيح در مکزیکو برگزار شده است. هم چنين ميتوانيم شکار را به عنوان یکي از پيشگامان ورزش مدرن معرفي کنيم، حقيقت این استکه اشکال شکار امروزه نيز ادامه دارد و نشان دهنده قدمت آن است و این احتمال وجود دارد که ورزش در ابتدا از یک نوع بازي که انسان پيشين به عنوان تکامل در زندگي واقعي در آن شرکت کرده بود، توسعه یافته باشد. ورزش یکي از مهمترین و لذت بخش ترین ابعاد زندگي انسان است که موجب سالمتي و طول عمر ميشود و به همين علت است که مباشرت در ورزش در حال گسترش ميباشد. بر این اساس دادخواهي صدمات ورزشي افزایش یافته است و از دیگر دالیل این افزایش ميتوان به این موضوع که ورزش یک تجارت بزرگ است اشاره کرد. یک استعداد در ورزش ميتواند براي آن ورزشکار شهرت و شانس به همراه بياورد، اما همين استعداد ميتواند با فعل عمدي یا با بي احتياطي ورزشکار دیگر نابود شود۳، که در اینباره بحث غرامت صدمات در دادگاههاي حقوقي مطرح مي شود.  بر این اساس، اشخاص موضوع حقوق ورزش باید بدانندکه مسئوليت در هر عرصه و شرایطي ایجاد ميگردد و این اشخاص باید وظایف خود را بدرستي انجام داده و مقررات مربوطه را رعایت نمایند. اشخاص اخير نباید در این فکر باشند که ورزش یک تفریح است و از آن هيچ جرم و شبه جرمي ایجاد نمي گردد، آنها باید بدانند که  ورزش با حادثه توام است و در صورت جمع بودن ارکان مسئوليت و ورود ضرر آنها مسئول جبران خسارت وارده خواهند بود.

 

مسئولیت مدنی

شبه جرم قسمتي از حقوق است که براي وارد شدن صدماتي است که بر اثر قرارداد یا جنایت اتفاق نميافتد بلکه کمک ميکند به افراد براي جبران خسارتيکه به مال یا جانشان وارد شده است. در این نظام وقتي شخص کار را با بي دقتي انجام بدهد و نتيجه آن ضرر به دیگري باشد براساس قانون شخص قصور کننده مسئول هر صدمهاي است که وارد نموده است. حقوق رم دربردارنده مقرراتي براي شبه جرم به عنوان جرم بود که بعدها حوزههاي قضایي قانون مدني در قاره اروپا را تحت تاثير قرارداد. هر چند کلمات مختلف براي مفاهيم مشابه پيش از این زمان استفاده شد و عناصر تشکيل دهنده مسئوليت در حقوقکامن ال عبارتند از: ۱. وجود تعهد به مراقبت نقض تعهد . ۳ ضرر خواهان رابطه سببيت البته الزم به ذکر است که در کامن ال تعاریف متعددي براي مسئوليت مدني آورده شده است که از جمله آن عبارت است از اینکه مسئوليت شبه جرم یا مسئوليت مدني ناشي از نقض یک وظيفه یا تعهدي است که بوسيله قانون ایجاد گردیده است. این تکليف شامل همه اشخاص ميشود و نقض آن منجر به طرح دعواي مطالبه خسارت از قبل تعيين نشده است، در شرایطي که حادثه زیانباري رخ داده عامل زیان در مقابل متضرر مسئوليت مدني دارد ولي خواهان خود متضرر ميباشد آیا این دليل که او در ورود ضرر به خود مقصر بوده است مانع از احقاق حق او ميشود.

