به نقل از مدیکال‌نت، در پژوهشی محققان تاثیر شیوه‌های رفت‌وآمد فعال و غیرفعال را بر نتایج بیماری‌های قلبی عروقی بر اساس سطوح نشانگر زیستی مربوطه برآورد کردند. علاوه بر داده‌های نشانگر زیستی به‌دست‌آمده از ۲۰۸ هزار و ۸۹۳ شرکت‌کننده در نظرسنجی پایه بانک زیستی بریتانیا، محققان همچنین بررسی کردند که چگونه شدت و نوع رفت‌وآمد سطوح نشانگر زیستی بیماری‌های قلبی عروقی را تغییر می‌دهد.

هشت نشانگر زیستی مورد تجزیه و تحلیل در این تحقیق شامل کلسترول تام، تری‌گلیسیرید، لیپوپروتئین با چگالی کم، لیپوپروتئین با چگالی بالا، آپولیپوپروتئین A و B، پروتئین واکنشی C و لیپوپروتئین A بود. برای هر نشانگر زیستی، محققان تعیین کردند که آیا مقدار مربوطه منعکس‌کننده افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی است یا خیر.

در نظرسنجی مقطعی بانک زیستی بریتانیا، محققان شرکت‌کنندگان ۴۰ تا ۶۹ ساله را بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ از ۲۲ مرکز در انگلستان، اسکاتلند و ولز انتخاب کردند. همه شرکت‌کنندگان از روش‌های مختلف حمل‌ونقل برای رفت و آمد به محل کار حداقل یک بار در هفته استفاده کردند.

اطلاعات اجتماعی و جمعیت شناختی و مرتبط با سلامت هر شرکت‌کننده از جمله پارامترهای بیولوژیکی مانند چربی بدن و قدرت گرفتن و شاخص‌های سبک زندگی مانند رژیم غذایی و سطح فعالیت بدنی نیز ارائه شد.

یافته‌های پژوهش

از مجموع ۲۰۸ هزار و ۸۹۳ پاسخ‌دهنده به نظرسنجی، ۱۶۵ هزار و ۵۴۰ نفر از خودرو به‌ عنوان وسیله حمل‌ونقل استفاده می‌کردند؛ در حالی که تنها ۵۸۸۳ پاسخ‌دهنده به‌ طور منظم با دوچرخه به محل کار خود می‌رفتند. حدود ۳۸ درصد از استفاده‌کنندگان از دوچرخه نیز در اوقات فراغت خود به دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی می‌پرداختند که به‌ طور قابل توجهی بیشتر از هشت درصد استفاده‌کنندگان از خودرو بود که اغلب در این فعالیت‌ها شرکت می‌کردند.

شرکت‌کنندگان در مطالعه که اغلب پیاده به محل کار می‌رفتند در مقایسه با کسانی که با خودرو به محل کار می‌رفتند با خطر قابل‌ توجه پایین‌تر لیپوپروتئین با چگالی بالا و آپولیپوپروتئین A مرتبط بودند. در مقایسه دوچرخه‌سواری تا محل کار با خطر کمتر تری‌گلیسیرید بالا، آپولیپوپروتئین A کم، آپولیپوپروتئین B بالا یا پایین و سطوح بالای پروتئین واکنشی C همراه بود.

هنگامی که محققان زمان رفت‌وآمد را برای افراد غیرفعال به میزان ۱۰ مایل در هفته افزایش دادند، خطر نسبی بالای کلسترول تام، لیپوپروتئین با چگالی کم و سطوح تری‌گلیسیرید و همچنین خطر سطح آپولیپوپروتئین A پایین و آپولیپوپروتئین B بالا یا پایین افزایش یافت.

در مقایسه هر مایل اضافی که به رفت‌وآمد افرادی که اغلب پیاده به محل کار می‌رفتند، اضافه می‌شد، خطر ابتلا به تری‌گلیسیرید بالا را کاهش می‌داد. هر مایل اضافی سطوح نشانگر زیستی پیش‌بینی شده را برای کسانی که  از دوچرخه‌ یا از وسایل حمل‌ونقل عمومی استفاده می‌کردند، تغییر نداد.

