به هیچ وجه پسندیده نیست که فقط برای رضایت و خشنودی والدین، دوستان، همکاران و یا مربیان خود در یک ورزش فعالیت داشته باشیم و وقت گران بهای خود را برای آن صرف کنیم چرا که اگر با شور و شوق واقعی بازی کنیم، احساس مسئولیت، تعهد و انرژی بیشتری برای ماندن در رشته ورزشی خود خواهیم داشت.

اگر بخواهیم در یک رشته ورزشی فعالیت کنیم در ابتدا باید یاد بگیریم که اهداف خود را چگونه تنظیم کنیم و این مسئله عامل پیشرفت ما خواهد بود. خانواده و مربیان می‌توانند در این امر به ما کمک کنند اما فراموش نکنیم که اهداف ما به خودمان تعلق دارند و نباید دیگران برای ما هدف تعیین کنند و زمانی می توانیم شانس بیشتری برای رسیدن به اهداف خود داشته باشیم که خودمان آن‌ها را تعیین کنیم.

تحقیقات حوزه روانشناسی ورزشی نشان می‌دهند که پاداش بیرونی (مثل پول) به انگیزه واقعی افراد کمک نمی‌کند؛ برای مثال اگر کودکان تنها برای به دست آوردن پاداش بیرونی از قبیل پول، مدال، جایزه و… بازی کنند، زمانی که پاداشی در کار نباشد، انگیزه‌ای هم در کار نخواهد بود.

شاید برای بودن در کنار دوست، همکار خود یا برای رقابت و کسب تأیید اجتماعی وارد ورزش شده باشیم اما برای اینکه همیشه با انگیزه باشیم باید چیزی که ما را به سمت این ورزش هدایت می‌کند و به ما انرژی می‌دهد را پیدا کنیم و روی آن متمرکز شویم.

یکی از عواملی که به ما در کسب انگیزش بیشتر کمک می کند، تعیین و تنظیم اهداف است؛ گام اول این است که یک قرارداد و یا تعهدنامه تنظیم کنیم، تعهدنامه در واقع بیانیه‌ای نوشتاری است که به موجب آن ما ملزم به پیگیری مواد آن خواهیم بود. به طور مثال در تعهدنامه خود نوشته ایم «من می‌خواهم ضربه های بک هند خود را تقویت کنم، پس برای رسیدن به آن باید حداقل ۲ ساعت در هفته تمرین کنم».

این جملات می توانند به شناسایی و تشخیص اهداف ما کمک و برای نظارت بیشتر در روند پیشرفت خود از والدین و یا مربی خود بخواهیم تا تعهدنامه ما را امضا کنند. این تعهدنامه را در جایی (مثل آشپزخانه و یا اتاق خوابمان) قرار دهیم تا هر روز آن را ببینیم و اهداف خود را مرور کنیم. هدف گزینی در همه حوزه‌های زندگی ضروری است و در حوزه ورزش نیز به عنوان یک ورزشکار باید تکلیف خودمان را مشخص کنیم که از ورزش چه می خواهیم؟

نکات مهم در هدف‌گزینی

هدف گزینی یعنی خرد کردن و پلکانی کردن اهداف بزرگتر، پس اهدافی که انتخاب می کنیم باید معقول، دست یافتنی، جزئی و دقیق باشند و ما را به سمت هدف اصلی مان سوق دهند. در عین حال نباید ارزیابی اهداف را فراموش نکنیم و در زمان‌های به خصوص مثلا دو هفته یک بار یا هر ماه یک بار ارزیابی کنیم که آیا به هدف خود رسیده ایم یا نه؟

گاهی اوقات لازم است که هدف خود را اصلاح کنیم؛ برای مثال اگر دیدیم که توان ما بیشتر است و ظرفیت بیشتری داریم، هدف را سخت‌تر می‌کنیم و وقتی به هدف خود رسیدیم، اهداف بزرگتر را جایگزینش می کنیم. همچنین نباید فراموش کنیم که خود ما مسئول رسیدن به اهداف هستیم و باید به اهداف خود متعهد و وفادار بمانیم. به قلم افسانه صنعت‌کاران، محمدصادق رفعت و نیلوفر آسیاچی