 

مسئولیت ورزشکاران در برابر اشخاص موضوع حقوق ورزش:

براي شناسایي مسئول حوادث ورزشي ابتدا باید مسئوليتهاي اشخاص در حيطه ورزش را مشخص نمود که از این مسئوليتها تحت عنوان وظيفه یاد ميشود وظيفه عبارت است از مسئوليت افراد براي انجام امري خاص و اینکه نقض وظيفه باعث ایجاد مسئوليت و تقصير ميشود. براي احراز مسئوليت و تقصير در ورزش ابتدا باید بررسي شودکه وظيفه مراقبتي در این باره وجود دارد یا خير؟ وظيفه مذکور نقض شده باشد و سوم اینکه خسارت بصورت واقعي وارد شده باشد زیرا خسارت جزئي موجب ایجاد مسئوليت نميشود. در آخر بين نقض وظيفه و بروز حادثه یا آسيب دیدگي باید رابطه سببيت موجود باشد و نقض وظيفه باید علت اصلي ورود خسارت باشد. )جامپيون جونيور، مسئوليتهاي ورزشي به رابطه ورزشکاران در مقابل یکدیگر و خساراتي که هنگام مبارزه و مسابقه به بار ميآورند محدود نميشود. بخش عمده دیگر آن ناشي از رابطه ورزشکاران با مربيان و سازمانهاي ورزشي است به قراردادهاي صریح و ضمنيکه در این زمينه بسته شده است ارتباط دارد و در اینجا بيشتر مسئوليتها قراردادي است و چون بسياري از عهدشکنيها در قوانين نيز ضمان آور است و به تکاليف عمومي مردم در برابر یکدیگر مربوط ميشود، زمينه مناسبي براي طرح امکان جمع مسئوليتهاي قراردادي و قهري و اختيار زیان دیده در انتخاب مبناي دعواي خسارت به وجود ميآورد. ورزشکاران در روابط بين خود نيز باید از یکدیگر مراقبت نمایند و تا حد امکان از وسایل مجاز همان ورزش خاص استفاده نمایند و در مقررات هر ورزش، ماهيت و مشخصات وسایل مورد استفاده بدرستي مشخص شده است. بعضي از مواقع اتفاق افتادهکه حرکت ورزشي انجام شده بر طبق مقررات بوده ولي وسيله مورد استفاده مجاز نبوده که در این صورت شخص استفادهکننده مسئول خواهد بود. و این موضوع بيشتر در ورزشهاي خشن نمود پيدا ميکند زیرا همين ورزشهاي خشن از جمله بوکس است که مسئوليتها و دعاوي زیادي را بوجود ميآورد، درست است که این ورزش امروزه بسياري از جلوههاي خود را در اثر تلفيق با هنرهاي رزمي از دست داده ولي هم چنان در عين هنري بودن بيرحم نيز است. زمانيکه دو مبارز درگير ضربه زدن به یکدیگر هستند ورزش ميتواند به شرارت تبدیل شود بخصوص وقتي که مبارزان از وسایل اضافي در مبارزه شان استفاده ميکنند و به حریف بيامان ضربه ميزنند و این ماهيت ورزش است. زمانيکه هر دو مبارز در شرایط خوبي به سر ميبرند مشتهاي محکمي را بسوي یکدیگر پرتاب ميکنند، در اینجا درست است که جراحات جدي و شدیدي رخ ميدهد اما در عوض مبارزه در عين خشن بودن عادالنه است، اما مبارزه در چنين ورزشهایي زماني چهره مرگ و بياخالقي و ناعادالنه بودن را به خود ميگيرد که یکي از مبارزین سعي ميکند که خارج از قواعد بازي از وسيلهاي اضافه و غير مجاز استفاده نماید و با تقلب برد را از آن خود کند و نتيجهاي که حاصل ميشود این است که حریف بشدت صدمه مي بيند و دوران ورزش حرفهاي اش پایان می یابد  براساس بند ۴ ماده ۷ قانون فوتبال: ” تمامي انواع جواهرات ) گردن بند، انگشتر، مچ بند، گوشواره، بندهاي چرمي و الستيکي و غيره( بشدت ممنوع بوده و باید از بدن ورزشکار خارج شوند. استفاده از نوار چسب نيز براي پوشاندن انواع جواهرات قابل قبول نمي باشد.” دادگاهها نيز این گونه بيان نموده اند که رقابتکنندگان ممکن است وظيفه مراقبت از یکدیگر را داشته باشند. قوانين یک ورزش ممکن است این وظيفه را در ارتباط با سالمت افراد تعيين کنند. )شعباني مقدم و دیگران، به عنوان نمونه در پرونده فریزر عليه جانسون تایيد شد که شرکت کنندگان متعهد به مراقبت از یکدیگر هستند. این قضيه مربوط به تصادم بين دو سوارکار بود که قاضي متوجه شد که جانسون با حالت خطرناکي با اسب از کنار حریف عبور کرده و باعث افتادن و جراحت فریزر شده که این رفتار برخالف مقررات مسابقه بوده است و جانسون مراقبت معقول از دیگر سوارکار را به عمل نياورده است، درحالي که این خطر قابل پيش بيني بوده است و دادگاه به همين دليل جانسون را به پرداخت غرامت محکوم کرد. منظور از ورزشکاران کليه کساني هستند که در فعاليتهاي ورزشي جمعي یا بازیها مشارکت ميکنند اعم از اینکه جزء دسته مرتکب باشند و یا در دسته مقابل قرار داشته باشند و یا منفردا رقابت نمایند مانند بازیکنان ورزش بسکتبال، دو ميداني و کاراته.  