حدود ۱۶ درصد از استفاده‌کنندگان از دوچرخه در مقایسه با ۱۰ درصد از استفاده‌کنندگان از خودرو، هرگز گوشت فرآوری شده نخوردند که این موضوع نشان می‌دهد حتی عادات غذایی این افراد نیز به‌ طور قابل توجهی متفاوت است. علاوه بر این دوچرخه‌سواران هر هفته به‌ طور متوسط ۳۴ مایل را طی کردند و با توجه به شدت دوچرخه‌سواری در آن روز تا ۲۰۰۰ کیلوکالری بیشتری سوزاندند.

یکی دیگر از عوامل شخصی که نتایج را تحت تاثیر قرار داد، نسبت دور کمر به باسن فرد بود. در واقع کسانی که نسبت دور کمر به باسن بالاتری داشتند، همچنین کسانی که داروی بیماری‌های قلبی‌عروقی برای آنان تجویز می‌شد، کمتر به محل کار خود با دوچرخه یا پیاده می‌رفتند.

نتیجه‌گیری

یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری تا محل کار با فواید قابل توجهی برای سلامت قلب و عروق همراه است. ارتباط این مزایای سلامتی با سطوح مشخصی از نشانگرهای زیستی، نشان‌دهنده مکانیسمی است که به‌ وسیله آن فعالیت بدنی باعث کاهش بروز بیماری‌های قلبی‌عروقی و مرگ‌ومیر می‌شود.

سطوح نشانگر زیستی بیماری‌های قلبی‌عروقی بین افرادی که از وسایل حمل‌ونقل عمومی از جمله اتوبوس، مترو و قطار استفاده می‌کردند، تفاوت معنی‌داری نداشت. علاوه بر نحوه رفت‌وآمد و مسافت، عوامل دیگری مانند کیفیت حمل‌ونقل عمومی، ترتیبات زمان کار، آب و هوا و حتی امکانات مراقبت از کودکان نیز می‌تواند در اثرات بهداشتی مرتبط با شیوه‌های مختلف رفت‌وآمد دخیل باشند؛ بنابراین برای درک بهتر اینکه چگونه رفت‌وآمد با وسایل نقلیه عمومی و سایر عوامل ممکن است بر سلامت جسمانی تأثیر بگذارد، به تحقیقات بیشتری نیاز داریم. یافته‌های این تحقیق در مجله Preventive Medicine منتشر شده است.

در گذشته فرض بر این بود که رابطه جنسیت ممکن است شرایط متفاوتی را با توجه به تفاوت‌های هورمونی ایجاد کند، این در حالی است که سطح هورمون‌های جنسی در مردان نسبتا ثابت است و در زنان طی چرخه قاعدگی، متفاوت بوده و تغییراتی را ایجاد می‌کند. همچنین با توجه به پیچیدگی بالقوه مرتبط با نوسانات هورمونی در زنان، سوءگیری نسبت به مردان و حذف زنان در تحقیقات علوم ورزشی مدنظر قرار می‌گرفت.

بنابراین، اگرچه میزان تأثیر عوامل خاص جنسی بر سازگاری عضلانی ناشی از تمرینات مقاومتی، هنوز نامشخص است اما محققان و پزشکان اغلب تصور می‌کنند که نتایج مداخلات در مردان و زنان یکسان بوده و قابل اجرا برای زنان است. در حالی که اثرات آنابولیک هورمون‌های آندروژنیک (عمدتا تستوسترون) به خوبی مستند شده است. تأثیر هورمون‌های تخمدان (عمدتا استرادیول و پروژسترون) در تنظیم توده عضلانی، کمتر واضح است، هر چند بیشتر تحقیقات برای روشن کردن مکانیسم‌های اساسی مورد نیاز است و سیگنال‌دهی استروژن ممکن است بر برخی مسیرها و فرآیندها تأثیر بگذارد که سازگاری عضلانی در جریان تمرینات مقاومتی از جمله پروتئین را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

در تحقیقات مختلف، عملکرد میوزین و فعالیت سلول‌های ماهواره‌ای در خصوص اثرات کمبود استروژن در درجه اول مورد مطالعه قرار گرفته است و مکانیسم‌هایی که توسط پروژسترون می تواند توده عضلانی را تا حد زیادی تنظیم کند، ناشناخته است. این حالت در زنانی که قبل و بعد از یائسگی هستند قابل تصور است و می‌تواند تاثیر استروژن را بر سازگاری عضلانی مشخص کند.