ورزشکار در مفهوم خاص کسي است که از توانایي هاي بدني و مهارتهاي ورزشي سطح بالیني برخوردار است اما در بند ث ماده ۱۵۸ ق.م.ا قانونگذار از به کاربردن کلمه ورزشکار امتناع نموده و ورزشکار را در مفهوم عام آن در نظر دارد و منظور قانونگذار از ورزشکار به مفهوم عام کسي است که به انجام ورزش مشغول است اعم از اینکه حرفه اي یا غيرحرفهاي است. رابطه ورزشکاران در مقابل یکدیگر بر مبناي قبول خطر از سوي آنها و اقدام و رضاي زیاندیده و شرکت او در فعل زیانبار است. زیرا ضرب و جرح عمدي در حالت عادي جرم نابخشودني است. ورزشکاران در رابطه ميان خود پاي بند قرارداد ضمني هستند و جز در مورد خطاي شدید طرف خود، همه خطرهاي متعارف ورزشي را پذیرفته اند و از دعواي جبران خسارت در این زمينه صرف نظرکردهاند. درست است که ورزشکاران رضایت به مشارکت در فعاليت ورزشي داده اند اما رضایت به کشته شدن یا سایر صدمات شدید خارج از این اذن است. در رویه قضایي فرانسه نقل تقصير نمي شمرند و وضع اضطراري و هيجان ناشي از رفتار را در نظر ميگيرند. ولي این نظریه وجود دارد که اگر بازیکني در محلي خارج از زمين بازي به تمرین یا مسابقه بپردازد و به دیگران صدمه بزند، مسئوليت مدني دارد، اما در مقابل نظریه اي مطرح شد که ورزشکار حرفه اي یا آماتور در صورتيکه در خارج از محل اختصاصي آن ورزش، به تمرین یا مسابقه بپردازد و غفلت و عمدي در ایراد صدمه به دیگران نداشته باشد، براساس نظریه هاي ذکر شده مسئوليت مدني ندارند و از این حيث فرقي بين آماتور و حرفهاي بودن ورزشکاران و همچنين زمين ورزشي و غير ورزشي وجود ندارد.۱ نگاهي به حقوق آمریکا نشان ميدهد که تماشاگران اغلب در معرض صدمه هاي ناشي از توپ ها، برخوردهاي بدني، جایگاههاي متزلزل و … هستند. اما حقوق آمریکا اینگونه استدالل ميکند که خسارت هایي که به تماشاگران وارد ميشود در صورتيکه ناشي از خطرهاي عادي و قابل پيش بيني آن ورزش خاص باشد، جبران نخواهدشد زیرا تماشاگران با شرکت در مسابقه این خطرهاي عادي را ميپذیرند. در صورتيکه خسارت وارده به تماشاگر در نتيجه ضرر و زیانهاي عمدي، صدمات غيرقابل پيش بيني و یا خطاي ورزشکاران باشد، قابل جبران خواهد بود.)ویشته اما هميشه اینگونه نيست که صدماتي که از ورزشکاران به تماشاگران وارد ميشود غيرعمد و در نتيجه خطا باشد، بلکه مواردي را ميتوان یافت که ورزشکار با انجام کاري که کامال خارج از آن ورزش است به تماشاگر صدمه زده و مرتکب شبه جرم و محکوم به پرداخت غرامت شده است. مثال در مسابقات تنيس یو اس اوپن ۸۳۹۱ ستاره سابق تنيس جان مک انرو در صحنهاي که بوسيله دوربينهاي تلویزیوني شکار شد، به صورت تماشاگر ردیف اولي که از رقيب او حمایت ميکرد خاک پرت کرد ۲شعباني مقدم و دیگران البته دراین بين نيز ميتوان مسئوليت برابري براي ورزشکاران و تماشاگران در ایجاد ضرر محاسبه کرد. بعضي مواقع نيز ورزشکاران و تماشاگران در ایجاد ضرر و زیان و مسئوليت نسبت به یکدیگر مشارکت دارند که در نتيجه هر دوگروه به نسبت ایجاد مشارکت مسئول شناخته شده و با مجازات مواجه ميشوند. در نوامبر سال ۲۰۰۴ نزاع بزرگي بين بازیکنان و تماشاگران ليگ حرفه اي بسکتبال در آمریکا رخ داد که در این نزاع بازیکنان دو تيم بشدت با یکدیگر درگير شدند و این درگيري با پرتاب شيشه نوشيدني بسمت رون آرتيست۳ بازیکن تيم پسرس به سکوها کشيده شد و به یک زد خورد کامل بين بازیکنان و تماشاگران تبدیل شد که در نتيجه نه بازیکن به یک سال محروميت از حضور در بازيها و انجام خدمات اجتماعي محکوم شدند، پنج تن از تماشاگران نيز با محکوميت جزایي محروميت از بازيهاي خانگي تيم پيستونز براي هميشه محکوم شدند. هم چنين این درگيري موجب باال بردن امنيت در جریان بازيهاي بسکتبال ليگ آمریکا شد و خرید الکل در جریان بازيها نيز محدود شد.