با این وجود باید دانست، انتقال یائسگی در زنان ناگهانی نیست و این نوسانات و تغییرپذیری، مدتی قبل از شروع یائسگی، آغاز می‌شود. سطح استرادیول و پروژسترون در طول این مدت، شروع به کاهش می‌کند. زنان یائسه مستعد از دست دادن توده و قدرت عضلانی اسکلتی به دلیل کمبود استروژن و کاهش گیرنده استروژنی هستند و به نظر می‌رسد سیگنال‌دهی تعداد سلول های ماهواره‌ای در عضلات کاهش می‌یابد که به طور بالقوه از دست دادن توده عضلانی را تسریع می‌کند.

در تحقیقی به کاهش قدرت در زنانی که تخمدان‌های آن‌ها برداشته شده بود یا اووفورکتومی شده بودند، بیانگر این مسائل بود اما مدل‌ها منعکس‌کننده کاهش تدریجی و غیرخطی هورمونی که با یائسگی همراه است، نمی‌شود. علاوه بر این با توجه به تعامل بین هورمون‌های تخمدان، مشخص نیست که چگونه پروژسترون به کاهش توده عضلانی مرتبط با افزایش سن کمک می‌کند در حالی که سطوح هورمونی پس از یائسگی به طور پیوسته کاهش می‌یابد. فیزیولوژی زنان در دوران پیش از یائسگی منحصر به فرد است از آن بابت که سطح هورمون در هر چرخه قاعدگی تحت نوسانات قرار دارد.

سطح استروژن در اواخر فولیکولی به اوج خود می‌رسد. مرحله قبل از تخمک‌گذاری در حالی که سطح پروژسترون پس از تخمک‌گذاری در مرحله میانی لوتئال در بالاترین حد ممکن است. در دوران یائسگی، کاهش و حذف طولانی مدت هورمون‌ها بر عملکرد عضلانی تاثیرات را محتمل می‌کند اما آیا نوسانات هورمونی در طول چرخه قاعدگی که کوتاه مدت بوده و طی چند روز رخ می دهد به قدری عمیق است که نوسانات حاد، عملکرد و سازگاری طولانی مدت عضلانی را با تمرینات مقاومتی تحت تاثیر قرار دهند؟

بر اساس این مطلب که از سوی بیتا بردبار آذری، متخصص فیزیولوژی ورزشی تهیه شده و در اختیار ایسنا قرار گرفته، ‌آمده است: چندین متاآنالیز و مرورهای سیستماتیک، تأثیر فاز سیکل قاعدگی را بر عملکرد ورزش و سازگاری مزمن با تمرینات مقاومتی ارزیابی کرده‌اند در حالی که برخی از نویسندگان گزارش می‌دهند که عملکرد ورزش مقاومتی هنگامی که استروژن بالاتر است (یعنی فاز فولیکولی) افزایش می‌یابد. دیگران نتیجه می‌گیرند که هیچ تفاوتی بین انواع مختلف تغییرات هورمونی و تغییرات مقاومتی وجود ندارد اما در بررسی‌های اخیر، شکاف‌های دانش مربوط به این موضوع که چگونه فاز چرخه قاعدگی، ممکن است بر عملکرد ورزش و افزایش اندازه و قدرت عضلات تاثیر بگذارد، برداشته شده است.

تمرین مبتنی بر فاز چرخه قاعدگی یک تمرین موثر است؟

نویسندگان نشان دادند که مرحله چرخه قاعدگی، بی اهمیت است و تغییرات هورمونی بر حداکثر نیروی انقباض ارادی، پیک ایزوکنتیک و قدرت انفجاری تاثیری ندارد. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که مرحله چرخه قاعدگی بر نتایج مرتبط با قدرت تأثیر نمی‌گذارد. این پارادایم یک تعمیم کاملا نادرست است که فرض شود تغییرات قدرت در فازهای قاعدگی اتفاق می‌افتد و تجویز تمرین بر اساس این فرض، خودسرانه است.

آیا فاز چرخه قاعدگی تاثیری برعملکرد قدرت حاد دارد؟

مطالعات هیچ تفاوتی در عملکرد قدرت پیدا نکردند و تناقضات در روش های ارزیابی فازهاست. روش‌های تشخیص فاز برای تفسیر نتایج مطالعه حیاتی هستند که بعضا به جنبه‌های تشخیصی فازفولیکولار در افراد مورد تحقیق توجه نشده و نتایج متناقضی را ایجاد کرده است. این گفته ها که فاز چرخه ممکن است بر پاسخ های تمرین مقاومتی تأثیر بگذارد، توصیه ها بر این پایه قرار می گرفت که افراد در این دوران بارهای تمرینی کمتر یا ریکاوری طولانی‌تر را در نظر بگیرند.

پشتیبانی از مقاومت، مبتنی بر فاز چرخه قاعدگی

توصیه‌های آموزشی از شواهد اولیه به این نتیجه رسیدند که زنان می‌توانند تمرین در مرحله فولیکولی یا نیمه اول چرخه قاعدگی را نیز در مقایسه با تمرین مبتنی بر فاز لوتئال به طور موثرتر قدرت و اندازه عضلانی در این دوران را بدست آورند. نتایج برخی مقالات مبتنی بر اجرای فعالیت و تمرین منظم را در فاز فولیکولی، برتر می‌دانند که نتیجه آن شگفت‌انگیزی است. ادبیات فیزیولوژی با وجود عمق درون فردی، تنوع در میزان پاسخ هیپرتروفیک به تمرینات مقاومتی هم در زنان و هم مردان، وجود دارد. علاوه بر این ما به جزئیات اشاره می‌کنیم؛ مقایسه مردان و زنان در تمایل آن‌ها به هیپرتروفی ناشی از تمرینات مقاومتی، نشان دهنده افزایش نسبی، معادل اندازه و در بیشتر موارد، مقاومت در عضله است. همچنین در غیاب شواهد صحیح نوسانات هورمونی دوره‌ای، عدم توجه به تاثیرات تمرینات مقاوتی در زنان، همانند مردان صحیح نیست و زنان همانند مردان از مزایای تمرینات مقاومتی نیز سود می‌برند. مطلب فوق بازنشر می باشد.

 چندی پیش تعدادی از خانواده‌های بازیکنان یک باشگاه فوتبال در مشهد با تجمع مقابل ساختمان هیات فوتبال خراسان رضوی به‌ دنبال پیگیری مسئله ای عجیب بودند؛ تجمعی که به همین جا ختم نشد و خانواده‌ها پس از شکایت در حراست اداره کل ورزش و جوانان استان از طریق رسانه‌ها، موضوع را پیگیری کردند.

مدیر رسانه‌ای پیشین باشگاه شهر خودرو با انتشار عکس نوشته‌ای در اینستاگرام از فاجعه‌ای بزرگ در فوتبال پایه مشهد خبر داد: او مدعی شد مربی‌نماها دست کم ۱۵ فوتبالیست نونهال در یک مدرسه فوتبال را مورد آزار و اذیت جنسی قرار داده‌اند.

در این راستا، وزیر ورزش و جوانان، دستور بررسی و پیگیری گزارش‌های رسیده را صادر کرد. پس از آن نیز پرونده تعرض در کمیته اخلاق هیات فوتبال استان خراسان رضوی تشکیل شد و مسئولان هیات فوتبال، قول دادند با تکمیل پرونده آن را به فدراسیون ارجاع دهند.