 

ایرادات قابل استناد عامل ورود زیان

از ابتدا اشخاص، ورزش را وسيله اي براي حفظ سالمتي و نشان دادن صالبت و قدرت خود ميدانستند و حتي در صورت آسيب نيز به آن ميباليدن و آن را جزء الینفک آن ورزش ميدانستند اما با گذشت زمان و ورود خطرها و آسيبهاي زیاد و نامتعارف حتي نقص عضو و مرگ موجب طرح انواع دعاوي مسئوليت در دادگاهها ميشد که غالبا اجراي قواعد عمومي مسئوليت مدني در این موارد ممکن نبود زیرا مثال در ورزشهایي چون بوکس و کاراته وارد کردن ضربه از قوانين بازي است و به همين علت نميتوان واردکردن این ضربات را جرم و موجب ضمان دانست از یک سو وارد کردن این ضربات در غالب ورزشهاي خشن جزء قواعد بازي این نوع ورزشها است و از سوي دیگر هر دو ورزشکار به ورود این ضربات آگاهند و بصورت ضمني به آن رضایت دادهاند و این گونه استنباط ميشود که این اشخاص با شرکت در چنين ورزشهایي خطرهاي متعارف را جز خطرهاي شدید پذیرفتهاند. در قوانين تمام فدراسيونهاي بينالمللي ورزشي خطاي ورزشي مشخص شده استکه در واقع تخلف از قوانين و مقررات همان ورزش خاص است که موجب ضمان ميشود و بازیکنيکه قواعد بازي را رعایت کرده اما موجب خطا شده و به دیگري زیان وارد آورده با استناد به قبول خطر و رضاي زیاندیده و شرکت او در فعل زیانبار بري ميشود و در تعریف کلي خطا آمده است که انجام کاري که یک شخص عادي و محتاط در شرایط مشابه بدان مبادرت نمي ورزد.

 

نتیجه گیری

براساس ماده ۱ قانون مسئوليت مدني، مسئوليت مدني اصوال ناشي از تقصير و بيمباالتي است اما این بدان معنا نيست که حقوق ایران مسئوليت بدون تقصير را نپذیرفته است. ماده ۱ ق.م.م مبناي طرح انواع دعاوي مسئوليت اعم از مسئوليت مدني، معنوي و اخالقي است. مسئوليت معنوي از بعد مادي موجب دین براي شخص مقصر است و زیاندیده ميتواند از دادگاه بخواهد که بر همين مبنا وضعيت خود را به حالت قبل از ایجاد خسارت برگرداند. این گونه خسارات چون جنبه مادي دارد معموال با پرداخت مبلغي پول جبران ميشود. البته این استداللکه مسئوليت بر مبناي تقصير ایجاد ميشود، را حقوق ورزشي ایران پذیرفته است. با دقت نظر در حقوق اسالمي و روم و کامن ال به نظر ميرسد که در هيچ کدام، تقصير بعنوان یکي از ارکان مسئوليت جایگاهي نداشته است. مسئوليتي که از یک حادثه ورزشي ایجاد ميشود را فقط نمي توان منحصر به بخش ورزش حرفه اي دانست، بلکه مسئوليت بر ورزش غيرحرفه اي نيز تعلق ميگيرد تنها ممکن است ورزشکاران در آگاهيهاي نسبت به آن ورزش و استفاده از امکانات با هم متفاوت باشند. ورزشکاران در صحنه ورزش در صورتي که بصورت عمدي و یا در اثر بي احتياطي موجب صدمه شوند و یا از قواعد بازي خارج شوند مسئوليت خواهند داشت، ورزشکاران تنها در صورتي که مرتکب خطاهاي ذاتي آن ورزش منحصر به فرد شوند مسئول نخواهند بود و دفاع عامل ورود زیان در این مورد با موفقيت همراه است. در صورتي که خطر غير متعارفي از ورزش حادث شود معموال نظریه پذیرش خطر مورد استناد قرار ميگيرد که البته به جهت نامتعارف بودن خطر و عدم قبول ضمني آن از سوي ورزشکار آسيب دیده چنين دفاعي از سوي عامل ورود زیان در محکمه رد ميشود. در مواردي نيز حادثه اي در ورزش ایجاد ميشودکه خود زیاندیده نيز تقصير نموده و در آسيب ایجاد شده نسبت به خود شرکت داشته است که ميتواند دفاعي موثر براي عامل ورود زیان باشد. در صورتي که به جهت صدمات پيش آمده در صحنه ورزشي، دعواي مسئوليت از جانب زیاندیده اقامه شود، عامل ورود زیان ميتواند به نظریههاي هشدار وجود خطر، پذیرش خطر و تقصير زیاندیده به عنوان دفاع موثر استناد نماید، البته این نوع دفاعيات از جانب عامل ورود زیان در همه موارد منجر به برائت وي از سوي محکمه نميشود.(برگرفته از قلم دکتر احمد یوسفی)

موسسه حقوقی امیدنوید اولین مرجع رسیدگی به مسائل ورزشی در ایران

با مشاوره به ورزشکاران، مربیان و باشگاه ها از حقوق آنان دفاع می نماید

و شما را با اساتید برجسته و تخصصی از حقوق ورزشی آگاه می نماید