دادستان عمومی و انقلاب مرکز خراسان رضوی اعلام کرد: پرونده‌ای به‌ منظور بررسی چگونگی ماجرا در دستگاه قضایی تشکیل و تحقیقات همه‌جانبه به‌ صورت ویژه، توسط یکی از شعب بازپرسی آغاز شده است. به گفته وی مطابق تمام تحقیقات انجام‌ شده، هیچ‌گونه سند و مدرکی دال بر انجام تعرض فیزیکی از سوی مربی مربوطه، نسبت به دانش‌آموزان این مدرسه فوتبال نزد دستگاه قضایی ارائه نشده و به اثبات نرسیده است.  بر اساس اعلام این مقام مسئول: ۲ نفر از خبرنگاران دخیل در ماجرا و مربی این مدرسه فوتبال طی صدور قرار نظارت قضایی به‌ مدت ۶ ماه به‌ ترتیب از فعالیت‌های رسانه‌ای و مربیگری منع شده‌اند.

نکته قابل اشاره این‌که، نخستین مدرسه فوتبال ایران حدود سال‌های ۱۳۱۳ ایجاد شد و بازیکنان بزرگی از این مدارس به فوتبال کشور معرفی شدند. ناهنجاری‌های اخلاقی در مدارس فوتبال، حرف دیروز و امروز فوتبال ایران نیست؛ از مدت‌ها قبل بسیاری از دلسوزان فوتبال پایه، نسبت به آن چه در برخی مدارس فوتبال می‌گذرد، هشدار داده‌اند و از بی‌توجهی مسئولان به شدت انتقاد و از وجود ناهنجاری‌های اخلاقی‌ به عنوان مشکل اصلی در برخی از مدارس فوتبال، یاد کرده‌اند.

ادموند بزیک، مربی مدرسه فوتبال آرارات و بازیکن‌ پیشین تیم فوتبال پرسپولیس و تیم‌ملی فوتبال ایران می‌گوید: «گاها شنیده‌ام که چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد و زمانی که طی چند سال چنین مسائلی را می‌شنویم، قاعدتا باید وجود داشته باشد کما اینکه حتی در اروپا نیز چنین مسائلی وجود دارد. هم اکنون در عصری زندگی می‌کنیم که اخبار و رویدادها به دلیل وجود فضای مجازی به سرعت پخش می‌شود. تصور می‌کنم این اتفاق خیلی رخ می‌دهد اما آن بچه، جسارت و جرات کافی را ندارد که مسئله را به خانواده خود منتقل کند. باید در مورد مدارس فوتبال به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنند که در اختیار باشگاه‌ها قرار داشته باشند و باشگاه‌ها این مدارس فوتبال را به نوعی خصوصی کرده و به اشخاص واگذار کنند تا این‌گونه باشگاه‌ها نظارت اصلی را در مورد مدارس فوتبال انجام دهند.در ابتدا باید به خانواده‌ها آموزش دهیم  و آن‌ها را توجیه کنیم که فرزندانشان اگر با چنین مسئله‌ای روبرو شدند بتوانند آن را به خانواده خود منتقل کنند.

در ابتدا باید به خانواده‌ها آموزش دهیم و آن‌ها را توجیه کنیم که فرزندان‌شان اگر با چنین مساله‌ای روبه‌رو شدند بتوانند آن را به خانواده خود منتقل کنند. متاسفانه در فرهنگ ما ممکن است یک بچه به پدر و مادر خود موضوع را منتقل کند ولی آن‌ها به دلیل آینده و آبروی بچه بر آن سرپوش می‌گذارند و اگر به چنین مسائلی سرپوش گذاشته شود، قطعا این مسائل در آینده ادامه‌دار خواهد بود.»

تفکر پوسیده سرپوش بر آزار جنسی در مدارس فوتبال

هر چند ممکن است اذیت و آزار جنسی در برخی مدارس فوتبال رخ می دهد اما مساله قابل تامل این است که تعدادی از مسئولان آکادمی‌های فوتبال کشور، نمی‌خواهند درباره این اتفاق تلخ صحبت کنند؛ تفکری پوسیده که بر اساس آن معتقدند صحبت کردن درباره آزار جنسی در مدارس فوتبال به صلاح نیست! سوءاستفاده‌های جنسی از کودکان و نوجوانان در مدارس فوتبال به صورت رسمی گزارش نمی‌شود ولی در دو دهه گذشته، رسانه‌های داخلی ایران، گزارش‌های متعددی از آزار کودکان در مدارس فوتبال، منتشر کرده‌اند.

سال ۱۳۹۴، خبر سوء استفاده جنسی یک مربی از یک بازیکن در رسانه‌ها منتشر شد و پس از شکایت‌های صورت گرفته، این مربی پایه تحت پیگرد قانونی قرار گرفت و بعد از اثبات اتهامش، روانه زندان شد. رییس هیات فوتبال استان تهران در آن زمان با تایید این خبر گفت: «گزارش‌هایی از این دست، محرمانه به حساب می‌آید ولی موردی داشتیم که یک مربی در یک مدرسه فوتبال، مرتکب مسائل غیراخلاقی شده بود که به سرعت به این اقدام زننده رسیدگی شد». هم‌چنین مرداد ۱۳۸۹ نیز، آزار جنسی بازیکنان در مدرسه فوتبال یکی از تیم‌های لیگ برتری پایتخت خبرساز شد.

محمود کلهر، مربی مدرسه فوتبال، پیشکسوت فوتبال ایران و بازیکن‌ پیشین تیم‌های فوتبال پرسپولیس و استقلال در این رابطه می‌گوید: «متاسفانه به برخی افراد بدون صلاحیت، مدارک مربیگری می‌دهند و اجازه کار پیدا می‌کنند که در نهایت چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد. بنده ۲۵ سال است که در حوزه آموزش فعالیت و چنین اتفاقاتی را لمس می‌کنم. دیده‌ام اتفاقاتی که خانواده‌های عزیز را دچار مشکل کرده است. باید از چنین اتفاقاتی پیشگیری کنیم. سالیان متمادی است که چنین مسائلی را مطرح می‌کنیم اما متاسفانه گوش شنوایی وجود ندارد! و این اتفاقات ناگوار رخ می‌دهد. امیدواریم مسئولان کشور به ویژه آن‌هایی که در راس کار هستند و افرادی که مدارک مربیگری را صادر می‌کنند و اجازه فعالیت به چنین افرادی می‌دهند با تدبیر اقدام کنند چرا که به نظر بنده اشکال کار از سوی متولیان امر است.معتقد هستم بروز چنین اتفاقاتی باید از نظر رسانه‌ای انعکاس پیدا کند و مردم نسبت به آن مطلع شوند و با آگاهی کامل نسبت به ثبت نام فرزندانشان در مدارس فوتبال اقدام کنند. 

معتقد هستم بروز چنین اتفاقاتی باید از نظر رسانه‌ای انعکاس پیدا کند و مردم نسبت به آن مطلع شوند و با آگاهی کامل نسبت به ثبت نام فرزندان‌شان در مدارس فوتبال اقدام کنند. اگر این کار را نکنند متاسفانه افراد سودجود زیاد هستند و اتفاقاتی که به آن اشاره شد رخ خواهد داد.»

آزار جنسی ستاره‌های فوتبال انگلیس

موضوع آزار و اذیت ورزشکاران نونهال و نوجوان در همه دنیا به شدت رصد می‌شود. جنجال اخلاقی بر سر افشای صدها مورد سوء استفاده جنسی از بازیکنان نوجوان درتیم‌های پایه و مدارس فوتبال بریتانیا در چند سال قبل در رسانه‌های انگلیس بالا گرفت و به تیتر نخست روزنامه‌های پرتیراژ این کشور تبدیل شد. پس از این که چند بازیکن سرشناس و بازنشسته فوتبال درباره این که در دوران کودکی، مورد آزار جنسی مربیان خود قرارگرفته بودند دست به افشاگری زدند و یک سازمان خیریه دفاع از کودکان با همکاری فدراسیون فوتبال انگلستان خط تلفنی ویژه‌ای برای ثبت و رسیدگی به موارد مشابه اختصاص داد. دستاورد، بسیار عجیب و تکان دهنده بود چرا که طی تنها یک هفته ۸۶۰ تماس گرفته و ماجراهای مشابهی به «انجمن ملی پیشگیری از بدرفتاری با کودکان» اعلام شد.